Highway To The Sun

Zaterdag hebben we de boodschappen gedaan die er vrijdag niet van kwamen. Ik heb nog regelmatig teruggedacht aan mijn afwijzing, toch heus balen.
's Middags zijn we met Yvonne, Wilfred en Levi naar het strand gegaan. Dat was erg leuk en ik heb zelfs gezwommen in zee. Het water was nog knap fris maar als je eenmaal door was erg lekker. Tristan wil niet te dicht bij de zee maar Julian kent nog geen gevaar. Als een pas uit het ei gekropen schildpadje kroop hij recht de zee in, en als ik hem niet onderschept had was hij nu op weg naar Antarctica. En daar was hij niet op gekleed.
Zoals het een echte Australische dag met prachtig weer betaamt hebben we 's avonds ge-BBQ-t. Dat viel in de smaak bij allen.

Op zaterdag heb ik het blog wat aangepast (alle foto's zijn nu beschikbaar via de kolom rechts). Het valt tegen hoe hard je moet nadenken als je je dagelijkse programmeergereedschap een paar maanden niet gebruikt!
In de middag ben ik gaan fietsen. Ik vond dat 60 kilometer nu wel moest kunnen maar dat was buiten de warmte gerekend. Het was tegen de 35 graden en dat viel tegen. Nog een paar stukjes onverharde weg met tegenwind en ik was blij dat ik nog thuiskwam, ik was kapot.
Tristan was 's middags weer onuitstaanbaar omdat hij moe was. We gaan toch proberen het middagslaapje weer in te voeren.

Op maandag liet Tristan zich prima afleveren bij de creche. Voorbereiding werkt erg goed, we vertellen hem nu een dag van tevoren een keer of vijf wat er gaat gebeuren. Dat wordt dan zo vanzelfsprekend voor hem dat hij zelf naar de deur wijst waar je door moet.
Om ook iets anders te doen dan solliciteren hebben we lekker geluncht in een Ierse pub vlakbij, lekker en lekker luxe. Daarna hebben we een randjestrimmer gekocht voor het gras en de grasmaaier aangezwengeld (olie erin, benzine erin, starten maar).
Karla heeft van een vriendin leuk nieuws te horen gekregen want die vriendin is zwanger! Voor het geval ze het nog niet aan iedereen verteld heeft laten we haar naam nog even achterwege. Een nieuw begin dus!
Helaas bereikte mij diezelfde dag ook het bericht van een einde: Alie van SAB (de opdrachtgever in Deventer waar ik mijn laatste opdracht in Nederland heb gedaan) is zaterdag plotseling overleden. Ik denk met veel plezier terug aan de woensdagochtenden in Deventer, als Jan Mark en ik koffie voor haar meenamen en we lekker kletsten over vooral onbelangrijke zaken. Ze was altijd een en al hartelijkheid en het is bizar te bedenken dat ze er niet meer is.

Op dinsdag hebben we Tristan na uitvoerige voorbereiding na de lunch in bed gestopt. Het ging wonderwel, hij heeft lekker geslapen. Dat geeft ons behalve een veel leukere Tristan in de middag ook weer een pauze na de lunch.
We hebben een opblaasbadje gekocht en op zoek naar een slang om die te vullen kwam ik de eerste huntsman spider tegen. Een flinke spin van zo'n tien centimeter die gauw in een hoekje vluchtte. Toen ik hem wat porde om fotogenieker te gaan zitten rende hij over het metaal van het schuurtje en dat is voor het eerst dat ik spinnepoten heb horen tikken.
De kinderen hebben lekker in het badje gespeeld (het was vandaag 36 graden) en ik heb het gras gemaaid in de namiddag.

Op woensdagochtend heb ik de fietstocht van laatst herhaald maar nu bij 25 graden. Dat scheelde enorm. Niet zo lang na thuiskomst ging het flink regenen, goed getimed dus.
De recruiter, Reece, belde in de middag dat hij weer een job interview voor me heeft geregeld, nu voor iets wat dichter bij mijn cv ligt: programmeren. Dat is volgende week pas, maar ik ben erg blij met de nieuwe kans.
Na de herwonnen pauze zijn we met de auto naar McLaren Vale gegaan, daar waren we al eens geweest toen de wijnranken nog kale stokken waren. Ik heb Karla ook laten zien waar ik fiets maar door de regen leek het niet zo erg op Spanje als eerder en de kleuren (rode rotsen in azuurblauwe zee, groene wijnranken naast bruine tarwe) waren niet zo overweldigend.

Donderdag heb ik de kinderen alleen naar de creche gebracht, Karla gaat heel vroeg hardlopen vanwege de warmte en ging douchen. Tristan ging perfect, hij stuurde me nog net niet weg.
We hebben weer hard gewerkt aan werk, ik om mijn programmeergesprek goed voor te bereiden en Karla aan brieven schrijven en bellen. Helaas is ze niet aangenomen bij het bedrijf waar ze een gesprek had vorige week, al heb ik er twijfels bij of ze daar op haar plek had gezeten. We hebben nagedacht of we Karla's methode misschien moeten aanpassen. Ze kan echt wel wat maar zestig (!) brieven hebben nog niet veel opgeleverd. Misschien moeten we haar diploma laten beoordelen, daar zijn instanties voor. Dan kun je op je cv zetten dat je opleiding gelijk staat aan een bepaalde Australische opleiding. Misschien ga je dan niet zo snel op de stapel 'onbekende dus waardeloze opleiding'.
's Avonds paste Jill van de golfclub op, zodat wij Florence en Ben mee uit eten konden nemen om te bedanken voor het ophalen van het vliegveld op de eerste dag. We hebben ze meegenomen naar de Ierspe pub van laatst en het was enorm gezellig. Florence heeft bij juweliers gewerkt en herkende Karla's Jaeger-LeCoultre. Zij heeft er ook een! Toen de dikkertjes wat al te vals begonnen te bleren bij de karaoke hebben we het voor gezien gehouden.

Toen we op vrijdag boodschappen gingen doen begon Tristan in de auto te zingen. 'Twinkle twinkle, little star', erg grappig om hem een Engels liedje te horen zingen.
Hij wilde vandaag niet slapen, dus zijn we een stuk gaan rijden over prachtige wegen naar Willunga. De achterbank heeft er niets van gezien, alle oogjes waren dicht.
Eten bij de golfclub was weer gezellig, al was het erg rustig. En we hebben weer een vleesschaal gewonnen (we waren de laatste tijd vooral sponsor van de loterij). De volgende BBQ kan dus gepland worden...

Bekijk foto's

Zaterdag hebben we de boodschappen gedaan die er vrijdag niet van kwamen. Ik heb nog regelmatig teruggedacht aan mijn afwijzing, toch heus balen.
's Middags zijn we met Yvonne, Wilfred en Levi naar het strand gegaan. Dat was erg leuk en ik heb zelfs gezwommen in zee. Het water was nog knap fris maar als je eenmaal door was erg lekker. Tristan wil niet te dicht bij de zee maar Julian kent nog geen gevaar. Als een pas uit het ei gekropen schildpadje kroop hij recht de zee in, en als ik hem niet onderschept had was hij nu op weg naar Antarctica. En daar was hij niet op gekleed.
Zoals het een echte Australische dag met prachtig weer betaamt hebben we 's avonds ge-BBQ-t. Dat viel in de smaak bij allen.

Op zaterdag heb ik het blog wat aangepast (alle foto's zijn nu beschikbaar via de kolom rechts). Het valt tegen hoe hard je moet nadenken als je je dagelijkse programmeergereedschap een paar maanden niet gebruikt!
In de middag ben ik gaan fietsen. Ik vond dat 60 kilometer nu wel moest kunnen maar dat was buiten de warmte gerekend. Het was tegen de 35 graden en dat viel tegen. Nog een paar stukjes onverharde weg met tegenwind en ik was blij dat ik nog thuiskwam, ik was kapot.
Tristan was 's middags weer onuitstaanbaar omdat hij moe was. We gaan toch proberen het middagslaapje weer in te voeren.

Op maandag liet Tristan zich prima afleveren bij de creche. Voorbereiding werkt erg goed, we vertellen hem nu een dag van tevoren een keer of vijf wat er gaat gebeuren. Dat wordt dan zo vanzelfsprekend voor hem dat hij zelf naar de deur wijst waar je door moet.
Om ook iets anders te doen dan solliciteren hebben we lekker geluncht in een Ierse pub vlakbij, lekker en lekker luxe. Daarna hebben we een randjestrimmer gekocht voor het gras en de grasmaaier aangezwengeld (olie erin, benzine erin, starten maar).
Karla heeft van een vriendin leuk nieuws te horen gekregen want die vriendin is zwanger! Voor het geval ze het nog niet aan iedereen verteld heeft laten we haar naam nog even achterwege. Een nieuw begin dus!
Helaas bereikte mij diezelfde dag ook het bericht van een einde: Alie van SAB (de opdrachtgever in Deventer waar ik mijn laatste opdracht in Nederland heb gedaan) is zaterdag plotseling overleden. Ik denk met veel plezier terug aan de woensdagochtenden in Deventer, als Jan Mark en ik koffie voor haar meenamen en we lekker kletsten over vooral onbelangrijke zaken. Ze was altijd een en al hartelijkheid en het is bizar te bedenken dat ze er niet meer is.

Op dinsdag hebben we Tristan na uitvoerige voorbereiding na de lunch in bed gestopt. Het ging wonderwel, hij heeft lekker geslapen. Dat geeft ons behalve een veel leukere Tristan in de middag ook weer een pauze na de lunch.
We hebben een opblaasbadje gekocht en op zoek naar een slang om die te vullen kwam ik de eerste huntsman spider tegen. Een flinke spin van zo'n tien centimeter die gauw in een hoekje vluchtte. Toen ik hem wat porde om fotogenieker te gaan zitten rende hij over het metaal van het schuurtje en dat is voor het eerst dat ik spinnepoten heb horen tikken.
De kinderen hebben lekker in het badje gespeeld (het was vandaag 36 graden) en ik heb het gras gemaaid in de namiddag.

Op woensdagochtend heb ik de fietstocht van laatst herhaald maar nu bij 25 graden. Dat scheelde enorm. Niet zo lang na thuiskomst ging het flink regenen, goed getimed dus.
De recruiter, Reece, belde in de middag dat hij weer een job interview voor me heeft geregeld, nu voor iets wat dichter bij mijn cv ligt: programmeren. Dat is volgende week pas, maar ik ben erg blij met de nieuwe kans.
Na de herwonnen pauze zijn we met de auto naar McLaren Vale gegaan, daar waren we al eens geweest toen de wijnranken nog kale stokken waren. Ik heb Karla ook laten zien waar ik fiets maar door de regen leek het niet zo erg op Spanje als eerder en de kleuren (rode rotsen in azuurblauwe zee, groene wijnranken naast bruine tarwe) waren niet zo overweldigend.

Donderdag heb ik de kinderen alleen naar de creche gebracht, Karla gaat heel vroeg hardlopen vanwege de warmte en ging douchen. Tristan ging perfect, hij stuurde me nog net niet weg.
We hebben weer hard gewerkt aan werk, ik om mijn programmeergesprek goed voor te bereiden en Karla aan brieven schrijven en bellen. Helaas is ze niet aangenomen bij het bedrijf waar ze een gesprek had vorige week, al heb ik er twijfels bij of ze daar op haar plek had gezeten. We hebben nagedacht of we Karla's methode misschien moeten aanpassen. Ze kan echt wel wat maar zestig (!) brieven hebben nog niet veel opgeleverd. Misschien moeten we haar diploma laten beoordelen, daar zijn instanties voor. Dan kun je op je cv zetten dat je opleiding gelijk staat aan een bepaalde Australische opleiding. Misschien ga je dan niet zo snel op de stapel 'onbekende dus waardeloze opleiding'.
's Avonds paste Jill van de golfclub op, zodat wij Florence en Ben mee uit eten konden nemen om te bedanken voor het ophalen van het vliegveld op de eerste dag. We hebben ze meegenomen naar de Ierspe pub van laatst en het was enorm gezellig. Florence heeft bij juweliers gewerkt en herkende Karla's Jaeger-LeCoultre. Zij heeft er ook een! Toen de dikkertjes wat al te vals begonnen te bleren bij de karaoke hebben we het voor gezien gehouden.

Toen we op vrijdag boodschappen gingen doen begon Tristan in de auto te zingen. 'Twinkle twinkle, little star', erg grappig om hem een Engels liedje te horen zingen.
Hij wilde vandaag niet slapen, dus zijn we een stuk gaan rijden over prachtige wegen naar Willunga. De achterbank heeft er niets van gezien, alle oogjes waren dicht.
Eten bij de golfclub was weer gezellig, al was het erg rustig. En we hebben weer een vleesschaal gewonnen (we waren de laatste tijd vooral sponsor van de loterij). De volgende BBQ kan dus gepland worden...

Bekijk foto's