Lopende zaken
Het weekend begon helemaal geweldig. We zijn naar Victor Harbor gegaan omdat de motor een beurtje moest. Dat kan natuurlijk ook dichterbij maar voor de eerste beurt wilden we hem wel brengen waar we hem gekocht hadden. Ik dus op de motor, de langste rit tot nu toe: 57 kilometer heen en 57 terug. Hartstikke mooi! Karla en de kinderen zijn er met de auto ook naartoe gegaan en we hebben weer lekker een bakkie gedaan met een taartje. Ook zijn we over het lekker kneuterige marktje gelopen en hebben praatjes gemaakt met 'locals'.
's Middags zijn we nog naar Hawthorndene en Glenalta geweest en hebben we een bezoekje gebracht aan de Duck Inn, een erg fijne pub die we nog niet kenden. Turks brood met dip was lekker maar niet erg handig: tot de rand met olie en azijn gevulde bakjes en kleine kinderen, afijn, je kunt het raden.
Op maandag begon Karla in haar nieuwe baan. Weliswaar is het voor dezelfde werkgever, maar wel een andere verdieping van het gebouw, andere collega's en andere taken. Het is flink drukker, maar dat is wel goed voor mijn bezige bijtje. Ze is ook twee keer hardlopend van haar werk naar mijn werk gegaan, dan heeft ze dat alweer achter de rug als het avondprogramma begint.
Donderdag ben ik in de Earl of Leicester gaan wachten, dat was leuk. Ik had de hele week lange dagen gemaakt in een poging te leren waar ik mee bezig ben (dat valt niet altijd mee) dus dat mocht wel vond ik. Ik wordt beter in mijn nieuwe vak maar het is wel vallen en opstaan. Soms ben je uren bezig ergens uit te komen en als je dan hulp moet inroepen is dat niet erg motiverend. Aan de andere kant boek ik ook wel succesjes.
Overigens waren er deze week op het werk een paar sollicitanten. Die krijgen een gesprekje en als het wat lijkt moeten ze dezelfde test doen die ik ook moest doen destijds. Wel een fijn gevoel dat ik dat nu meemaak van deze kant, als personeelslid dat zit te werken terwijl de kandidaten nerveus aan de slag gaan met de opdracht.
Ik heb in de pub trouwens besloten te stoppen met de Beer Legend toen ik de rekening kreeg. Ik heb kennisgemaakt met een erg lekker lokaal bier, maar ook een bespottelijk bedrag neergeteld voor een simpel flesje Engels bier. Ik ga er geen lening voor afsluiten...
Verder waren we ook deze week de ouders van twee jongens. Julian heeft nu eindelijk echt plezier in oefenen met lopen en hij kan het al heel behoorlijk! Als ze het eenmaal doorhebben gaat het zo snel. Van vijf wankelstapjes begin van de week tot 10 meter vandaag. Grappig als hij onderweg afgeleid wordt, dan wil hij sneller draaien dan hij kan en... pof, op zijn kontje.
Tristan is echt een grote jongen aan het worden en gooit steeds meer Engels door zijn taal heen. Toen hij met Julian in bad zat zei hij: "turn around!". En hij kan zo lekker lachen als je met hem bezig bent, heerlijk. Wel kan hij ook nog steeds heel paniekerig huilen als je per ongeluk iets doet wat hij zelf wilde doen, zoals zijn bakje yoghurt van de keuken op tafel zetten. Ontroostbaar is hij dan.
Ook zijn ze allebei nog weleens wat kwijt 's nachts, Julian een speentje en Tristan zijn beestje. Op die leeftijd is daar een prima oplossing voor: huilen tot er een slaapdronken ouder verschijnt die geïrriteerd mompelend in het donker de vloer aftast en teruggeeft wat je kwijt was...
Bekijk foto's
Comments

go Julian go! weer een frustratie minder voor hem, kan hij opdezelfde hoogte mee met zijn broer!
Posted By Katja | 28-05-2011 at 03:45

lLieve foto's van Julian en hij kan ook al toneel spelen ! Nu moet je binnenkort op zoek naar hem. Zijn de vogels bij jullie ook zo vroeg op, hier beon het al 4.30 uur.
Ik ga nog even wat anders doen , verder met de verbouwing
Liefs Opa Alphons
Posted By Papa | 31-05-2011 at 05:01