Lekker weg in eigen land
Allereerst iedereen een heel gelukkig 2011 gewenst! Voor de Nederlanders: wij hadden 2011 al een dagje getest toen jullie al of niet met kater wakker werden en het bevalt prima.
De ochtend van eerste kerstdag hadden we kerstcadeau's onder de boom en het speciale poffertjesontbijt. Tristan en Julian vonden het maar wat interessant en leuk allemaal, maar we hebben een aantal cadeau's maar weggehaald omdat ze zich na een stuk of drie niet meer kunnen concentreren. Ze gaan gewoon spelen met wat ze hebben en de rest boeit niet meer.
De poffertjes werden gebakken onder toeziend oog van de beide heren en ze vielen erg goed in de smaak.
Verder hebben we eerste kerstdag gevierd met Connie en Chris. We waren van te voren erg moe en de mannetjes bezorgden ons wat extra moeite omdat ze al wel doorhadden dat deze dag anders aan het verlopen was dan ze gewend zijn. En dat uit zich dan in drukte en veroorzaken van chaos. Maar toen we eenmaal in de auto zaten was dat verleden tijd en de middag en avond werden heel erg leuk. We hebben heerlijk buiten gezeten met een BBQ-maal en ook de muggen hadden genoeg te eten. We moesten onszelf er af en toe aan herinneren dat dit kerst was. Maar er is wel aan te wennen zo. Lekker gepraat en gelachen, top.
Tweede kerstdag (boxing day) was de dag van ons vertrek, een weekje op vakantie in eigen land. Na een hoop inpakwerk gingen we onderweg. Het was erg leuk om een keer door te rijden bij punten waar we al vaker geweest waren. We zagen voortdurend tegenliggers met een net gespannen voorop de auto en vroegen ons af waar dat voor was. Na een tijd kwamen we erachter: het stikte op sommige stukken van de sprinkhanen en waar die bij genoemde auto's netjes in de netjes belandden, zat onze auto al gauw onder de verminkte lijken.
Behalve sprinkhanen waren er ook eindeloze velden te zien, met oogstmachines (dat woord kent Tristan omdat hij een boekje heeft waar er één instaat) en ook een roze meer met veel zout. De kleur werd veroorzaakt door een bepaalde bacterie, een heel gek gezicht. Het is leuk om aan Tristan uit te leggen dat je op vakantie dingen ziet die je thuis niet ziet.
Ook vertederend: op een gegeven moment zat hij op de achterbank te huilen en na wat navraag bleek dat dat kwam omdat hij de moedervlek op zijn been niet meer wilde. Bij het roze meer had hij mij ook al doen smelten door op een vrouw af te stappen, naar ons te wijzen en te zeggen: 'papa en mama'. Hij ging gewoon een praatje maken, die schat.
We sliepen in een motel in Ararat (die in Australië, niet die waar volgens sommigen ooit een bootje met beesten aan de grond liep). Daar zijn we op zoek gegaan naar wat eten, wat niet meeviel aangezien er nogal veel dicht is op boxing day. We waren blij een noodle bar te treffen die open was. Nog wel.
Julian houdt de traditie hoog dat hij op vakantie 's nachts hoest en ons zo wakker houdt (in maart heeft hij ons zo een zware week bezorgd in Oostenrijk).
De volgende ochtend hebben we ontbeten op de kamer en zijn toen doorgereden. In Ballarat hebben we een tussenstop gemaakt in een erg leuke relaxte koffietent. Nadat onze hyperboy (Tristan vindt vakantie maar wat spannend!) nog even de slang uit het aquarium had getrokken om de barjongen wat dweiloefening te geven zijn we door velden en bos doorgereden naar Melbourne. Wat een drukke stad is dat, aanzienlijk groter dan Adelaide!
Na een welverdiend bad voor ons allen zijn we de stad een beetje gaan verkennen en hebben we in een leuk café gezeten aan de Yarra River. We voelden ons allemaal niet zo erg goed en na in het hotel nog wat gegeten te hebben zijn we moe naar bed gegaan, lekker vroeg.
Helaas betekende dat niet dat we een goede nachtrust genoten, op Tristan na waren we nu echt misselijk. Karla kon wel slapen maar ik heb, laten we zeggen, verschillende houdingen rond het porcelein uitgeprobeerd. We verdenken de noodle bar ervan niet uitsluitend verse ingrediënten te gebruiken, drie van ons vier hadden een echte voedselvergiftiging opgelopen. Tristan was te hyper om te eten in Ararat en dat pakte goed uit voor hem: hij had nergens last van.
De ochtend bestond uit slappe thee drinken, een kleine wandeling en wat slapen. Toen zijn we met de gratis tram gegaan die een rondje door de stad maakt. Tristan had zich er enorm op verheugd en na enkele minuten zat hij lekker te pitten in de tram.
We hebben gekeken bij de Eureka tower, de hoogste toren van Melbourne, maar we vonden de wachtrij te lang. Ondanks dat we ons nog wat wiebelig op de benen voelden hadden we toch een leuk dagje in Melbourne. Als avondeten hebben we een boterhammetje gegeten op de kamer omdat we niks anders aandurfden.
Misschien mede door onze fysieke gesteldheid vonden we Melbourne iets te groot en te druk, maar het heeft zeker ook charmes en het is leuk om een eerste (voor Karla hernieuwde) kennismaking te hebben gemaakt.
De volgende nacht hebben we gelukkig erg goed geslapen en ook Julian was stil (voor de duidelijkheid: we slapen steeds met zijn vieren op één kamer). Na het vertrek uit Melbourne reden we richting Great Ocean Road. Zoals iedereen al zei is die inderdaad prachtig. De twelve apostles, London bridge en the Arch zijn erg mooi, maar de hele kust is ruig en fraai. Gelukkig voor Tristan waren er behalve die saaie stenen ook volop helicopters te zien.
Vrij laat kwamen we aan in Warrnambool waar we de volgende overnachting hadden in een hotel waar je nu eens wel kon slapen, al was het ook een bar. Dat was erg leuk en gezellig en de kamer was mooi. Het stadje vonden we ook erg gezellig en vriendelijk en we willen er nog best eens wat langer rondkijken.
We hebben beneden in het hotel gegeten en gelukkig was de ziekenboeg al aardig opgeknapt, al was de eetlust nog niet helemaal terug.
De rit van Warrnambool naar Kingston was ook weer mooi. Onderweg hebben we in Portland in een mooi theehuis koffie gedronken (dat mocht). Daarna hebben we er nog wat rondgelopen en bij de zee gekeken. De lunch hebben we later in Millicent gegeten, maar dat stadje was veel minder interessant. We wilden eigenlijk lunchen in Mt Gambier, maar zoals dat gaat zijn we daar strak doorheen gereden omdat we blij waren dat de kinderen op de achterbank lagen te slapen.
Na de lunch wachtte een mooie rit langs een reeks meertjes, we hebben ook nog zo'n 20 kilometer over een onverharde weg gereden zonder dat de auto uit elkaar trilde. Daar zagen we ook nog een mooie hagedis, dan ben je pas echt op vakantie.
Kingston stelt niet zoveel voor, we hebben gegeten in de pub maar we waren eigenlijk allemaal wat te moe en er was te harde livemuziek. De dag was erg warm geweest en de nacht was dat ook.
Julian slaapt inmiddels weer goed maar Tristan slaapt in zijn vakantiebed niet zo goed als thuis. We waren dus vroeg op en zijn op zoek gegaan naar ontbijt. Daarna zijn we vertrokken voor de laatste etappe en dat was een mooie. Er waren volop zoutmeertjes te zien, waarvan sommige weer roze. De wegen waren lang en recht en voerden ons door het Coorong natuurgebied. We zijn met de ferry over de rivier de Murray gevaren. Via het al bekende Strathalbyn zijn we naar huis gereden.
Daar hebben we geluncht en de kinderen in bed gelegd. Toen die wakker werden waren ze zo druk dat ze ons knettergek maakten. Als ze zenuwachtig zijn kun je ze geen twee seconden toevertrouwen dat ze hun hoofd niet stoten of omvallen met iets zwaars over zich heen (als ze niet zenuwachtig zijn blijven ze soms wel twaalf seconden heel).
Rond een uur of acht zijn we naar Blackwood gereden om oud en nieuw te vieren bij Florence en de rest van de Nederlandse allochtonen. De kinderen waren daar weer erg lief en zijn na een uurtje op schoot lekker gaan slapen.
We hebben een heerlijke avond gehad met bekende en minder bekende gezichten. Ik heb aangenaam kennis gemaakt met lezers waarvan ik niet wist dat die er waren en we hebben lekker gebept met allerlei leuke mensen. Het was een fijn groepje lekker maffe mensen, erg leuk. Niemand wist precies wanneer het twaalf uur was en er was geen vuurwerk (dat hebben ze liever niet in een kurkdroge bosrijke omgeving). Hoewel iedereen iets lekkers te eten had meegebracht was dit volgens mij mijn eerste oliebollenloze oud en nieuw maar dat maakte niks uit. Het was erg leuk, zelfs zo dat we pas om drie uur naar bed gingen.
Het was een beetje een gedenkwaardige avond, want toen we begonnen met de visumaanvraag had ik de totaal ongefundeerde ambitie om deze oud en nieuw 2010/2011 te vieren in Adelaide. And here we are...
De mannetjes gunden ons de ochtend in bed tot acht uur, dus dat viel nog mee. We hebben de eerste dag van dit jaar doorgebracht in Warrawong en dat was leuk. Een raar idee dat Nederland ondertussen de jaarovergang aan het vieren was.
Bekijk foto's
Comments

Mooie plaatjes geschoten van de kust! Prachtig.
Gelukkig nieuwjaar!
Posted By Andrea & Tijs | 01-01-2011 at 21:22

de groeten van alle buren die nu op visite zijn omdat Jeanne jarig is oals je weet
Posted By PAPA | 07-01-2011 at 22:44