Gezelligheid, ontspanning en stress
Gelukkig is de gemiddelde levensverwachting in Australië iets langer dan die in Nederland want deze week heeft me een jaar van mijn leven gekost. Maar ik begin met gezelligheid:
Tristan kan steeds beter zelf spelen en dat is erg gezellig. Hij kan een uur bij zijn tafeltje staan om op alle mogelijke manieren de knijpers aan elkaar vast te maken, op een rijtje te leggen, te kijken waar je knijpers allemaal aan kunt doen enzovoort. Heel erg leuk om te zien. Ondertussen kletst hij lekker in zichzelf en dat is enorm schattig.
De zaterdag stond eigenlijk voornamelijk in het teken van gezelligheid. We hebben een hele hoop boodschappen gedaan omdat we 's avonds twee Australische Nederlanders, een Grieks-Nederlandse Australische en een Canadees-Nederlandse Australiër op bezoek kregen voor een echt Hollandse pannekoek party (mede mogelijk gemaakt door Schenkstroop uit Arnhem-Zuid)! Karla had een enorme stapel gebakken en ze gingen er goed in. En het was enorm gezellig, met veel grapjes over het Engels van Nederlanders ('Not to believe!'), de nodige biertjes en gewoon lol.
De middag was even minder, Tristan wil nu echt geen slaapje meer doen. Niet zo erg als je dat weet en het gaat nu elke dag zo zonder problemen. Maar de overgang was even lastig: Tristan krijsend in bed dat hij eruit wil terwijl je weet dat hij doodmoe is.
Wat we ook nog gedaan hebben vandaag: een huis bekeken (open inspection) dat te koop stond in Flagstaff Hill. Zoals gezegd, we kunnen nog lang niet kopen en weten ook nog niet of we het willen. Maar kijken is zo leuk. Dit huis was op zich best mooi, maar de plek was weer geweldig. Grenzend aan een natuurpark vol bomen en met uitzicht op Mount Lofty in de verte. Mooi hoor.
Zondag was Marlies jarig, we hadden haar een cadeautje doen toekomen via bol.com wat haar aangenaam verrastte. Die dag hadden we het vroegere bijna-buurmeisje van Karla op bezoek, die Karla al kent sinds ze zes was maar die nu als 25-jarige afgestudeerde backpacker een dagje met ons optrok. En het wordt misschien voorspelbaar maar dat was echt enorm... gezellig! Cathalijn is een enorm leuke meid en ze was ook erg leuk met de kinderen, wat die ook wel wisten te waarderen. We hebben haar Mount Lofty laten zien (vanwaar je een mooi uitzicht over de stad hebt), hebben daar een stukje door het bos gewandeld, zijn daarna in de Hills heerlijke pizza gaan eten om via nog een huis dat we graag wilden zien naar het strand te gaan om daar nog wat te wandelen en een drankje te doen. Wat een leuke dag was dat en een heel fijn vervolg van je reis gewenst, Cathalijn!
's Avonds werd ik wat weemoedig van een tv-reclame waar heel oude New Order werd gebruikt als muziek. Dat bracht me in gedachten terug naar de tijd dat ik met Gert-Jan naar school fietste en maakte dat ik de afstand moeilijk vond. Maar ik bedacht ook dat Meerssen en de G-stakker ook niet terugkomen als we in Nederland waren gebleven.
Vandaag is onze container binnengekomen, maar dat betekent nog niet dat we hem hebben. Eerst moeten de douane en quarantainedienst er nog mee stoeien. Tristan veroorzaakte een brok in mijn keel door heel lief te gaan lezen op de creche. Ze hebben daar een boekje van het televisieprogramma dat we elke avond samen kijken. Nog toen we wegliepen en door het raam in de deur zwaaiden, riep hij namen van karaktertjes naar me. Ik was bijna teruggerend, de schat.
Verder veel geregeld voor het nieuwe huis (internet, gas, electra) en weer solliciteren. Karla baalt dat haar Engels aan de telefoon steeds zo roestig gaat door het omschakelen. We moeten lekker tussen zo'n speelgroepje gaan zitten.
Dinsdag werd ik gebeld door de recruiter, dat ik op tweede ronde mag bij het bedrijf waar ik op gesprek was geweest! Hartstikke mooi, maar het is meteen waarom deze week me een jaar van mijn leven gekost heeft, want ik moest nu die vervolgrondes in die ze hadden aangekondigd. Die bestaan uit een telefonisch rollenspel waarin ik lastige klanten support moest geven; een schrijftest waarin ik opmerkingen van ontwikkelaars begrijpelijk moest doorgeven aan de klant en vice versa en tot slot een tweede interview met als onderdeel een door mij te geven training. En dat allemaal deze week! De tijd van deze week is dus voor een groot gedeelte opgegaan aan voorbereiden of doen van die dingen.
Grappig genoeg kreeg ik ook bericht dat de fietsenwinkel waar ik gesolliciteerd had geïnteresseerd was om met me spreken, maar pas als de nieuwe winkel concreter was, ze hadden nog geen datum. Ik dacht dat het verkeken was maar vond dat wel prima omdat ik met iets anders bezig ben.
We hebben ook gekeken naar een BBQ en tuinmeubelen (anders dan bij jullie komt het buitenseizoen eraan).
En dan nog dit: Tristan racet nu met zijn loopfietsje van een schuin stuk in de tuin af zoals hij dat ook altijd bij de Veldmuis deed. Maar nu op twee wielen!
Woensdagochtend zijn we gaan kijken wat voor winkels we in onze nieuwe buurt krijgen. Daarna liet Karla me alleen thuis omdat ik gebeld ging worden voor het phone interview. Ik met zweet in de handen en hartkloppingen wachten... belt de recruiter dat de persoon die het zou doen ziek is!
We zijn toen samen naar Warrawong gegaan om een kangoeroetje te aaien (blijft leuk) en lekker te zitten terwijl de kinderen spelen met al het houten speelgoed. Het was een prachtige zonnige dag met 25 graden.
Karla schrijft bijna elke avond een paar sollicitatiebrieven, werk zoeken is echt werk.
Op donderdag ging het weer goed met de kinderen naar de creche brengen. Tristan doet het steeds beter, als we hem ophalen rent hij bijvoorbeeld wel naar ons toe maar gaat dan ook weer door met spelen, terwijl hij eerst niet meer losliet. Het grappige is dat Julian nu in de leeftijd komt dat hij het niet leuk vindt om ons te zien vertrekken. Dat heeft Tristan ook gehad toen alles nog normaal was in Nederland.
Karla stuurt weer een aantal brieven en ik bereid de training voor die ik vrijdag moet geven. En dan word ik ook nog gebeld dat het telefooninterview vandaag ingehaald zal worden.
Dat ging niet vlekkeloos, ik was behoorlijk zenuwachtig waardoor mijn Engels stroever wordt. Ook was ik steeds bezig te achterhalen wat er van me verwacht werd in plaats van dat ik gewoon antwoorden kon geven. Wat ik voorbereid had kon gelijk het raam uit doordat de opzet anders was dan ik dacht. Ik had dus geen geweldig gevoel toen dat klaar was. En moe dat ik was na het huiswerk en het opladen!
We hadden daarna nog net tijd voor een drankje op onze golfclub, dat was gezellig! Net of we hier horen, er kwamen allerlei bekenden langs op het terras met uitzicht over een prachtig golfterrein. De telefoon ging ook een paar keer, het blijkt dat zo ongeveer het enige bedrijf dat ColdFusion doet in Adelaide iemand zoekt. Mij?
Vrijdag begon weer met boodschappen, gevolgd door een trip naar de stad (het Central Business District, of CBD). Het tweede echte interview en de training stonden op het programma. Weer nerveus voor de zoveelste keer deze week, helemaal omdat ik niet zo'n goed gevoel had over gisteren. Dat gesprek ging gelukkig heel veel beter (ik ben geloof ik beter in het echt dan aan de telefoon). Na een leuk gesprek wilden ze afronden (het was een interview met vier personen - en mezelf). Ik moest ze er zelf aan helpen herinneren dat ik nog training zou geven. Dat heb ik toen gedaan en ook dat ging volgens mij aardig.
Daarna gingen we lunchen, ik was opgelucht dat ik klaar was en dat de laatste ronde wel goed ging. Ik was echt een beetje hyper (dank Karla voor alle steun!). In de middag werd ik doodmoe, een week vol zenuwen, voorbereiding en tests gaat je niet in de koude kleren zitten zeg. Maar we hadden nog iets te doen: de sleutel ophalen van ons nieuwe huurhuis. Dat hebben we gedaan en toen we het weer zagen hadden we er alle vertrouwen in dat we daar een prima jaar tegemoet gaan. En alsof alles nog niet mooi genoeg bij elkaar aan het komen is, werden we vandaag ook nog eens gebeld dat onze spullen komende maandag al kunnen worden afgeleverd! Daar staat 10 - 15 werkdagen voor, maar bij ons was vijf dus genoeg! Dat wordt pakjesavond!
Volgende week: heeft Laurens de baan? Komen de spullen inderdaad zo snel? Zullen we fietsen? Eten we rode of groene paprika? Kortom: weer spannende en minder spannende zaken die jullie, als jullie het van voor tot achter lezen, de nodige tijd van het werk zullen houden.
Comments

Dat wordt een sinterklaas week.
Hier is het de week van kabouterland met kabouter koekjes en pepernoten voor David en Lucca, want het is herfst vakantie.
Ik ben sinds vrijdag 17 September werkzaam elke vrijdag werkzaam op "De Witte Molen".
Mooie ontwikkelingen gelezen tot zo direct.
Papa
Dus ik bak nu met de twee oudste kleinkinderenkoekjes en Cake's van bloem van de molen
L
Posted By Papa | 22-10-2010 at 22:41

Dag Karla en Laurens,
We zijn nu bij Hetty en Willy, want Willy is 62 jaar geworden wij slapen bij hen en morgenochtend krijgen wij een uitgebreid ontbijt waar je je vingers bij aflikt.
Jeanne is nu aan het afwassen want dat moet je altijd doen na een verjaardagspartijtje.
De groeten van ons vieren zijnde Hetty, Willy, Jeanne en Alphons
PS we wilde skype met onze APPLE, maar jullie waren niet online.
Liefs Alphons
Posted By PAPA | 24-10-2010 at 01:25

Wat kan je toch leuk schrijven Laurens. En ja, het was inderdaad erg gezellig :)
En ook vandaag. Tijd gaat veel te snel (stupid study), had jullie graag nog wat langer bij ons gehad.
Posted By Con | 24-10-2010 at 07:48