Het is een gaan en komen
Normaal gesproken lezen de ouders van Karla dit stukje vers van de pers. Maar deze keer denk ik dat ze dat niet zullen doen. Het is ze vergeven: ze zijn zojuist in een vliegtuig gestapt hier naartoe.
De week begon met de laatste dag van Lizans bezoek. Dat was een erg leuke dag. We hebben haar eerst afgezet op Surfer's Parade voor surfles. Wij zijn ondertussen naar Port Elliot gegaan voor een lekker bakkie met wat erbij. De kinderen waren voorbeeldig, je kunt wel merken dat ze iets ouder zijn en we hebben het gevoel dat we het ergste wel overleefd hebben nu.
Daarna hebben we even gekeken bij Lizan. Dat valt nog niet mee zeg, dat surfen. De kinderen speelden lekker in de branding, wat ze heerlijk vonden. Tot Julian viel en kletsnat werd, dat was even huilen geblazen.
Toen Lizan klaar was zijn we naar Victor Harbor gegaan om lekker te lunchen. De paardentram naar Granite Island waar Tristan zich zo op verheugd had ging niet, de arme jongen. We zijn dus op eigen kracht de pier naar het eiland overgestoken en hebben nog een rondje om het eiland gedaan. Het waaide enorm.
We waren van plan te gaan eten bij een cellar door (een kleinschalig restaurant en wijnproeverij in beheer van de wijngaard zelf) waar we al langer heen wilden in Mount Compass. Eerst reden we een stuk om zodat de kinderen konden slapen. Dat lukte en de rit was mooi. Helaas was de cellar door dicht, naar later bleek gaan ze ook niet meer open. Dan maar naar een ander restaurant dichterbij huis. Daar was een trouwerij bezig. Dus maar weer in de auto voor een leuke pub waar je ook kunt eten. Daar was het te druk, liet de keuken weten. De vierde poging lukte uiteindelijk en we hebben nog een heel behoorlijke pizza gegeten.
De volgende ochtend heeft Karla Lizan op het vliegtuig gezet (tot de volgende keer!) en is doorgereden naar het meidenontbijt met de vriendinnenclub. Dat was gezellig zoals gebruikelijk.
's Middags hadden we nog een heuse Australische baby shower. De baby in kwestie is er nog niet, maar de aanstaande ouders werden flink verwend. De locatie was een prachtig park aan een rivier en de mensen waren erg leuk. De jongens hebben heerlijk gespeeld, er was een ondiepe fontein waar ze heerlijk in konden spetteren. En we gingen met meer eten naar huis dan we meegenomen hadden.
Weer thuis bleek dat de kinderen iets gegeten hadden met een hulpstof waar ze stevig op reageerden. Ze waren compleet hyper en stuiterden door het huis.
Wie bij het lezen van onze avonturen denkt dat we hier geen problemen kennen heeft het mis. Zo laten de palmbomen zaadjes vallen die vlekken maken op de bodem van het zwembad. Over afzien gesproken. Ik heb geprobeerd de takken met de zaadjes eruit te zagen. Helaas beschikt zo'n palmboom over enorm scherpe bladeren, en daar dan ook nog heel veel van. Zo scherp dat ik er eentje mijn huid zag binnengaan en twee centimeter verderop er weer uit zag komen.
Op het werk was het de hele week compleet hectisch en om dat van me af te zetten heb ik elke avond de palmboom getrimd door oude bladeren af te zagen. Dat is erg zwaar werk en ik ben enorm vaak gestoken, maar ik heb gewonnen.
Op maandag was Hannah jarig, hiep hiep hoera!
Mijn werkweek stond in het teken van werk en de bomen, die van Karla stond in het teken van solliciteren. Ze zoekt, belt en schrijft zich suf maar het heeft tot nog toe helaas geen baan opgeleverd. Op zich komen er wel reacties en ze bereikt heel wat, maar nog net geen baan tot op heden.
Op woensdag heeft Karla pepernoten gebakken met de kinderen. En lekker voorgelezen uit nieuwe boekjes èn een mooi spandoek gemaakt om oma en opa welkom te heten zondag. Nou maar hopen dat ze dit niet al lezen in Singapore.
Tristan sliep die avond voor het eerst zonder luier en dat ging goed. Wel greep hij de gelegenheid aan om het slapen lekker lang te rekken door elke vijf minuten te roepen dat hij op het potje moest. Je kunt dan niet zeggen dat hij het nu maar moet ophouden en dat had hij erg goed door. Gelukkig heeft hij dat maar één avond gedaan.
Verder blijft Tristan een vreselijk schattig ventje. En Julian gaat ook weer goed. Hij is weer een stuk vrolijker, luistert beter en is eigenlijk gewoon weer heel lief. Hij begint steeds meer te kletsen maar om eerlijk te zijn verstaan we de helft niet.
Karla was door Florence uitgenodigd voor een make up party op woensdagavond. Wie aan make up denkt kan tenslotte niet om Karla heen. En omdat ze zo lekker naturel is werd ze ook meteen maar uitgeroepen tot model. Maar ze heeft zich prima vermaakt en wie weet heeft ze er wat leuke contacten aan overgehouden.
Gelukkig hebben we de week op het werk best goed kunnen afsluiten en kon ik dus opgeruimd het begin van het weekend vieren.
Comments
There are no comments for this entry.