Highway To The Sun

2 oktober: Karla is jarig, 32 lentes jong is ze! Dit is al haar tweede verjaardag in Australië, toen ze jaren geleden op stage was, was de eerste keer. Maar toch was dit de eerste in haar nieuwe thuisland. Ze had maanden geleden al 'alvast voor haar verjaardag' een hardloophorloge met GPS gekregen en we zijn constant samen geweest sinds we in Australië zijn. Toch is het me gelukt haar nog een klein beetje te verrassen. Toen we voor het eerst in Warrawong waren zagen we in het winkeltje een mooie groene boomkikker in knuffelversie. Die vond Karla leuk. Toen we er later nog eens waren heb ik die stiekem gekocht en nog stiekemer verstopt in de auto. Die kon ik dus bij het ontbijt presenteren met een lief kaartje. Uiteraard hebben de kinderen en ik ook gezongen,wat wil zeggen dat ik bij 'hoera' enige steun kreeg van Tristan.
Het was natuurlijk een beetje een gekke verjaardag, zo ver van iedereen af, maar we hebben er een leuke dag van gemaakt. We zijn naar het centrum gegaan en hebben lekker rondgescharreld op een drukke, gezellige en heerlijk geurende Central Market. Daarna zijn we naar Rundle Mall gegaan en hebben daar lekker rondgekeken. Het was prachtig weer, het lijkt erop dat de lente begint aan te breken. Dan is het ook meteen goed genoeg voor een nederlandse zomerdag, dus dat was genieten. We hebben echt van een luxe lentedag genoten, en dat op Karla haar verjaardag die altijd aan het begin van de herfst viel!
's Avonds heeft Karla nog geskypet met het thuisfront, heel leuk.
Voor wie niet van losse eindjes houdt: de Grand Final was al heel vroeg beslist in het voordeel van Collingwood zagen we ergens, dus hebben we verder niet gekeken.

De volgende dag was het weer mooi weer en zijn we naar het strand gegaan met de kinderen. Julian kruipt door het zand alsof hij er elke dag heengaat en Tristan durfde niet zo goed het spelletje te doen dat je wegrent als het water dichterbij komt, de held op blote voeten. Het zeewater was wel nog koud. 's Middags zijn we naar een speeltuin gelopen in de buurt, Tristan legde voor het eerst flinke stukken af op zijn loopfietsje.
Helaas was ik vergeten dat het WK wielrennen ook was, in Australië nog wel. Nou is het toch niet meer hetzelfde zonder Michel Wuyts maar toch. Wel 's avonds een samenvatting gezien, mooi gedaan van de Nederlanders toch.
Toen we klaar zaten voor Tristans kinderprogramma gebeurde er iets geks: het kwam niet! We snapten er niks van, totdat er maar één mogelijkheid overbleef. En ja hoor: het was de hele dag al zomertijd! (voor mensen met een klok: een uur naar voren zetten dus!) Het verschil met Nederland is nu dus geen 7,5 uur meer maar 8,5. En als eind deze maand de klok daar nog eens een uur achteruit gaat zelfs 9,5.
Maandag was nóg een leerdagje voor domme nieuwe immigranten. Het was een feestdag en de creche bleek dicht. Dat betekende dat activiteiten rond zoeken van werk ook meteen doorschoven naar donderdag, al heeft Karla toch nog wat brieven de deur uit gekregen.
's Middags hadden we afgesproken in Glenelg met Connie en Chris en Florence en Ben. Heerlijk in het warme zonnetje gezeten op het gras en gekletst. Wel insmeren!

We zijn deze week niet zo van hot naar her aan het rijden omdat we daar even geen zin in hebben. We brengen de dagen wat dichter bij huis door wat ook wel leuk is. Dinsdag zijn we naar Colonnades geweest (de grote Mall) voor allerlei boodschapjes. Het weer is alweer geweldig, ik heb 's middags even anderhalf uur in de tuin mogen zitten met een boekje en muziekje terwijl Karla ging knutselen met Tristan. Ik had al een tijdje geen muziek meer geluisterd en nu dus (uiteraard) weer even de Aliens (1,2,3) opgezet. Ik zag mezelf weer de grijze Volvo parkeren op het Muggeplein. Het viel me zwaar om te beseffen hoe ver dat is, welke dimensie je ook kiest.
De avond heb ik doorgebracht met de laptop op schoot om ColdFusion te installeren op Windows 7 met IIS 7. Dat is niet gelukt. Wel heb ik ergens gevonden hoe ik het moet doen. Later verder.

De woensdag begon minder leuk: Tristan en Julian waren aan de beurt voor hun inhaal-inentingen. Tristan was eerst aan de beurt, hij moest een injectie in elke arm. Die stoere knul huilde niet eens! Hij kreeg een verbandje aan de ene kant (die bloedde een beetje) en een Winnie de Pooh pleister aan de andere kant (die had niks). Hij vond dat zo cool dat hij zijn trui niet meer aan wilde. Hij kreeg ook nog stempels op zijn handjes en een kangoeroe sticker, dus hij wil elke week wel zo'n prik.
Julian kreeg een prik in zijn been en huilde wel, maar was dat ook zo weer vergeten. Nu maar hopen dat de jongens niet ziek worden de komende dagen.
Op het postkantoor lag verjaardagspost voor Karla (kaartjes en zelfs een cadeautje, bedankt allemaal!) en een mooie en lieve handgeschreven brief van Marlies voor mij.
In de pauze knalde er een golfbal tegen de schutting. We schrokken ons rot, maar geen schade. Na de pauze zijn we nog even naar de bowlsbaan geweest. Leuk een potje gekeken maar zelf spelen komt pas weer als de kinderen groot zijn denk ik. Geen wonder dat je alleen maar oudjes bowls ziet spelen.
De avond doorgebracht met het daadwerkelijk installeren van ColdFusion. Het kost dan wel heel veel extra tijd met Windows 7 maar dan heb je ook wel wat je altijd al had onder XP. Leve vooruitgang zeg maar.

Donderdag trok Tristan weer een pruillipje toen we hem achterlieten op de creche maar hij huilde voor de tweede keer niet. Hij begint zijn draai een beetje te vinden daar, dat zie je ook aan hoe hij door de kamer loopt. De leidsters vragen soms of hij 'melk' wil, dat woord hebben ze geleerd. Andere kinderen zeggen nu ook al dat ze 'melk' willen. Ons professor Lupardi-plan begint te werken: dit is pas het begin. Over een aantal jaar spreekt heel Adelaide Nederlands en dat is wel zo makkelijk voor ons.
Werk zoeken ging wel weer goed, ik heb een brief de deur uitgedaan en mijn cv gestuurd naar weer een recruiter, die mij getipt was door Ben. Die recruiter belde meteen en wilde mijn cv wel doorsturen naar twee contacten van hem. Maandag heb ik afgesproken met hem voor een kennismaking, voor zover dat niet aan de telefoon al gebeurd was. Hij had misschien ook contacten voor Karla, dus dat is allemaal mooi.
Daarna zijn we er even op uitgegaan. Lekker ergens een broodje gegeten en BBQs gekeken. De zomer komt eraan en we hebben een veranda straks. Dan is een BBQ absolute noodzaak, dat weet iedereen. Daarna lekker in het zonnetje op een terrasje gezeten en daarna nog bij een cricket speciaalzaak gekeken waar we vaak langs rijden maar nog niet binnen waren geweest. Ik kan niet wachten tot de jongens groot genoeg zijn voor een potje in de tuin of op het strand.
De kinderen weer opgehaald, het gaat echt wel beter. Daarna gezellig gegeten, Tristan zat vol grapjes en wat we nog niet hadden gemeld: hij kan een hardgekookt ei pellen. Je hoeft hem niet te helpen, hij tikt een barstje en pelt het hele ei. De slimmerd.

Over vrijdag valt niet veel te melden: boodschappen en thuis beetje lezen, solliciteren en met de kinderen spelen. Tristan wilde 's middags niet slapen en heeft twee uur lang onafgebroken gekletst, eerst in bed en later rondscharrelend.
De week kan weer traditioneel afgesloten worden op de golfclub...

Al met al een prima week en de kinderen worden steeds leuker en ook weer wat makkelijker. Ze lachen wat af samen en slapen weer wat beter. Tristan begint een gevoel voor humor te krijgen. Als je bijvoorbeeld weet dat hij op de creche melk gedronken heeft en je vraagt of hij melk gedronken heeft, dan zegt hij 'nee' met een enorme grijns op zijn gezicht. OK, hij is twee maar het is grappig om te zien dat hij ermee bezig is.
Julian begint zowaar een beetje te luisteren, je hoeft hem soms niet eens fysiek weg te trekken bij de snoeren als je 'nee' zegt. En hij kan zo lief lachen en kijken.
En hun moeder is natuurlijk ook nog steeds een grote schat.

Bekijk foto's

De verhalen waren lang de afgelopen tijd omdat er natuurlijk veel te melden viel. Sommigen vinden dat hopelijk prettig, anderen willen misschien gewoon even weten hoe het met ons gaat zonder gelijk zo'n lap tekst voor de kiezen te krijgen. Ik heb gedacht aan een management summary voor de echte tekst op te nemen maar zie daar toch van af. De teksten zullen vanzelf korter worden omdat er minder nieuwe dingen zijn. Tot die tijd wauwel ik lekker door.

2 oktober: Karla is jarig, 32 lentes jong is ze! Dit is al haar tweede verjaardag in Australië, toen ze jaren geleden op stage was, was de eerste keer. Maar toch was dit de eerste in haar nieuwe thuisland. Ze had maanden geleden al 'alvast voor haar verjaardag' een hardloophorloge met GPS gekregen en we zijn constant samen geweest sinds we in Australië zijn. Toch is het me gelukt haar nog een klein beetje te verrassen. Toen we voor het eerst in Warrawong waren zagen we in het winkeltje een mooie groene boomkikker in knuffelversie. Die vond Karla leuk. Toen we er later nog eens waren heb ik die stiekem gekocht en nog stiekemer verstopt in de auto. Die kon ik dus bij het ontbijt presenteren met een lief kaartje. Uiteraard hebben de kinderen en ik ook gezongen,wat wil zeggen dat ik bij 'hoera' enige steun kreeg van Tristan.
Het was natuurlijk een beetje een gekke verjaardag, zo ver van iedereen af, maar we hebben er een leuke dag van gemaakt. We zijn naar het centrum gegaan en hebben lekker rondgescharreld op een drukke, gezellige en heerlijk geurende Central Market. Daarna zijn we naar Rundle Mall gegaan en hebben daar lekker rondgekeken. Het was prachtig weer, het lijkt erop dat de lente begint aan te breken. Dan is het ook meteen goed genoeg voor een nederlandse zomerdag, dus dat was genieten. We hebben echt van een luxe lentedag genoten, en dat op Karla haar verjaardag die altijd aan het begin van de herfst viel!
's Avonds heeft Karla nog geskypet met het thuisfront, heel leuk.
Voor wie niet van losse eindjes houdt: de Grand Final was al heel vroeg beslist in het voordeel van Collingwood zagen we ergens, dus hebben we verder niet gekeken.

De volgende dag was het weer mooi weer en zijn we naar het strand gegaan met de kinderen. Julian kruipt door het zand alsof hij er elke dag heengaat en Tristan durfde niet zo goed het spelletje te doen dat je wegrent als het water dichterbij komt, de held op blote voeten. Het zeewater was wel nog koud. 's Middags zijn we naar een speeltuin gelopen in de buurt, Tristan legde voor het eerst flinke stukken af op zijn loopfietsje.
Helaas was ik vergeten dat het WK wielrennen ook was, in Australië nog wel. Nou is het toch niet meer hetzelfde zonder Michel Wuyts maar toch. Wel 's avonds een samenvatting gezien, mooi gedaan van de Nederlanders toch.
Toen we klaar zaten voor Tristans kinderprogramma gebeurde er iets geks: het kwam niet! We snapten er niks van, totdat er maar één mogelijkheid overbleef. En ja hoor: het was de hele dag al zomertijd! (voor mensen met een klok: een uur naar voren zetten dus!) Het verschil met Nederland is nu dus geen 7,5 uur meer maar 8,5. En als eind deze maand de klok daar nog eens een uur achteruit gaat zelfs 9,5.
Maandag was nóg een leerdagje voor domme nieuwe immigranten. Het was een feestdag en de creche bleek dicht. Dat betekende dat activiteiten rond zoeken van werk ook meteen doorschoven naar donderdag, al heeft Karla toch nog wat brieven de deur uit gekregen.
's Middags hadden we afgesproken in Glenelg met Connie en Chris en Florence en Ben. Heerlijk in het warme zonnetje gezeten op het gras en gekletst. Wel insmeren!

We zijn deze week niet zo van hot naar her aan het rijden omdat we daar even geen zin in hebben. We brengen de dagen wat dichter bij huis door wat ook wel leuk is. Dinsdag zijn we naar Colonnades geweest (de grote Mall) voor allerlei boodschapjes. Het weer is alweer geweldig, ik heb 's middags even anderhalf uur in de tuin mogen zitten met een boekje en muziekje terwijl Karla ging knutselen met Tristan. Ik had al een tijdje geen muziek meer geluisterd en nu dus (uiteraard) weer even de Aliens (1,2,3) opgezet. Ik zag mezelf weer de grijze Volvo parkeren op het Muggeplein. Het viel me zwaar om te beseffen hoe ver dat is, welke dimensie je ook kiest.
De avond heb ik doorgebracht met de laptop op schoot om ColdFusion te installeren op Windows 7 met IIS 7. Dat is niet gelukt. Wel heb ik ergens gevonden hoe ik het moet doen. Later verder.

De woensdag begon minder leuk: Tristan en Julian waren aan de beurt voor hun inhaal-inentingen. Tristan was eerst aan de beurt, hij moest een injectie in elke arm. Die stoere knul huilde niet eens! Hij kreeg een verbandje aan de ene kant (die bloedde een beetje) en een Winnie de Pooh pleister aan de andere kant (die had niks). Hij vond dat zo cool dat hij zijn trui niet meer aan wilde. Hij kreeg ook nog stempels op zijn handjes en een kangoeroe sticker, dus hij wil elke week wel zo'n prik.
Julian kreeg een prik in zijn been en huilde wel, maar was dat ook zo weer vergeten. Nu maar hopen dat de jongens niet ziek worden de komende dagen.
Op het postkantoor lag verjaardagspost voor Karla (kaartjes en zelfs een cadeautje, bedankt allemaal!) en een mooie en lieve handgeschreven brief van Marlies voor mij.
In de pauze knalde er een golfbal tegen de schutting. We schrokken ons rot, maar geen schade. Na de pauze zijn we nog even naar de bowlsbaan geweest. Leuk een potje gekeken maar zelf spelen komt pas weer als de kinderen groot zijn denk ik. Geen wonder dat je alleen maar oudjes bowls ziet spelen.
De avond doorgebracht met het daadwerkelijk installeren van ColdFusion. Het kost dan wel heel veel extra tijd met Windows 7 maar dan heb je ook wel wat je altijd al had onder XP. Leve vooruitgang zeg maar.

Donderdag trok Tristan weer een pruillipje toen we hem achterlieten op de creche maar hij huilde voor de tweede keer niet. Hij begint zijn draai een beetje te vinden daar, dat zie je ook aan hoe hij door de kamer loopt. De leidsters vragen soms of hij 'melk' wil, dat woord hebben ze geleerd. Andere kinderen zeggen nu ook al dat ze 'melk' willen. Ons professor Lupardi-plan begint te werken: dit is pas het begin. Over een aantal jaar spreekt heel Adelaide Nederlands en dat is wel zo makkelijk voor ons.
Werk zoeken ging wel weer goed, ik heb een brief de deur uitgedaan en mijn cv gestuurd naar weer een recruiter, die mij getipt was door Ben. Die recruiter belde meteen en wilde mijn cv wel doorsturen naar twee contacten van hem. Maandag heb ik afgesproken met hem voor een kennismaking, voor zover dat niet aan de telefoon al gebeurd was. Hij had misschien ook contacten voor Karla, dus dat is allemaal mooi.
Daarna zijn we er even op uitgegaan. Lekker ergens een broodje gegeten en BBQs gekeken. De zomer komt eraan en we hebben een veranda straks. Dan is een BBQ absolute noodzaak, dat weet iedereen. Daarna lekker in het zonnetje op een terrasje gezeten en daarna nog bij een cricket speciaalzaak gekeken waar we vaak langs rijden maar nog niet binnen waren geweest. Ik kan niet wachten tot de jongens groot genoeg zijn voor een potje in de tuin of op het strand.
De kinderen weer opgehaald, het gaat echt wel beter. Daarna gezellig gegeten, Tristan zat vol grapjes en wat we nog niet hadden gemeld: hij kan een hardgekookt ei pellen. Je hoeft hem niet te helpen, hij tikt een barstje en pelt het hele ei. De slimmerd.

Over vrijdag valt niet veel te melden: boodschappen en thuis beetje lezen, solliciteren en met de kinderen spelen. Tristan wilde 's middags niet slapen en heeft twee uur lang onafgebroken gekletst, eerst in bed en later rondscharrelend.
De week kan weer traditioneel afgesloten worden op de golfclub...

Al met al een prima week en de kinderen worden steeds leuker en ook weer wat makkelijker. Ze lachen wat af samen en slapen weer wat beter. Tristan begint een gevoel voor humor te krijgen. Als je bijvoorbeeld weet dat hij op de creche melk gedronken heeft en je vraagt of hij melk gedronken heeft, dan zegt hij 'nee' met een enorme grijns op zijn gezicht. OK, hij is twee maar het is grappig om te zien dat hij ermee bezig is.
Julian begint zowaar een beetje te luisteren, je hoeft hem soms niet eens fysiek weg te trekken bij de snoeren als je 'nee' zegt. En hij kan zo lief lachen en kijken.
En hun moeder is natuurlijk ook nog steeds een grote schat.

Bekijk foto's

De verhalen waren lang de afgelopen tijd omdat er natuurlijk veel te melden viel. Sommigen vinden dat hopelijk prettig, anderen willen misschien gewoon even weten hoe het met ons gaat zonder gelijk zo'n lap tekst voor de kiezen te krijgen. Ik heb gedacht aan een management summary voor de echte tekst op te nemen maar zie daar toch van af. De teksten zullen vanzelf korter worden omdat er minder nieuwe dingen zijn. Tot die tijd wauwel ik lekker door.