Tristan Treuzel
Ver weg, in een groot land, woont een lief klein jongetje. Dat jongetje heet Tristan. Tristan is al bijna drie. Tristan heeft ook een broertje. Dat broertje heet Julian. Julian kan nog niet alles wat Tristan kan. Julian is pas één.
Tristan vindt een heleboel dingen leuk. Hij vindt televisie kijken leuk. Het liefst kijkt hij naar brandweermannen en treintjes. En hij vindt spelen leuk. Spelen met het speelgoed van Julian is extra leuk. Soms is Julian er zelf mee aan het spelen. Maar dan kan Tristan het toch pakken.
Tristan vindt eten ook leuk. 's Avonds gaan papa en mama met Tristan en Julian aan de grote tafel zitten. En dan gaan ze eten. Tristan eet eerst de vleesjes op, die zijn het lekkerst. Tristan wil ook de andere dingen wel eten. Maar zijn mesje is een vliegtuig dat moet landen. En als het geland is, dan stijgt het weer op.
Papa en mama zeggen dat Tristan moet dooreten. En dat wil Tristan best. Maar eerst moet er nog wat saus op zijn bordje. Nu wil Tristan wel verder eten. Maar Julian zit te knoeien en daar moet Tristan erg om lachen. Tristan eet een aardappeltje met saus. Hij wil de andere aardappeltjes ook wel eten. Maar eerst moet Tristan kijken wat er in de fruitschaal ligt. Tristan telt de appels en de kiwi's. Er zijn ook sinaasappels, maar dat zijn er teveel. Zo ver kan Tristan niet tellen.
Papa en mama zeggen dat Tristan ook groente moet eten. En dat wil Tristan best. Maar zijn vorkje is een helikopter. En die kan heel hoog.
Papa en mama praten steeds harder. Ze doen een beetje boos. Tristan moet dooreten, zeggen ze. En vooral de groente. Tristan is een heel knap jongetje. Hij kan zó zien welk stukje het kleinst is. Dat stopt hij in zijn mond. Hij wil ook best nog een groter stukje, maar nu is zijn vorkje een raceauto. En die kan heel hard.
Tristan vindt het toetje altijd het lekkerst. Maar papa en mama zeggen dat hij geen toetje mag. Hij moet eerst groente eten. Tristan neemt een klein hapje. Je kunt het bijna niet zien. Tristan vraagt: Tristan nu wel toetje? Maar papa en mama vinden het niet genoeg. Tristan neemt nog een hapje. Deze kun je wel zien. Tristan nu wel toetje?, vraagt hij nog een keer. Maar papa en mama zijn streng.
Snel propt Tristan alle groente in zijn mondje. Nu mag hij toch nog toetje. Tristan kiest de lepel.
Tristan zou best toetje willen eten. Maar papa heeft de verkeerde lepel gepakt. Tristan wilde de lepel die papa geeft wel. Maar nu wil hij hem niet meer. Papa pakt een andere lepel. Tristan huilt. Hij wil twee lepels, een grote en een kleine. Papa zegt dat Tristan moet kiezen. Dat wil Tristan niet. Maar na een poosje doet hij het toch.
Tristan kiest de grote lepel. Hij eet lekker zijn toetje op. En hij knoeit bijna niet.
Comments

haha, geweldig, nog een paar jaaartjes geduld!
Posted By Katja | 27-07-2011 at 12:58