Highway To The Sun

Dit was dus de eerste week waarin we op zoek moesten naar werk. Dat hebben we ook goed gedaan, al hebben we alleen de twee crechedagen tot onze beschikking om echt goed aan werk te werken. Op andere dagen kan één van ons wel eens een briefje sturen maar daar blijft het ook bij.
Maar de 'werk'-week begint pas op maandag. Eerst was er de zaterdag, die we hoofdzakelijk thuis hebben doorgebracht. We begonnen de dag met boodschappen en post ophalen. De kinderen waren daarbij erg gezellig en leuk. Het middagslaapje konden ze dan weer niet volhouden, dus daarna ging onze energie weer naar stuiterende kinderen. Omdat we het thuis niet uithielden zijn we een uurtje naar de IKEA gegaan, die ze hier ook hebben. We werden van sommige dingen wel hebberig, maar we beginnen niet aan ongeplande grote uitgaven zonder dat daar een inkomen tegenover staat. We worden nog verstandig op onze oude dag.
Het was raar door de IKEA te lopen, die er vrijwel hetzelfde uitziet als de ons bekende, en dan buiten te komen in Adelaide in plaats van Duiven. Ik werd er een beetje droevig van.
Vandaag is de Grand Final (Aussie Rules Football) waar in de media al weken over gepraat wordt, het is zo ongeveer net zo belangrijk als het EK voetbal. Ik wilde dat graag zien om te weten waar iedereen het over heeft. Maar toen we thuiskwamen bleek dat 's middags te zijn geweest, ik dacht 's avonds. Maar wonderlijk toeval: het was gelijkspel (68-68) en ze doen niet aan verlenging. Dus komende zaterdag is er gewoon weer Grand Final.

The Pontipines are friends of mine,
Although they're only small,
And even when there's ten of them,
They're hardly there at all

Op zondag was 'Bay to Birdwood', een happening waarbij enorm veel oude auto's van de kust naar het automuseum in Birdwood (in de Hills) rijden, door de stad. We zijn naar een plek langs de route gereden en daar kwamen inderdaad erg veel oude auto's en motoren langs. Het zijn om en om auto's van voor 1955 (dat was dit jaar), en auto's van 1956 tot 1970.
Toen de aandacht begon te verslappen (de sliert auto's blijft maar doorgaan) zijn we doorgereden naar Gawler. We vonden het stadje wat tegenvallen maar we hebben er leuk gezeten. We zullen er nog wel een keer heen moeten, want het Gungellan Hotel uit de tv-serie McLeod's Daughters staat er. Die serie keken we altijd op Net 5 om alvast wat Australië te zien. Veel opnames zijn gemaakt in het gebied boven Adelaide.
We zijn weer naar huis gegaan, maar via een kopje koffie. We hadden daar al gezeten toen we een auto gingen kopen, het lijkt een eeuwigheid geleden maar het is maar een paar weken. Dat krijg je als je veel meemaakt in korte tijd.

Yes - my name is Igglepiggle,
Igglepiggle, wiggle, niggle, diggle!
Yes - my name is Igglepiggle,
Igglepiggle, niggle, wiggle, woo!

Maandag ging het dan beginnen. We hebben een lijst van recruiters gemaakt en die zijn we gaan bellen voor een afspraak. Meestal was de reactie dat je eerst je cv maar eens moest sturen. Die hadden we al in het Engels en naar Australisch model, dus dat was geen probleem.
Verder had ik eerder al een mailtje gestuurd naar de fietsenwinkel waar we de Nederlandse hadden ontmoet. Zij vertelde dat er een nieuwe vestiging komt, dus ik heb gemaild of ze daar nog iemand voor zoeken. Ik vind fietsen leuk en werk is werk, als je de rekeningen maar kunt betalen. Vandaag kreeg ik een reactie of ik mijn cv wilde mailen.
Die staat niet direct bol van de fietsenwinkelervaring, dus ik heb hem gestuurd met een wervende begeleidende tekst dat ze het toch maar moeten proberen. Ik ben benieuwd, ik kreeg er al helemaal zin in. Misschien kan ik na een jaartje winkel wel store manager worden of hoofd inkoop ofzo. Weer eens iets anders dan IT.
De makelaar kwam nog langs om het huurcontract voor Sedunary te tekenen en toen was het alweer tijd om de kinderen op te halen. Die waren heel erg lief, Tristan ging voor het eerst echt lopen op zijn loopfietsje in plaats van ernaast en zei 's avonds 'slaap lekker papa', zo lief. Julian zat te lachen, te zwaaien en hij kan je soms echt beetpakken en drukt dan met open mond een lekkere natte pakkerd op je gezicht.
Toen de kinderen lagen hebben we nog op internet een aanvullende verzekering afgesloten voor gezondheidszorg.

Upsy Daisy here I come,
I'm the only Upsy one!
I'm the only Daisy too,
Ipsy, Upsy, Daisy Doo

Dinsdag zijn we naar Goolwa gegaan, aan de zuidkust van het Fleurieu Peninsula, niet ver van Victor Harbor waar we eerder waren. Het weer was grijs, nat en fris (we voelen ons zo thuis hier!). We hadden proviand mee omdat we nu de vakantie 'over' is ook wat zuiniger willen doen. Maar toen we in de miezerregen en wind aan het picknicken waren hebben we besloten dat bij slecht weer een kopje koffie nog wel mag.
Na het stadje bekeken te hebben zijn we over een aparte brug (hoog en met een slinger erin) naar Hindmarsh Island gereden, van waar je de rivier Murray in zee kunt zien stromen. Via Clayton Bay en Milang zijn we naar het bekende Strathalbyn gereden, waar we koffie hebben gedronken in het quiltzaakje waar we de eerste keer ook waren. De rit was weer mooi, met stille wegen, kleine plaatsjes en regelmatig zicht op Lake Alexandrina, het grootste zoetwatermeer van Australië.
In de auto werden we gebeld door twee recruiters. Eén daarvan wil naar aanleiding van mijn cv een gesprek hebben, dat volgt donderdag.
De avond werd helaas bedorven door Tele2 die het abonnement niet hadden opgeheven ondanks dat we (Karla) aan alle voorwaarden hadden voldaan. Karla probeerde te bellen maar stuitte op onwil en een te laag prepaid saldo. Heel frustrerend.

Ombliboo Tombliboo
Knock on the door,
Ombliboo Tombliboo
Sit on the floor,
Ombliboo Tombliboo
Here is my nose,
Ombliboo Tombliboo
That's how it goes!

De dag erop zijn we naar Barossa Valley gegaan (we rijden wat af en zien veel moois). Alweer een prachtige rit, door heuvels die toch steeds een ander karakter hebben. We hebben enkele uren doorgebracht in Tenunda, dat midden in de Barossa Valley ligt. Daarna zijn we nog naar het visitor centre van Jacob's Creek gegaan, het bekende wijnmerk (ook verkrijgbaar bij AH). Dat was op een prachtig landgoed. We genoten van het uitzicht onder het genot van een Reserve Shiraz en een Pinot Noir terwijl de kinderen zich vermaakten in de speelhoek. Zwaar leven hebben we toch.
De weg terug naar huis hebben we over kleinere wegen gereden, dat was prachtig.
's Avonds heb ik voor het eerst sinds we hier zijn dan eindelijk het zuiderkruis gezien.

Makka Pakka,
Akka Wakka,
Mikka Makka moo!

Makka Pakka,
Appa yakka,
Ikka akka, ooo

Donderdag was dus weer een werkdag. Ik heb op het internet gekeken naar geschikte bedrijven. Om 13:00 had ik de afspraak met de recruiter in de stad. Ik was wel nerveus, ik heb vaak dat soort gesprekken gehad maar zelden in het Engelands en nooit in een ander land met onbekende bedrijfscultuur. Ik verscheen strak in pak en op tijd (Karla wachtte in een nabij café) en het gesprek ging erg goed. Ik word al voorgesteld aan een bedrijf en het salaris waarop gemikt wordt is vergelijkbaar met wat ik in Nederland verdiende, dus dat zou perfect zijn. De baan klonk erg goed, dus ik hoop er maar het beste van. Wordt vervolgd hopelijk, maar het begin is goed (en dat is naar men zegt het halve werk).
Karla moet de afdeling voor haar branche nog nabellen, dat is nog even onbekend hoe dat gaat. Maandag is een feestdag hier, dus dat wordt volgende week donderdag pas.
We zouden daarna lunchen, maar de creche belde dat Tristan verhoging had dus zijn we de kinderen gaan halen. De verhoging viel erg mee gelukkig.

Hum dum,
Agga pang,
Ing, ang, ooo

Makka Pakka,
Akka wakka,
Mikka Makka moo!

Vrijdag hield Julian het helaas weer om 5 uur voor gezien wat slaap betreft. We hebben er weer een rustig dagje van gemaakt met boodschappen en post ophalen. We zien wel veel moois maar willen even wat minder rijden.
Tristan sliep maar kort, dus die hebben we even voor Pieter Post gezet zodat ik verder kon met het aanpassen van mijn cv zodat die beter geschikt is voor het werk dat de recruiter voor me in gedachten heeft. Overigens gebruiken we de tv erg weinig als oppas, waar ik wel tevreden over ben.
Karla is 's middags met Tristan koekjes gaan bakken. Als je maar voor ogen houdt dat het doel niet is om efficiënt koekjes te bakken maar iets leuks te doen samen met als eventueel resultaat eetbare koekjes is dat erg leuk. Het zag er heel schattig uit. Julian was helaas erg huilerig de hele middag. Ik heb nog wel een stukje kunnen zien van het WK wielrennen voor beloften (voor het eerst gehouden in Australië).
Waarschuwing: voor trouwe lezers volgt er nu een schok, aangezien de week niet afgesloten kon worden met eten op de golfclub wegens een benefiettoernooi. In plaats daarvan heeft Karla heerlijke Nederlandse pannekoeken gebakken, die we konden beleggen met heerlijke schenkstroop dankzij Jeanne en Fons, die dat hadden opgestuurd als verjaardagscadeautje.
Ja, morgen is Karla jarig! Hoe ze die verjaardag in den vreemde zal beleven kunnen jullie volgende keer lezen.

De avond werd traditiegetrouw afgesloten met Tristans kinderprogramma, 'In the Night Garden', waar hij zoals gezegd alle figuurtjes van kent. Zo eindigt elke dag, en de liedjes spoken de hele tijd door mijn hoofd...

Bekijk foto's, ook van vorige keer.

Dit was dus de eerste week waarin we op zoek moesten naar werk. Dat hebben we ook goed gedaan, al hebben we alleen de twee crechedagen tot onze beschikking om echt goed aan werk te werken. Op andere dagen kan één van ons wel eens een briefje sturen maar daar blijft het ook bij.
Maar de 'werk'-week begint pas op maandag. Eerst was er de zaterdag, die we hoofdzakelijk thuis hebben doorgebracht. We begonnen de dag met boodschappen en post ophalen. De kinderen waren daarbij erg gezellig en leuk. Het middagslaapje konden ze dan weer niet volhouden, dus daarna ging onze energie weer naar stuiterende kinderen. Omdat we het thuis niet uithielden zijn we een uurtje naar de IKEA gegaan, die ze hier ook hebben. We werden van sommige dingen wel hebberig, maar we beginnen niet aan ongeplande grote uitgaven zonder dat daar een inkomen tegenover staat. We worden nog verstandig op onze oude dag.
Het was raar door de IKEA te lopen, die er vrijwel hetzelfde uitziet als de ons bekende, en dan buiten te komen in Adelaide in plaats van Duiven. Ik werd er een beetje droevig van.
Vandaag is de Grand Final (Aussie Rules Football) waar in de media al weken over gepraat wordt, het is zo ongeveer net zo belangrijk als het EK voetbal. Ik wilde dat graag zien om te weten waar iedereen het over heeft. Maar toen we thuiskwamen bleek dat 's middags te zijn geweest, ik dacht 's avonds. Maar wonderlijk toeval: het was gelijkspel (68-68) en ze doen niet aan verlenging. Dus komende zaterdag is er gewoon weer Grand Final.

The Pontipines are friends of mine,
Although they're only small,
And even when there's ten of them,
They're hardly there at all

Op zondag was 'Bay to Birdwood', een happening waarbij enorm veel oude auto's van de kust naar het automuseum in Birdwood (in de Hills) rijden, door de stad. We zijn naar een plek langs de route gereden en daar kwamen inderdaad erg veel oude auto's en motoren langs. Het zijn om en om auto's van voor 1955 (dat was dit jaar), en auto's van 1956 tot 1970.
Toen de aandacht begon te verslappen (de sliert auto's blijft maar doorgaan) zijn we doorgereden naar Gawler. We vonden het stadje wat tegenvallen maar we hebben er leuk gezeten. We zullen er nog wel een keer heen moeten, want het Gungellan Hotel uit de tv-serie McLeod's Daughters staat er. Die serie keken we altijd op Net 5 om alvast wat Australië te zien. Veel opnames zijn gemaakt in het gebied boven Adelaide.
We zijn weer naar huis gegaan, maar via een kopje koffie. We hadden daar al gezeten toen we een auto gingen kopen, het lijkt een eeuwigheid geleden maar het is maar een paar weken. Dat krijg je als je veel meemaakt in korte tijd.

Yes - my name is Igglepiggle,
Igglepiggle, wiggle, niggle, diggle!
Yes - my name is Igglepiggle,
Igglepiggle, niggle, wiggle, woo!

Maandag ging het dan beginnen. We hebben een lijst van recruiters gemaakt en die zijn we gaan bellen voor een afspraak. Meestal was de reactie dat je eerst je cv maar eens moest sturen. Die hadden we al in het Engels en naar Australisch model, dus dat was geen probleem.
Verder had ik eerder al een mailtje gestuurd naar de fietsenwinkel waar we de Nederlandse hadden ontmoet. Zij vertelde dat er een nieuwe vestiging komt, dus ik heb gemaild of ze daar nog iemand voor zoeken. Ik vind fietsen leuk en werk is werk, als je de rekeningen maar kunt betalen. Vandaag kreeg ik een reactie of ik mijn cv wilde mailen.
Die staat niet direct bol van de fietsenwinkelervaring, dus ik heb hem gestuurd met een wervende begeleidende tekst dat ze het toch maar moeten proberen. Ik ben benieuwd, ik kreeg er al helemaal zin in. Misschien kan ik na een jaartje winkel wel store manager worden of hoofd inkoop ofzo. Weer eens iets anders dan IT.
De makelaar kwam nog langs om het huurcontract voor Sedunary te tekenen en toen was het alweer tijd om de kinderen op te halen. Die waren heel erg lief, Tristan ging voor het eerst echt lopen op zijn loopfietsje in plaats van ernaast en zei 's avonds 'slaap lekker papa', zo lief. Julian zat te lachen, te zwaaien en hij kan je soms echt beetpakken en drukt dan met open mond een lekkere natte pakkerd op je gezicht.
Toen de kinderen lagen hebben we nog op internet een aanvullende verzekering afgesloten voor gezondheidszorg.

Upsy Daisy here I come,
I'm the only Upsy one!
I'm the only Daisy too,
Ipsy, Upsy, Daisy Doo

Dinsdag zijn we naar Goolwa gegaan, aan de zuidkust van het Fleurieu Peninsula, niet ver van Victor Harbor waar we eerder waren. Het weer was grijs, nat en fris (we voelen ons zo thuis hier!). We hadden proviand mee omdat we nu de vakantie 'over' is ook wat zuiniger willen doen. Maar toen we in de miezerregen en wind aan het picknicken waren hebben we besloten dat bij slecht weer een kopje koffie nog wel mag.
Na het stadje bekeken te hebben zijn we over een aparte brug (hoog en met een slinger erin) naar Hindmarsh Island gereden, van waar je de rivier Murray in zee kunt zien stromen. Via Clayton Bay en Milang zijn we naar het bekende Strathalbyn gereden, waar we koffie hebben gedronken in het quiltzaakje waar we de eerste keer ook waren. De rit was weer mooi, met stille wegen, kleine plaatsjes en regelmatig zicht op Lake Alexandrina, het grootste zoetwatermeer van Australië.
In de auto werden we gebeld door twee recruiters. Eén daarvan wil naar aanleiding van mijn cv een gesprek hebben, dat volgt donderdag.
De avond werd helaas bedorven door Tele2 die het abonnement niet hadden opgeheven ondanks dat we (Karla) aan alle voorwaarden hadden voldaan. Karla probeerde te bellen maar stuitte op onwil en een te laag prepaid saldo. Heel frustrerend.

Ombliboo Tombliboo
Knock on the door,
Ombliboo Tombliboo
Sit on the floor,
Ombliboo Tombliboo
Here is my nose,
Ombliboo Tombliboo
That's how it goes!

De dag erop zijn we naar Barossa Valley gegaan (we rijden wat af en zien veel moois). Alweer een prachtige rit, door heuvels die toch steeds een ander karakter hebben. We hebben enkele uren doorgebracht in Tenunda, dat midden in de Barossa Valley ligt. Daarna zijn we nog naar het visitor centre van Jacob's Creek gegaan, het bekende wijnmerk (ook verkrijgbaar bij AH). Dat was op een prachtig landgoed. We genoten van het uitzicht onder het genot van een Reserve Shiraz en een Pinot Noir terwijl de kinderen zich vermaakten in de speelhoek. Zwaar leven hebben we toch.
De weg terug naar huis hebben we over kleinere wegen gereden, dat was prachtig.
's Avonds heb ik voor het eerst sinds we hier zijn dan eindelijk het zuiderkruis gezien.

Makka Pakka,
Akka Wakka,
Mikka Makka moo!

Makka Pakka,
Appa yakka,
Ikka akka, ooo

Donderdag was dus weer een werkdag. Ik heb op het internet gekeken naar geschikte bedrijven. Om 13:00 had ik de afspraak met de recruiter in de stad. Ik was wel nerveus, ik heb vaak dat soort gesprekken gehad maar zelden in het Engelands en nooit in een ander land met onbekende bedrijfscultuur. Ik verscheen strak in pak en op tijd (Karla wachtte in een nabij café) en het gesprek ging erg goed. Ik word al voorgesteld aan een bedrijf en het salaris waarop gemikt wordt is vergelijkbaar met wat ik in Nederland verdiende, dus dat zou perfect zijn. De baan klonk erg goed, dus ik hoop er maar het beste van. Wordt vervolgd hopelijk, maar het begin is goed (en dat is naar men zegt het halve werk).
Karla moet de afdeling voor haar branche nog nabellen, dat is nog even onbekend hoe dat gaat. Maandag is een feestdag hier, dus dat wordt volgende week donderdag pas.
We zouden daarna lunchen, maar de creche belde dat Tristan verhoging had dus zijn we de kinderen gaan halen. De verhoging viel erg mee gelukkig.

Hum dum,
Agga pang,
Ing, ang, ooo

Makka Pakka,
Akka wakka,
Mikka Makka moo!

Vrijdag hield Julian het helaas weer om 5 uur voor gezien wat slaap betreft. We hebben er weer een rustig dagje van gemaakt met boodschappen en post ophalen. We zien wel veel moois maar willen even wat minder rijden.
Tristan sliep maar kort, dus die hebben we even voor Pieter Post gezet zodat ik verder kon met het aanpassen van mijn cv zodat die beter geschikt is voor het werk dat de recruiter voor me in gedachten heeft. Overigens gebruiken we de tv erg weinig als oppas, waar ik wel tevreden over ben.
Karla is 's middags met Tristan koekjes gaan bakken. Als je maar voor ogen houdt dat het doel niet is om efficiënt koekjes te bakken maar iets leuks te doen samen met als eventueel resultaat eetbare koekjes is dat erg leuk. Het zag er heel schattig uit. Julian was helaas erg huilerig de hele middag. Ik heb nog wel een stukje kunnen zien van het WK wielrennen voor beloften (voor het eerst gehouden in Australië).
Waarschuwing: voor trouwe lezers volgt er nu een schok, aangezien de week niet afgesloten kon worden met eten op de golfclub wegens een benefiettoernooi. In plaats daarvan heeft Karla heerlijke Nederlandse pannekoeken gebakken, die we konden beleggen met heerlijke schenkstroop dankzij Jeanne en Fons, die dat hadden opgestuurd als verjaardagscadeautje.
Ja, morgen is Karla jarig! Hoe ze die verjaardag in den vreemde zal beleven kunnen jullie volgende keer lezen.

De avond werd traditiegetrouw afgesloten met Tristans kinderprogramma, 'In the Night Garden', waar hij zoals gezegd alle figuurtjes van kent. Zo eindigt elke dag, en de liedjes spoken de hele tijd door mijn hoofd...

Bekijk foto's, ook van vorige keer.