Highway To The Sun

Nadat we op vrijdag wat lang op de golfclub waren blijven hangen hebben we er zaterdag een kalm dagje van gemaakt. We hebben lekker een beetje in en om het huis gerommeld. Zo moest de tuin klaargemaakt worden voor de inspectie deze week. En dat betekent erg veel gras maaien en erg veel onkruid uittrekken. Ook zijn we na de boodschappen gaan lunchen in the Hub, een winkelcentrum met een leuke lunchroom (die met de foto van de Amsterdamse gracht die ik al eens geplaatst had).
De huisvesting houdt ons aardig bezig, want tegen eind oktober moeten we ons huidige huis uit, of de huur verlengen. We dubben dus wat af. De huizen die we tot nu toe op het oog hadden om eventueel te kopen vinden we toch te duur, het is alleen betaalbaar als het behoorlijk oud en gedateerd is. 'Something's gotta give' zegt men dan, en we zijn nu aan het kijken wat er gebeurt als dat het stadsdeel is: verder van het centrum en in suburbs met een mindere naam kun je hetzelfde type huis kopen voor een ton minder! Ook in die zogenaamd mindere suburbs heb je nog goede buurten en eigenlijk is de reistijd die we nu hebben ook best te doen. Dus zijn we ons nu aan het heroriënteren.

Zaterdagavond kwamen Vincent en Francis bij ons om te kaasfonduen. Het is tenslotte nog winter en Karla had speciaal uit Nederland kaasfondue meegenomen. We hebben er behoorlijk van gesmuld met brood, cherrytomaatjes, salami en kretek-zilveruitjes (daar zat kruidnagel doorheen). Uiteindelijk kreeg iedereen de verwachte kaasklop, maar toen was er nog een bijzonder dessert. Vincent had namelijk appeltaart gebakken die erg lekker was. Compleet met dieetslagroom, maar dat was met behulp van de suikerpot snel opgelost. Het was weer gezellig en lekker.

Op zondag was het schitterend weer, en dat zou het de hele week blijven. Een strakblauwe hemel en 22 graden is echt heerlijk zo op het eind van de winter (het is hier nu het equivalent van eind februari op het noordelijk halfrond). Het was dus erg goede timing dat Karla met collega's ging fietsen zondag. Ik was weer even alleenstaande ouder maar dat is inmiddels geen probleem meer. Ik heb heerlijk buiten ontbeten en geluncht met de knulletjes, echt lentegevoel! Ook tusendoor zijn we heerlijk buiten geweest.
's Middags, toen Karla er ook weer was hebben we nog wat in de tuin gewerkt. Opeens stond ik tussen een paar mieren waarvan de linkerachterpoot het formaat had van wat we vroeger een grote mier noemden! Toch maar even opletten dat zoiets je broekspijp niet inwandelt.

Op het kinderfront is er natuurlijk ook weer vanalles te melden, never a dull moment zeg maar. Tristan heeft een nieuwe strategie: als iets niet mag, dan probeert hij je te paaien door te zeggen dat hij het alleen maar een klein beetje wil. Toen we een huis aan het bezichtigen waren stonden er op een kamer mooie auto's, Tristan meteen spelen natuurlijk. Toen ik zei dat het niet van ons was zei hij dat hij alleen maar een klein beetje speelde, en ging vrolijk verder. Laatst vroeg ik Tristan of hij lekker gespeeld had en het antwoord was: 'dat heeft mama al gezegd'. Neem me niet kwalijk...
Julian is wel zo ongeveer het meest ongehoorzame jongetje dat er is. Hij slaat altijd even in je gezicht om te kijken of je boos wordt (ja) en pakt alles waar hij bij kan. Hij weet erg goed wat niet mag, dus qua normen en waarden zit het wel goed. Alleen jammer dat hij wat niet mag het leukst vindt. Hij heeft een speciale blik waarmee hij verraadt dat hij iets gaat doen wat niet mag. En dat doet hij dan ook. Even een bordje van tafel trekken ofzo. Je weet nooit, misschien mag het opeens. En anders heb je boze ouders, topamusement. Op de creche gooit hij graag torens om die een ander heeft gebouwd. Ze moeten erg om hem lachen daar. Zouden wij ook doen als hij met iemand anders mee naar huis ging. Hij veegt wel soms erg schattig zijn eigen neusje af en hij lacht, praat en speelt ook wel steeds meer. Dus het komt wel goed.

Op maandag had ik al direct hoofdpijn op het werk, er speelden even teveel dingen waarvan ik niet goed wist hoe ik het moest oplossen. Maar de oplossing was om hulp te vragen en er gewoon eentje tegelijk aan te pakken. Tegen het eind van de week zag het er al heel anders uit. Soms staat het me wel tegen dat ik code telkens weer beter moet maken terwijl de functionaliteit er eigenlijk al is, maar eigenlijk ben ik er heel blij mee dat ik hier de luxe heb daar tijd aan te besteden. Ik leer enorm veel, niet alleen over hoe je iets voor elkaar krijgt maar ook welke overwegingen er zijn die een bepaalde oplossing beter maken dan een andere. En welke behoorlijk geavanceerde technieken er zijn om dat dan te doen.

Het was heerlijk weer om op de motor naar het werk te gaan woensdag, na twee woensdagen waarop het nat was. Dan is er weinig aan en de snelweg en bochtjes draaien kunnen dan zelfs wel eng zijn. Maar met zo'n warm zonnetje is het heerlijk, lekker zwieren.
Donderdag was er de inspectie van het huis maar we hebben er niks van gehoord. Het zal wel goed zijn dan, nemen we aan.
Op donderdagavond zijn we lekker uit eten gegaan, min of meer om te vieren dat we hier alweer een jaar zijn. Florence pastte op de kinderen (die sliepen al) en wij zijn naar Mount Lofty House gegaan voor een lekker diner voor twee. Bij de aanbieding zat een fles wijn die erg lekker was maar die we lang niet opkregen. We hebben als rasechte Nederlanders de rest lekker meegenomen. Weer thuis gingen we pas tegen twaalf uur naar bed, veel te laat voor ons, dus dat moesten we vrijdag een beetje bekopen. Maar het was de moeite waard en ook de golfclub was weer erg gezellig (Tristan vroeg er al de hele week naar). We hebben alweer niks gewonnen, maar een van de keukendames was zo aardig haar gewonnen fles wijn aan ons te geven, zij dronk geen wijn.

Bekijk foto's

Nadat we op vrijdag wat lang op de golfclub waren blijven hangen hebben we er zaterdag een kalm dagje van gemaakt. We hebben lekker een beetje in en om het huis gerommeld. Zo moest de tuin klaargemaakt worden voor de inspectie deze week. En dat betekent erg veel gras maaien en erg veel onkruid uittrekken. Ook zijn we na de boodschappen gaan lunchen in the Hub, een winkelcentrum met een leuke lunchroom (die met de foto van de Amsterdamse gracht die ik al eens geplaatst had).
De huisvesting houdt ons aardig bezig, want tegen eind oktober moeten we ons huidige huis uit, of de huur verlengen. We dubben dus wat af. De huizen die we tot nu toe op het oog hadden om eventueel te kopen vinden we toch te duur, het is alleen betaalbaar als het behoorlijk oud en gedateerd is. 'Something's gotta give' zegt men dan, en we zijn nu aan het kijken wat er gebeurt als dat het stadsdeel is: verder van het centrum en in suburbs met een mindere naam kun je hetzelfde type huis kopen voor een ton minder! Ook in die zogenaamd mindere suburbs heb je nog goede buurten en eigenlijk is de reistijd die we nu hebben ook best te doen. Dus zijn we ons nu aan het heroriënteren.

Zaterdagavond kwamen Vincent en Francis bij ons om te kaasfonduen. Het is tenslotte nog winter en Karla had speciaal uit Nederland kaasfondue meegenomen. We hebben er behoorlijk van gesmuld met brood, cherrytomaatjes, salami en kretek-zilveruitjes (daar zat kruidnagel doorheen). Uiteindelijk kreeg iedereen de verwachte kaasklop, maar toen was er nog een bijzonder dessert. Vincent had namelijk appeltaart gebakken die erg lekker was. Compleet met dieetslagroom, maar dat was met behulp van de suikerpot snel opgelost. Het was weer gezellig en lekker.

Op zondag was het schitterend weer, en dat zou het de hele week blijven. Een strakblauwe hemel en 22 graden is echt heerlijk zo op het eind van de winter (het is hier nu het equivalent van eind februari op het noordelijk halfrond). Het was dus erg goede timing dat Karla met collega's ging fietsen zondag. Ik was weer even alleenstaande ouder maar dat is inmiddels geen probleem meer. Ik heb heerlijk buiten ontbeten en geluncht met de knulletjes, echt lentegevoel! Ook tusendoor zijn we heerlijk buiten geweest.
's Middags, toen Karla er ook weer was hebben we nog wat in de tuin gewerkt. Opeens stond ik tussen een paar mieren waarvan de linkerachterpoot het formaat had van wat we vroeger een grote mier noemden! Toch maar even opletten dat zoiets je broekspijp niet inwandelt.

Op het kinderfront is er natuurlijk ook weer vanalles te melden, never a dull moment zeg maar. Tristan heeft een nieuwe strategie: als iets niet mag, dan probeert hij je te paaien door te zeggen dat hij het alleen maar een klein beetje wil. Toen we een huis aan het bezichtigen waren stonden er op een kamer mooie auto's, Tristan meteen spelen natuurlijk. Toen ik zei dat het niet van ons was zei hij dat hij alleen maar een klein beetje speelde, en ging vrolijk verder. Laatst vroeg ik Tristan of hij lekker gespeeld had en het antwoord was: 'dat heeft mama al gezegd'. Neem me niet kwalijk...
Julian is wel zo ongeveer het meest ongehoorzame jongetje dat er is. Hij slaat altijd even in je gezicht om te kijken of je boos wordt (ja) en pakt alles waar hij bij kan. Hij weet erg goed wat niet mag, dus qua normen en waarden zit het wel goed. Alleen jammer dat hij wat niet mag het leukst vindt. Hij heeft een speciale blik waarmee hij verraadt dat hij iets gaat doen wat niet mag. En dat doet hij dan ook. Even een bordje van tafel trekken ofzo. Je weet nooit, misschien mag het opeens. En anders heb je boze ouders, topamusement. Op de creche gooit hij graag torens om die een ander heeft gebouwd. Ze moeten erg om hem lachen daar. Zouden wij ook doen als hij met iemand anders mee naar huis ging. Hij veegt wel soms erg schattig zijn eigen neusje af en hij lacht, praat en speelt ook wel steeds meer. Dus het komt wel goed.

Op maandag had ik al direct hoofdpijn op het werk, er speelden even teveel dingen waarvan ik niet goed wist hoe ik het moest oplossen. Maar de oplossing was om hulp te vragen en er gewoon eentje tegelijk aan te pakken. Tegen het eind van de week zag het er al heel anders uit. Soms staat het me wel tegen dat ik code telkens weer beter moet maken terwijl de functionaliteit er eigenlijk al is, maar eigenlijk ben ik er heel blij mee dat ik hier de luxe heb daar tijd aan te besteden. Ik leer enorm veel, niet alleen over hoe je iets voor elkaar krijgt maar ook welke overwegingen er zijn die een bepaalde oplossing beter maken dan een andere. En welke behoorlijk geavanceerde technieken er zijn om dat dan te doen.

Het was heerlijk weer om op de motor naar het werk te gaan woensdag, na twee woensdagen waarop het nat was. Dan is er weinig aan en de snelweg en bochtjes draaien kunnen dan zelfs wel eng zijn. Maar met zo'n warm zonnetje is het heerlijk, lekker zwieren.
Donderdag was er de inspectie van het huis maar we hebben er niks van gehoord. Het zal wel goed zijn dan, nemen we aan.
Op donderdagavond zijn we lekker uit eten gegaan, min of meer om te vieren dat we hier alweer een jaar zijn. Florence pastte op de kinderen (die sliepen al) en wij zijn naar Mount Lofty House gegaan voor een lekker diner voor twee. Bij de aanbieding zat een fles wijn die erg lekker was maar die we lang niet opkregen. We hebben als rasechte Nederlanders de rest lekker meegenomen. Weer thuis gingen we pas tegen twaalf uur naar bed, veel te laat voor ons, dus dat moesten we vrijdag een beetje bekopen. Maar het was de moeite waard en ook de golfclub was weer erg gezellig (Tristan vroeg er al de hele week naar). We hebben alweer niks gewonnen, maar een van de keukendames was zo aardig haar gewonnen fles wijn aan ons te geven, zij dronk geen wijn.

Bekijk foto's