Highway To The Sun

Er komt weer mooi weer aan (de komende week halen we alleen op maandag de dertig niet), dus het werd hoog tijd om eens naar het zwembad te kijken. Op dit moment is het een erg grote kom groentesoep, dus hebben we een flesje naar de professional gebracht. Die raadde aan om er eerst maar eens hoop zuur in te kieperen en dan de volgende dag terug te komen. Zo gezegd, zo gedaan en de volgende dag moest er weer iets anders in. Zo gaan we nog even door en dan zou het weer een kristalhelder badje moeten worden.
Wat we ook gedaan hebben is mijn fiets ophalen van de vorkzagerij. Dat is gelukkig goed afgelopen, de vork is op de goede lengte gezaagd. Ik heb van het weekend meteen een flink aantal spulletjes gemonteerd op het frame, al heb ik nog niet alles binnen. Komende week zou de laatste lichting moeten komen.
Sinds een tijdje verzamelen we lege flessen en blikjes in de garage. Je krijgt er 10 cent voor terug en dat vonden we nooit de moeite. Maar Karla heeft bedacht dat het wel leuk is om de kinderen er wat geld mee te laten verdienen voor hun spaarpotjes. We hebben nu voor het eerst een lading weggebracht en het blijkt eigenlijk best de moeite: ruim zes dollar was het, wat voor spaarpotjes van zulke kleintjes behoorlijk veel geld is. We leren Tristan nu een beetje geld en de waarde door te zeggen wat hij ervoor kan kopen. Een pot pindakaas bijvoorbeeld kost al bijna zijn hele vermogen.
Voor Julian is dat wat vroeg, die leert vooral de deksel openschroeven en alles er nog een keer ingooien.

Die avond ging Karla logeren bij Francis en daarbij konden ze Vincent natuurlijk niet gebruiken, dus die kwam bij mij. Of andersom, dat laten we maar in het midden. In elk geval gingen de dames uit eten en naar de film, wat erg goed bevallen is. Dat Karla wakker bleef bij twee films zegt wat dat betreft genoeg. Vincent en ik aten pizza met de boys, die (eerlijk gezegd tegen de verwachting in) heel erg lief waren en zich voorbeeldig gedroegen. Zelfs naar bed gaan was geen drama en ze sliepen vrij vlot. Vincent en ik hebben toen onder het genot van wat speciale biertjes van Australische en Duitse makelij ook twee films gekeken. De eerste was erg goed, die had Vincent meegenomen. Hij had er ook nog een maar die verdroegen we niet langer dan een kwartier. Toen we uitweken naar films die ik had opgenomen bleken ook die bedroevend slecht. Bij de eerste haakten we alweer na een minuut of tien af, bij de tweede hebben we afgezien en hem afgezien.
De volgende ochtend waren de boefjes natuurlijk iets eerder wakker dan wenselijk. Na een paar bakkies en een ontbijtje ging Vincent er weer vandoor. Ik moest toen nog behoorlijk lang wachten op Karla want die was ondertussen aan het kajakken met Francis, op zee. Wij speelden lekker in de tuin en keken wat televisie. Onze oude en wijze Tristan vertelde over de Kikker-DVD: "Eerst vond ik dit eng, toen ik drie was". Maar dat is alweer een kwart van zijn leven geleden.
Op maandag ging Julian heel lief helpen met boterhammen maken voor ons werk de volgende dag. Je kunt hem er echt van zien genieten. Hij is eigenlijk enorm schattig aan het worden en het echte twee-jarige-gedrag begint gelukkig te verdwijnen. Tristan stelt daar helaas wel gedrag van een vierjarige tegenover. Hij wil Julian de hele dag en bij alles aftroeven: alles moet groter, eerder, sneller en beter dan wat Julian heeft. Soms wel erg vermoeiend. Toen ik met Julian en de boterhammen bezig was wist hij ook nog te melden: "papa ik wil kaas anders ga ik niet jouw vriendje zijn". Kortom: hij experimenteert ook met sociale omgang en hoe ver je kan gaan om iemand je wil op te leggen. Ik heb hem verteld dat ik dat niet zo erg vond, want als iemand dat zegt is hij toch al niet je vriendje. Daar kan hij dan fijn even op sudderen.
We hebben de kinderen trouwens ook gewogen deze week, ze kwamen zelf met de weegschaal aanzetten. Tristan weegt 21.5 kilo en Julian 17.2. Soms heb je dus een kleine veertig kilo kind aan je nek hangen.
Op dinsdag kregen we een logee: Marti, een pop van Tristans Kindy. Die bleef een nachtje, en dan moeten de kinderen hem verzorgen. Ze waren er allebei maar druk mee, hij moest naast ze zitten aan tafel en hij ging ook mee onder de douche. Daarna heeft hij bij Tristan in bed de nacht doorgebracht.
Op de golfclub was het gezellig en het was een heerlijk zwoele avond. We hebben lekker na het eten buiten gespeeld, de kinderen renden zich rot. Daarna hebben we de gewonnen meat tray opgehaald en zijn naar huis gegaan, lekker naar bed.

Bekijk foto's

Er komt weer mooi weer aan (de komende week halen we alleen op maandag de dertig niet), dus het werd hoog tijd om eens naar het zwembad te kijken. Op dit moment is het een erg grote kom groentesoep, dus hebben we een flesje naar de professional gebracht. Die raadde aan om er eerst maar eens hoop zuur in te kieperen en dan de volgende dag terug te komen. Zo gezegd, zo gedaan en de volgende dag moest er weer iets anders in. Zo gaan we nog even door en dan zou het weer een kristalhelder badje moeten worden.
Wat we ook gedaan hebben is mijn fiets ophalen van de vorkzagerij. Dat is gelukkig goed afgelopen, de vork is op de goede lengte gezaagd. Ik heb van het weekend meteen een flink aantal spulletjes gemonteerd op het frame, al heb ik nog niet alles binnen. Komende week zou de laatste lichting moeten komen.
Sinds een tijdje verzamelen we lege flessen en blikjes in de garage. Je krijgt er 10 cent voor terug en dat vonden we nooit de moeite. Maar Karla heeft bedacht dat het wel leuk is om de kinderen er wat geld mee te laten verdienen voor hun spaarpotjes. We hebben nu voor het eerst een lading weggebracht en het blijkt eigenlijk best de moeite: ruim zes dollar was het, wat voor spaarpotjes van zulke kleintjes behoorlijk veel geld is. We leren Tristan nu een beetje geld en de waarde door te zeggen wat hij ervoor kan kopen. Een pot pindakaas bijvoorbeeld kost al bijna zijn hele vermogen.
Voor Julian is dat wat vroeg, die leert vooral de deksel openschroeven en alles er nog een keer ingooien.

Die avond ging Karla logeren bij Francis en daarbij konden ze Vincent natuurlijk niet gebruiken, dus die kwam bij mij. Of andersom, dat laten we maar in het midden. In elk geval gingen de dames uit eten en naar de film, wat erg goed bevallen is. Dat Karla wakker bleef bij twee films zegt wat dat betreft genoeg. Vincent en ik aten pizza met de boys, die (eerlijk gezegd tegen de verwachting in) heel erg lief waren en zich voorbeeldig gedroegen. Zelfs naar bed gaan was geen drama en ze sliepen vrij vlot. Vincent en ik hebben toen onder het genot van wat speciale biertjes van Australische en Duitse makelij ook twee films gekeken. De eerste was erg goed, die had Vincent meegenomen. Hij had er ook nog een maar die verdroegen we niet langer dan een kwartier. Toen we uitweken naar films die ik had opgenomen bleken ook die bedroevend slecht. Bij de eerste haakten we alweer na een minuut of tien af, bij de tweede hebben we afgezien en hem afgezien.
De volgende ochtend waren de boefjes natuurlijk iets eerder wakker dan wenselijk. Na een paar bakkies en een ontbijtje ging Vincent er weer vandoor. Ik moest toen nog behoorlijk lang wachten op Karla want die was ondertussen aan het kajakken met Francis, op zee. Wij speelden lekker in de tuin en keken wat televisie. Onze oude en wijze Tristan vertelde over de Kikker-DVD: "Eerst vond ik dit eng, toen ik drie was". Maar dat is alweer een kwart van zijn leven geleden.
Op maandag ging Julian heel lief helpen met boterhammen maken voor ons werk de volgende dag. Je kunt hem er echt van zien genieten. Hij is eigenlijk enorm schattig aan het worden en het echte twee-jarige-gedrag begint gelukkig te verdwijnen. Tristan stelt daar helaas wel gedrag van een vierjarige tegenover. Hij wil Julian de hele dag en bij alles aftroeven: alles moet groter, eerder, sneller en beter dan wat Julian heeft. Soms wel erg vermoeiend. Toen ik met Julian en de boterhammen bezig was wist hij ook nog te melden: "papa ik wil kaas anders ga ik niet jouw vriendje zijn". Kortom: hij experimenteert ook met sociale omgang en hoe ver je kan gaan om iemand je wil op te leggen. Ik heb hem verteld dat ik dat niet zo erg vond, want als iemand dat zegt is hij toch al niet je vriendje. Daar kan hij dan fijn even op sudderen.
We hebben de kinderen trouwens ook gewogen deze week, ze kwamen zelf met de weegschaal aanzetten. Tristan weegt 21.5 kilo en Julian 17.2. Soms heb je dus een kleine veertig kilo kind aan je nek hangen.
Op dinsdag kregen we een logee: Marti, een pop van Tristans Kindy. Die bleef een nachtje, en dan moeten de kinderen hem verzorgen. Ze waren er allebei maar druk mee, hij moest naast ze zitten aan tafel en hij ging ook mee onder de douche. Daarna heeft hij bij Tristan in bed de nacht doorgebracht.
Op de golfclub was het gezellig en het was een heerlijk zwoele avond. We hebben lekker na het eten buiten gespeeld, de kinderen renden zich rot. Daarna hebben we de gewonnen meat tray opgehaald en zijn naar huis gegaan, lekker naar bed.

Bekijk foto's