Highway To The Sun

Voor het afgelopen weekend kregen we een grote, verzegelde envelop in de bus, van de Panel Doctor in Utrecht. Hij had aangekondigd dat als hij niet zou bellen van te voren, alle uitslagen gewoon goed waren. Het eerste goede nieuws was dus dat we allemaal gezond zijn! In elk geval lijden we niet aan iets waar ze op testen in Nieuw-Zeeland. Die uitslag was het enige wat we nog nodig hadden om aan alle eisen te voldoen om de Application for Residence in te dienen. Die envelop mag je niet open maken, hij moet zo opgestuurd worden omdat je anders alle gegevens kunt veranderen. Alleen moesten er ook nog wat wijzigingen gemaakt worden in het aanvraagformulier. Zo hebben we natuurlijk een ander adres. Maar het hele formulier is vooraf automatisch ingevuld met wat je in de EOI (Expression Of Interest) had opgegeven.
Uit de mailwisseling na de zomervakantie bleek al dat ik dat niet allemaal goed had ingevuld (zie gerelateerde post hieronder). Ik claimde een paar bonuspunten die je alleen mag claimen met een IT-opleiding en verder had ik niet duidelijk genoeg gemaakt dat de opleidingen van Karla en mij erkend worden door Nieuw-Zeeland zonder verdere assessment. Dus dat moest netjes gecorrigeerd worden. Doorstrepen en dan helemaal achterin het formulier (tientallen pagina's) invullen wat de wijziging is, bij welke vraag en op welke pagina.
En verder nog een 'additional information form', waarop ik moest invullen dat ik in dienst was geweest, mijn militaire nummer en mijn rangen (bevorderd tot soldaat eerste klas, jawel!). Dat was dus even mijn oude Militaire Paspoort ('mipapo') opsnorren. Verder wilden ze nog weten of ik nog als hobby meedeed met organisaties die van geweld houden enzo. Ik denk dan altijd: als je dat doet heb je ook niet zo'n probleem met bij die vragen het sociaal wenselijke antwoord in te vullen in plaats van het correcte, maar wie ben ik.
Dan nog per persoon de onvermijdelijke pasfoto's twee maal vastnieten (met achterop geschreven de volledige naam zoals vermeld in het paspoort en de datum waarop de foto gemaakt is) en de boel kon in een grote envelop. Het hele pakket woog net geen kilo!
Maandag heeft Karla hem vanuit haar werk afgegeven bij het postagentschap, op weg naar Londen, de afdeling van Immigration New Zealand waar Nederland ook onder valt. We zijn benieuwd.
Als het goed is hoor je over tussen de drie en zeven maanden meer. In die tijd kan er ook nog een interview gehouden worden omdat we geen job offer hebben. Daar heb ik ook niet naar gezocht omdat je dan voorrang krijgt, en we willen niet dat dit proces teveel gaat voorlopen op het proces van Australië, onze eerste keus tenslotte. Maar ze willen dus even met je praten om te kijken of je een beetje employable bent. Dat schijnt telefonisch te kunnen, maar ik hoop wel dat ze het aankondigen. Anders wordt het hakkelen geblazen!

Voor het afgelopen weekend kregen we een grote, verzegelde envelop in de bus, van de Panel Doctor in Utrecht. Hij had aangekondigd dat als hij niet zou bellen van te voren, alle uitslagen gewoon goed waren. Het eerste goede nieuws was dus dat we allemaal gezond zijn! In elk geval lijden we niet aan iets waar ze op testen in Nieuw-Zeeland. Die uitslag was het enige wat we nog nodig hadden om aan alle eisen te voldoen om de Application for Residence in te dienen. Die envelop mag je niet open maken, hij moet zo opgestuurd worden omdat je anders alle gegevens kunt veranderen. Alleen moesten er ook nog wat wijzigingen gemaakt worden in het aanvraagformulier. Zo hebben we natuurlijk een ander adres. Maar het hele formulier is vooraf automatisch ingevuld met wat je in de EOI (Expression Of Interest) had opgegeven.
Uit de mailwisseling na de zomervakantie bleek al dat ik dat niet allemaal goed had ingevuld (zie gerelateerde post hieronder). Ik claimde een paar bonuspunten die je alleen mag claimen met een IT-opleiding en verder had ik niet duidelijk genoeg gemaakt dat de opleidingen van Karla en mij erkend worden door Nieuw-Zeeland zonder verdere assessment. Dus dat moest netjes gecorrigeerd worden. Doorstrepen en dan helemaal achterin het formulier (tientallen pagina's) invullen wat de wijziging is, bij welke vraag en op welke pagina.
En verder nog een 'additional information form', waarop ik moest invullen dat ik in dienst was geweest, mijn militaire nummer en mijn rangen (bevorderd tot soldaat eerste klas, jawel!). Dat was dus even mijn oude Militaire Paspoort ('mipapo') opsnorren. Verder wilden ze nog weten of ik nog als hobby meedeed met organisaties die van geweld houden enzo. Ik denk dan altijd: als je dat doet heb je ook niet zo'n probleem met bij die vragen het sociaal wenselijke antwoord in te vullen in plaats van het correcte, maar wie ben ik.
Dan nog per persoon de onvermijdelijke pasfoto's twee maal vastnieten (met achterop geschreven de volledige naam zoals vermeld in het paspoort en de datum waarop de foto gemaakt is) en de boel kon in een grote envelop. Het hele pakket woog net geen kilo!
Maandag heeft Karla hem vanuit haar werk afgegeven bij het postagentschap, op weg naar Londen, de afdeling van Immigration New Zealand waar Nederland ook onder valt. We zijn benieuwd.
Als het goed is hoor je over tussen de drie en zeven maanden meer. In die tijd kan er ook nog een interview gehouden worden omdat we geen job offer hebben. Daar heb ik ook niet naar gezocht omdat je dan voorrang krijgt, en we willen niet dat dit proces teveel gaat voorlopen op het proces van Australië, onze eerste keus tenslotte. Maar ze willen dus even met je praten om te kijken of je een beetje employable bent. Dat schijnt telefonisch te kunnen, maar ik hoop wel dat ze het aankondigen. Anders wordt het hakkelen geblazen!