Highway To The Sun

Op zaterdag zijn we via de zwembadshop naar een bandenzaak geweest omdat de X-Trail nodig aan nieuwe schoenen toe was. En na wat research hebben we voor iets duurdere maar twee keer zo duurzame Coopers gekozen die onze dealer niet levert. Daarom dus naar de bandenman voor een pitstop. Dat ging net als in de formule 1. Alleen zo'n 3842.6 seconden langzamer. Maar ze hadden een wachtruimte dus dat was niet zo erg. Op de terugweg zijn we nog langs een grote speeltuin gegaan dus de kinderen waren tevreden.
Van de zwembadman mochten we vlokken in het bad gooien, dus dat heb ik in de pauze gedaan (zelfs Tristan doet nog steeds een klein slaapje in de middag, hij wil wel zonder maar is dan niet te genieten). Die vlokken klonteren samen met al het vuil in het zwembad, dat dan naar de bodem zakt.
Die middag kwamen Hein en Chantal bij ons, met hun eenjarige dochtertje Emma. Tristan en Julian vinden dat maar wat interessant en Tristan probeerde indruk te maken door zijn Spidermanjas en zijn mooiste speelgoed voor haar neer te leggen. Af en toe aaide hij haar even over de bol. Het was erg gezellig en Emma ging een paar keer staan en was erg dichtbij haar eerste stapje, maar bewaarde dat toch voor een keer dat alleen haar ouders het kunnen zien.
Op zondag gingen we vroeg naar de stad voor de start van de Gear Up Girl ride. Gek genoeg mocht ik daar niet aan meedoen, maar Karla had zich ingeschreven voor de route over Mount Lofty. Daar ging ik met de kinderen staan om haar boven te zien komen, wat ze als eerste deed van alle dames! Na afloop kon je een tandem besturen met achterop de Paralympische Goud winnares Felicity Johnson. Helaas had Karla niet de goede schoenplaatjes voor de pedalen van de tandem dus ging dat feest niet door.
Toen we naar Mount Lofty reden zagen we nog een ouderwetse auto en ik zei tegen de jongens dat die heel oud was. Tristan vroeg toen of onze auto er ook zo uit zou zien als die heel oud was. Dat vind ik geweldig aan kinderen: vanuit zijn huidige kennis is dat inderdaad net zo waarschijnlijk als dat de auto's anders gebouwd werden. Dat kan ik hem dan lekker uitleggen en zo wordt hij wijzer is het idee.
We hadden mijn fiets ook mee en ik fietste toen Karla klaar was vanuit de stad terug naar huis. Het was een warme dag en ik had flink wat klimmen gepland. Ik dacht dat het niet goed ging maar thuisgekomen bleek ik mijn persoonlijke toptijden toch verbeterd te hebben.
De volgende dag ging ik alweer op de fiets naar het werk en ook dat was warm. Op het werk werd mijn laatste lichting met onderdelen voor Project Fiets bezorgd. Althans dat was het idee. Maar in tegenstelling tot de informatie die ik vooraf had opgevraagd zaten er geen remkabels bij. Die worden wel nagestuurd maar zijn nog niet beschikbaar, dus er komt nóg een laatste lichting. Mijn hoop om hem nog dit jaar af te hebben is nu wel vervlogen.
Op woensdag hoorde ik mezelf in Tristan. Julian stond bij de deur te gillen dat die open moest maar het lukte niet. Toen zei Tristan: "Als je het zo vraagt doe ik het niet Julian!" Laat dat ik nou altijd tegen Tristan zeggen als hij iets snauwt in plaats van vraagt.
En in Julian herken ik mezelf ook regelmatig, maar dan van vroeger. Zo vindt hij het heel leuk om in de keuken te kijken als er gekookt wordt. Als het meezit mag hij dan ook nog in een pan roeren en dan kan zijn dag niet meer stuk. En daarmee bedoel ik natuurlijk minuut.
's Avonds kregen we nog een verrassing: Julian stond opeens voor ons, die blijkt nu uit zijn bed te kunnen klimmen. Maar hij luistert wel al heel veel beter en hij bleef er daarna netjes in. Dit weekend krijgt hij zijn grote bed weer en ik denk dat het deze keer wel goed komt. Hij trekt ook zijn luier niet meer uit in bed maar verder wel alles. Voor ik hem in bed leg repeteer ik even met hem: "Mag Julian zijn hempje uittrekken?" "Ja". "Mag Julian zijn luiertje uittrekken?" "Nee", zegt hij dan helemaal trots dat hij het weet, en op die manier gaat het goed en vinden we het nog allebei leuk ook.

Op donderdag was het echt warm. De voorspelling van 40 haalden we net niet, het bleef bij 38. In de middag kwam er onweer en de regen na die hitte leverde een terugrit van het werk naar huis op met tropische, kruidige geuren.
's Avonds kletsten we met de buren en die hoorden hoofdschuddend aan hoe het zit met onze kampeerervaring. Die hebben we wel vinden wij, maar het is toch anders als je naar Frankrijk gaat met altijd een dorpje of stadje in de buurt of naar Flinders Ranges met de dichtstbijzijnde winkel op 100 kilometer. We hebben nu een reiskoelkastje geleend, en een bandenpomp, drukmeter en reservebatterij. Morgen gaan we kijken naar een roofrack want het moet allemaal ook mee.
Vandaag was er voor ons geen golfclub (shock! horror!). Er was namelijk een christmas party op de creche. Daar waren allemaal dieren en een 'jumping castle', de jongens genoten en voor ons was het ook wel leuk. Er was ook een loterij maar de trekking is pas over twee weken. We moesten dus zonder wijn of vlees huiswaarts, even wennen.

Bekijk foto's

Op zaterdag zijn we via de zwembadshop naar een bandenzaak geweest omdat de X-Trail nodig aan nieuwe schoenen toe was. En na wat research hebben we voor iets duurdere maar twee keer zo duurzame Coopers gekozen die onze dealer niet levert. Daarom dus naar de bandenman voor een pitstop. Dat ging net als in de formule 1. Alleen zo'n 3842.6 seconden langzamer. Maar ze hadden een wachtruimte dus dat was niet zo erg. Op de terugweg zijn we nog langs een grote speeltuin gegaan dus de kinderen waren tevreden.
Van de zwembadman mochten we vlokken in het bad gooien, dus dat heb ik in de pauze gedaan (zelfs Tristan doet nog steeds een klein slaapje in de middag, hij wil wel zonder maar is dan niet te genieten). Die vlokken klonteren samen met al het vuil in het zwembad, dat dan naar de bodem zakt.
Die middag kwamen Hein en Chantal bij ons, met hun eenjarige dochtertje Emma. Tristan en Julian vinden dat maar wat interessant en Tristan probeerde indruk te maken door zijn Spidermanjas en zijn mooiste speelgoed voor haar neer te leggen. Af en toe aaide hij haar even over de bol. Het was erg gezellig en Emma ging een paar keer staan en was erg dichtbij haar eerste stapje, maar bewaarde dat toch voor een keer dat alleen haar ouders het kunnen zien.
Op zondag gingen we vroeg naar de stad voor de start van de Gear Up Girl ride. Gek genoeg mocht ik daar niet aan meedoen, maar Karla had zich ingeschreven voor de route over Mount Lofty. Daar ging ik met de kinderen staan om haar boven te zien komen, wat ze als eerste deed van alle dames! Na afloop kon je een tandem besturen met achterop de Paralympische Goud winnares Felicity Johnson. Helaas had Karla niet de goede schoenplaatjes voor de pedalen van de tandem dus ging dat feest niet door.
Toen we naar Mount Lofty reden zagen we nog een ouderwetse auto en ik zei tegen de jongens dat die heel oud was. Tristan vroeg toen of onze auto er ook zo uit zou zien als die heel oud was. Dat vind ik geweldig aan kinderen: vanuit zijn huidige kennis is dat inderdaad net zo waarschijnlijk als dat de auto's anders gebouwd werden. Dat kan ik hem dan lekker uitleggen en zo wordt hij wijzer is het idee.
We hadden mijn fiets ook mee en ik fietste toen Karla klaar was vanuit de stad terug naar huis. Het was een warme dag en ik had flink wat klimmen gepland. Ik dacht dat het niet goed ging maar thuisgekomen bleek ik mijn persoonlijke toptijden toch verbeterd te hebben.
De volgende dag ging ik alweer op de fiets naar het werk en ook dat was warm. Op het werk werd mijn laatste lichting met onderdelen voor Project Fiets bezorgd. Althans dat was het idee. Maar in tegenstelling tot de informatie die ik vooraf had opgevraagd zaten er geen remkabels bij. Die worden wel nagestuurd maar zijn nog niet beschikbaar, dus er komt nóg een laatste lichting. Mijn hoop om hem nog dit jaar af te hebben is nu wel vervlogen.
Op woensdag hoorde ik mezelf in Tristan. Julian stond bij de deur te gillen dat die open moest maar het lukte niet. Toen zei Tristan: "Als je het zo vraagt doe ik het niet Julian!" Laat dat ik nou altijd tegen Tristan zeggen als hij iets snauwt in plaats van vraagt.
En in Julian herken ik mezelf ook regelmatig, maar dan van vroeger. Zo vindt hij het heel leuk om in de keuken te kijken als er gekookt wordt. Als het meezit mag hij dan ook nog in een pan roeren en dan kan zijn dag niet meer stuk. En daarmee bedoel ik natuurlijk minuut.
's Avonds kregen we nog een verrassing: Julian stond opeens voor ons, die blijkt nu uit zijn bed te kunnen klimmen. Maar hij luistert wel al heel veel beter en hij bleef er daarna netjes in. Dit weekend krijgt hij zijn grote bed weer en ik denk dat het deze keer wel goed komt. Hij trekt ook zijn luier niet meer uit in bed maar verder wel alles. Voor ik hem in bed leg repeteer ik even met hem: "Mag Julian zijn hempje uittrekken?" "Ja". "Mag Julian zijn luiertje uittrekken?" "Nee", zegt hij dan helemaal trots dat hij het weet, en op die manier gaat het goed en vinden we het nog allebei leuk ook.

Op donderdag was het echt warm. De voorspelling van 40 haalden we net niet, het bleef bij 38. In de middag kwam er onweer en de regen na die hitte leverde een terugrit van het werk naar huis op met tropische, kruidige geuren.
's Avonds kletsten we met de buren en die hoorden hoofdschuddend aan hoe het zit met onze kampeerervaring. Die hebben we wel vinden wij, maar het is toch anders als je naar Frankrijk gaat met altijd een dorpje of stadje in de buurt of naar Flinders Ranges met de dichtstbijzijnde winkel op 100 kilometer. We hebben nu een reiskoelkastje geleend, en een bandenpomp, drukmeter en reservebatterij. Morgen gaan we kijken naar een roofrack want het moet allemaal ook mee.
Vandaag was er voor ons geen golfclub (shock! horror!). Er was namelijk een christmas party op de creche. Daar waren allemaal dieren en een 'jumping castle', de jongens genoten en voor ons was het ook wel leuk. Er was ook een loterij maar de trekking is pas over twee weken. We moesten dus zonder wijn of vlees huiswaarts, even wennen.

Bekijk foto's