Downs, maar vooral ups
Zaterdag was Lucca jarig, de grote meid is al vier! Hopelijk heeft ze een leuke verjaardag gehad, maar daar vertrouwen we wel op.
De dag van Tristan was een stuk minder. Hij huilde tranen met tuiten omdat hij niet ín de Night Garden kon. Wat doe je daarmee als ouder? Gelukkig was de middag al een stuk beter omdat we met Michael, een collega van Karla, en zijn vrouw Chelsea en zoontje Sebastian van één jaar naar Warrawong (waar anders) zijn gegaan. Dat was enorm gezellig. Ze zijn echte Australiërs, wat in dit geval betekent dat de ouders uit de Filippijnen en Duitsland komen. Maar ze zijn wel allebei in Australië geboren.
Na het vaste rondje door het park, met deze keer geen koala's maar wel schildpadden, zijn we naar hun huis in de heuvels gegaan (met enorm steile oprit) om Thais te eten. Het was enorm gezellig, Michael houdt van Duitsland en mijn soort muziek, dus dat ging goed. De kinderen vermaakten zich met al het speelgoed, waarbij de pratende stofzuiger de publieksprijs won. Pas rond tien uur lagen de kinderen in bed.
De volgende ochtend bleven ze gelukkig ook lekker lang liggen slapen. We hebben alvast een beetje opgeruimd in en om het huis, er is tenslotte een verhuizing aanstaande. Julian heeft een nieuwe stoel gekregen waar hij zelf op en af kan klimmen en hij is er heel blij mee. Karla heeft hem opgehaald terwijl ik nog maar eens een examen voorbereidde. SharePoint development deze keer.
Ik was niet erg gezond deze week, het hoestje was er nog en er kwam keelpijn bij. En afwisselend rillerig en zweterig 's nachts. Maar het werk was nogal belangrijk deze week dus een dagje ziek thuisblijven zat er niet in. Op maandag waren we ook nog ergens anders ziek van: post uit Nederland. Dat kan heel leuk zijn, maar dit zat helaas in een blauwe envelop. Een brief gedateerd ergens in juli, of we ruim 5000 euro wilden overmaken vóór een paar weken geleden. Dat haalden we niet meer maar gelukkig waren we nog op tijd voor de herhalingstermijn voordat de boete erop gaat.
Julian was erg blij met zijn stoel en hij begint steeds lekkerder te kwebbelen. Dat geldt ook voor Tristan, hij zei toen het bedtijd was: 'Mama, ik is al hier, jij moet ik pakken!'.
Op dinsdag was het prachtig weer en dat zou het de rest van de week blijven. Een lekker zonnetje en zo'n 22 graden, heerlijk. Ik ben op de motor gegaan want het was weer examentijd. Ik heb hem gehaald, dus nu ben ik ook Microsoft Certified Technology Specialist SharePoint 2010 Development!
Na de werkdag hadden we een afspraak bij het nieuwe huis met de loodgieter om te kijken naar de ensuite badkamer. Het was een geschikte vent vonden we, binnenkort horen we meer over kosten en planning. De ensuite lekt en dat was de voornaamste reden voor de korting die we bedongen hadden bij de aanschaf van het huis.
Julian speelde tijdens het koken met het puratap kraantje, dat is een apart kraantje waar gefilterd koud water uitkomt omdat het gewone water te vies is om te drinken. Toen we even niet opletten had hij ontdekt dat je die ook kon draaien waardoor het water gewoon op het aanrecht stroomt en zelfs op de vloer, hartstikke leuk! Maar zijn plezier werd alweer verpest door die zeurderige ouders die dat zo nodig weer willen opdweilen. Nadat de kinderen in bed lagen kwam ook de hypotheekadviseuse nog langs met een enorme berg papier waar hier en daar een handtekening op moest.
Tristan heeft deze week laten zien dat hij begint aan te voelen wat wel en niet mag. Hij vraagt dingen steeds geraffineerder. Zo lagen er planken op een plek waar hij niet hij niet bij kon. 'Papa, Tristan gaat heel voorzichtig doen met die stokken', zei hij. En later, toen hij televisie wilde kijken maar hij wist dat daar geen tijd voor was, zei hij: 'Ik wil maar een heel klein beetje Night Garden kijken'. Het is een lieve slimmerik, maar het brengt hem niet ver.
Op woensdag was de ergste stress weer van het werk af. Op donderdag heb ik Ulysses van James Joyce (in het Engels uiteraard) uitgelezen. Voor wie afhaakt: na het saaie stuk met associatief gepraat wordt het een stuk leuker en mooier, zij het niet minder associatief.
Het einde van de week was goed. Ik bleek op het vlak van SharePoint gelijk te hebben in iets waarvan Toby, mijn mentor zeg maar, dacht dat het anders zat. Dat is leuk, als je merkt dat je het een beetje begint te begrijpen.
Op de golfclub keek Tristan Karla, Julian en mij tijdens het eten om de beurt strak aan en vroeg: 'Is it yummie?'. Jill was er niet (ze is naar haar vader in Nieuw-Zeeland) en dat betekende dat Karla het op zich nam om de lootjes te verkopen en de trekking te leiden! Ze deed het geweldig en het leverde nog een gratis maaltijd op ook. Toch nog wat gewonnen, zullen we maar zeggen.
Bekijk foto's
Comments
There are no comments for this entry.