Van huis naar thuis
Deze week stond in het teken van de finishing touches, van het veranderen van ons huis in een echt thuis.
Zaterdag zou ik eigenlijk gaan fietsen maar ik had wat last van mijn maag en voelde me een beetje slap op de benen. In plaats daarvan hebben we na de boodschappen wat klusjes gedaan. Er zijn weer wat schilderijtjes opgehangen, en ook haakjes voor de lampen boven de eettafel.
We zijn ook traditiegetrouw weer met de kinderen kort voor sluitingstijd naar de Bunnings geweest. Traditie is niet altijd leuk en gezellig. Met de gekochte spullen kon ik buiten een lamp ophangen, voor als we bezoek hebben. Verder heb ik 's avonds nog de eettafellampen voorzien van nieuwe bekabeling, want de kabels die erop zaten waren te kort.
In Nederland ging de klok een uur terug in de nacht van zaterdag op zondag, al was dat hier pas in de namiddag van zondag. Het tijdverschil is nu 9,5 uur. Wij hebben al weekend, maar het is ook eerder voorbij...
Op zondagochtend kwamen Yvonne, Wilfred en Levi bij ons. Het was leuk ze weer eens echt te spreken, de laatste keer dat we ze zagen was alweer op Tristans verjaardag en toen spraken we ze nauwelijks.
De eettafellampen hangen, maar ze zijn nog niet goed aangesloten op de dimmer. Dat zou nog een paar pogingen vergen en uiteindelijk heb ik een aansluitschema kunnen vinden op internet waarmee het lukte.
Verder hebben we zondag even aangebeld bij de andere buren, een Italiaans paar dat al sinds jonge leeftijd hier woont. De man was er niet, maar de dochter van 31 die uit huis is kwam wel langs. We hebben even leuk gekletst en de jongens waren helemaal in beslag genomen door al het speelgoed dat ze hadden voor de kleinkinderen. Ook grappig om onze palmbomen te zien van hun kant, hun huis ligt hoger dus je ziet alleen de pluimen. Ook is het handig voor als we op ons dak willen kijken.
Op de doordeweekse dagen probeer ik telkens in de ochtend wat klusjes af te krijgen in het kwartiertje dat ik heb nadat Karla de kinderen wegbrengt en voor ik zelf weg moet. Alle kabels achter de tv bundelen en verbergen bijvoorbeeld, dat is een klus in etappes. De antenneaansluiting blijft een probleem, als ik er wat aan verander zodat de publieke zenders goede ontvangst hebben dan verdwijnen er een paar commerciëlen en omgekeerd. Ik vrees dat er een keer een echte antenneman moet komen.
Op dinsdag heeft Karla een goed gesprek gehad met een recruiter over een baan bij een financiële instelling. Ze heeft goede hoop dat ze deel uitmaakt van de volgende ronde (praten bij het bedrijf zelf) maar naar goed gebruik kregen we daar deze week nog geen uitsluitsel over. Ze heeft de gelegenheid van haar bezoek aan de stad wel benut door even wat gezelligs te doen met oudcollega's.
Ik heb in de pauze het Dutch Consulate bezocht voor een paspoortaanvraag. Dat gaat tegenwoordig met vingerafdruk maar gelukkig heeft Adelaide daar de apparatuur voor. Nederlanders in den vreemde worden geacht daarheen te gaan waar die apparatuur voorhanden is en soms betekent dat honderden kilometers reizen. Ik werd geholpen door een juffrouw die een paar tatoeages had, zo had ze op haar onderarm 'just breathe' staan. Maar ze was slimmer dan je zou vermoeden van iemand die daar een spiekbriefje voor nodig heeft. Ook was ze zo vriendelijk me een paar dollar kwijt te schelden, die ik tekort kwam toen bleek dat ik naast de leges ook tien dollar moest betalen voor een aan mezelf geadresseerde en gefrankeerde envelop.
Dinsdag was een heel belangrijke dag voor het hele land. De Melbourne Cup werd namelijk gehouden, een evenement waar paarden strijden om snelheid en dames om het meest belachelijke hoofddeksel. Op het werk werd een pool georganiseerd die eigenlijk neerkwam op een loterij: we konden zelf geen paarden kiezen maar trokken ze als lootjes. Dat is dan ook de enige verklaring dat ik de pool won. Toch even mijn inzet vereenentwintigvoudigd! Helaas ging het maar om 50 cent.
Op woensdag was Tijs jarig, gefeliciteerd! Hopelijk heb je een leuke dag gehad, met zingende vrouw en kinderen schat ik zo in.
Wij hebben een begin gemaakt met ons eigen bed weer in elkaar zetten, de badkamer was vrijwel klaar, dus dat kon wel. Zoals alles ging het wel weer in etappes, maar donderdag was het klaar. Karla heeft een heleboel fotolijstjes met familie en vrienden uit Nederland (bedankt voor de foto's) opgehangen. Het is heel leuk geworden.
We hebben op donderdag voor het eten lekker een beetje aangerommeld, ik heb het zwembad schoongemaakt terwijl de kinderen lekker rondscharrelden en opblaasdingen in het zwembad gooiden en die er weer uit probeerden te krijgen. Een leuk spelletje als ik erbij ben, als er eentje invalt heb ik hem zo te pakken. Het was overigens niet nodig. Die avond hebben we onze intrek genomen in onze slaapkamer, de logeerkamer is nu voor gasten. Ik was bijna vergeten hoe lekker ons bed is.
De kinderen gingen goed deze week, Julian is zijn ergste fase weer voorbij, zo lijkt het. Al blijft het een enorme bengel die geen kans laat liggen om te kijken hoe ver hij kan gaan. En volgens mij was woensdag de dag dat er geen glas omgegooid werd.
Tristan is echt een slimmerikje aan het worden, lekker nieuwsgierig en opmerkzaam en hij onthoudt alles. Als je met hem van de creche naar huis rijdt hoor je opeens van de achterbank: 'Dat zijn wijnranken. En dat is een palmboom. Bij het zwembad hebben we twee palmbomen en bij de auto één palmboom.'
Het weer werd elke dag een beetje beter deze week. Eigenlijk de hele week zonnig en een temperatuur die opliep van een frisse 19 graden op maandag naar 28 vandaag. Morgen is de verwachting 32, lekker zwemweer! Gelukkig is de voorspelling voor zondag weer 27, dat is wel genoeg voor de meer dan honderd kilometer die we van plan zijn te fietsen.
De ensuite badkamer is vandaag voltooid en de rommel meegenomen. Karla heeft bij het Zweedse woonwarenhuis nog wat kasten gekocht voor onze slaapkamer. Dat staat garant voor weer wat uren puzzelplezier.
Vanavond op de golfclub hebben we niks gewonnen, terwijl we nog wel lotnummer 32 hadden. Het zal toch geen bijgeloof zijn, zo'n geluksgetal? Peter was er niet, die had nog werk af te maken op Kangaroo Island. Wij denken dat hij het gewoon niet zag zitten om de jongens twee avonden achter elkaar te zien. Morgen gaan de kinderen namelijk logeren bij Peter en Jill, zodat wij zondag lekker kunnen fietsen.
Na afloop was het een lekker zwoele avond en rook het heerlijk buiten, ik kreeg er helemaal een vakantiegevoel van. En de ondergaande zon kleurde de lucht prachtig oranje.
Comments

Leuk om te lezen je verslagen, wat lijkt je oudste zoontje op jou. Als ik het zo lees heb je je handen vol aan de jongens.
Posted By Marjan van der Lee | 04-11-2011 at 15:34

Wat leuk dat jullie ons hebben 'vereeuwigd' op de Wall of Fame ;)
Jullie gaan ook heel rap met het nieuwe huis, ziet er goed uit die aangrenzende badkamer. Wij slapen nog steeds in de woonkamer, maar ik moet zeggen, een grote kamer bevalt wel, als ik nu de slaapkamer boven zie dan vind ik het maar een mini hokje.
Jullie zijn met dit nieuwe huis ook wel erg verwend, over een tijdje kunnen jullie je vast niet meer voorstellen dat je ooit met zijn allen in de Eduard van B.laan had moeten wonen, veeeel te krap. Maar gelukkig hoeven jullie niet meer aan die 'vreselijke' tijd terug te denken hihihihi. Je moet eerst arm zijn geweest voordat je de villa kan waarderen zullen we maar zeggen ;)
Terwijl ik dit stukje typ is Tijs druk bezig met de muur van de slaapkamer en D. is met L. aan het rondsjouwen op de kinderboerderij met opa en oma. En B., tja, wat zal ik daar eens over zeggen. Hij laat met een hoop decibel horen dat hij absoluut niet van plan is om te gaan slapen. Dat zou ik ook niet kunnen met dat lawaai...
Posted By Andrea & Tijs | 06-11-2011 at 14:32