Tour Down Under
Deze week heb ik weer gewerkt, dus we maken niet zo heel veel meer mee (20 e's in die zin en ik heb er niet speciaal mijn best voor gedaan).
Maar zondag begon de Tour Down Under in en rond Adelaide, dus daar wilden we wel wat van zien. Lance Armstrong rijdt er zijn laatste internationale wedstrijd en dat vonden we wel mooi om bij te zijn. Het begon met een klein rondje door de stad dat de renners 30 keer moesten afleggen. Daaraan voorafgaand was de ploegenpresentatie. Het duurde een beetje te lang voor de kinderen maar we hebben doorgezet. Hoewel de Tour Down Under (TDU) voor de meeste ploegen vooral een trainingsronde is, waren er toch ook wel echte namen present. Robbie McEwen, Lance Armstrong, Mark Cavendish en onze eigen Laurens Ten Dam waren van de partij. En ploegleider Johan Bruyneel was toch ook leuk om te zien. Ik heb gezorgd dat ik de belangrijkste op de foto heb.
Tussen de ploegenpresentatie en de wedstrijd zelf hebben we geheel in Ozzie stijl gepicknickt met lekkere baksels van Karla (deels met 'hulp' van Tristan). Tijdens de wedstrijd kwamen we nog wat aan ons bekende Nederlanders tegen, dat was ook leuk.
Het eind van die openingswedstrijd haalden we niet, dat werd te laat.
Die ochtend werd de auto geleverd, dus deze week ben ik daarmee naar het werk gereden. Dat gaat prima, het rijdt best goed. Wel bleek toen het donderdag 36 graden was dat één van de drie eisen toch niet zo'n enthousiast vinkje verdiende: de airco was nergens te bekennen, dus ik stapte als het ware in de auto als ijsje en kwam er als plakkerig stokje weer uit. Maar toch voelde het erg goed: in je eigen autootje (met leuke radiozender) onderweg zijn naar de baan die je hebt geregeld aan de andere kant van de wereld. Ik vond het wel stoer.
Zonder die baan zou ik vandaag, vrijdag, waarschijnlijk meegedaan hebben aan de TDU Challenge, een toertocht over het parcours van de profs. Ik vind het wel jammer dat ik die mis, maar een baan is natuurlijk belangrijker. Overigens hebben we komende woensdag al vrij want dan is het Australia Day.
De tweede werkweek was al een stuk leuker dan de eerste, ik heb wat kleine opdrachtjes kunnen uitvoeren, weet iets beter waar het bedrijf mee bezig is en had wat meer contact met collega's. Helaas heb ik vandaag wel een puzzel onafgemaakt moeten achterlaten, wat nooit fijn voelt. Wel fijn was het natuurlijk om voor het eerst Australisch inkomen te krijgen!
Karla had donderdag een afspraak in de stad bij Hays. Na lang bellen en aandringen had ze die afgedwongen. Er kwam niks concreets uit maar het is weer een contact om warm te houden. Vanmorgen werd ze gebeld door iemand waar ze eerder een afspraak mee had, dat ze maandag kan beginnen op een tijdelijke klus voor vijf weken! Dat is goed nieuws want de schoorsteen rookt er wat harder van, maar vooral is er dan een eind aan de periode van geen werk, in elk geval voorlopig. En Karla krijgt zo ook Australische ervaring en doet nieuwe contacten op. Helemaal goed dus! Daar drinken we straks een glaasje op.
De jongetjes zijn heel erg lief, al moet je niet op ze rekenen als je uit je werk komt en even rustig wil zitten zonder gehuil, geschreeuw, op de grond knallend speelgoed of een combinatie daarvan.
Julian is een ontdeugend ventje dat al flink groot wordt. Hij kan nu zelf op zijn stoeltje klimmen en er ook zelf weer af. Dat kan hij ook met de eetstoel van Tristan, zij het dat dan alleen erop klimmen naar wens gaat. Eraf is meer zwaartekracht dan handigheid: troosten dus. Hij zwaait en lacht een hoop en onderzoekt er lustig op los. Wel luistert hij heel slecht. Hoe dreigend je ook klinkt, hij kijkt je olijk aan en gaat fijn verder met wat hij aan het doen was.
Tristan blijft zijn repertoire uitbreiden, hij vindt zingen echt leuk. En hij begint een gevoel voor humor te ontwikkelen. Dat bestaat vooral uit zeggen dat hij iets wil en dan weer van niet en dan weer wel enzovoort maar hij heeft daar dan behoorlijk lol om, wat erg leuk is om te zien.
Verder moet ik natuurlijk nog iets zeggen over de overstromingen. Er zijn veel getroffenen en er is erg veel schade. Avond aan avond gaan de actualiteitenprogramma's over niks anders. Er zijn nu ook plaatsen dichtbij Melbourne ondergelopen, maar niet met zoveel geweld als eerder in Queensland.
Vergeleken met Brazilië moeten we sowieso meer over een ongemak praten dan over een ramp.
Bekijk foto's
Comments

Hee daarrrrrr, val niet van de onderkant af he!
Zo te lezen gaat het goed met jullie, mooi!
Ik ben afgelopen weekend, met weinig sneeuw weliswaar, naar Willingen en Winterberg geweest, waar gelukkig wel te skieen viel, ik heb me vermaakt!
Dus kom ff terug, dan kunnen jullie volgend weekend mee ;-)
Ik duik mn bed hier in, we meelen! Enne, gefeliciteerd met de Job!!!!
Posted By Hans | 24-01-2011 at 23:38