Highway To The Sun

Dit is alweer het laatste bericht van dit jaar. Hier is de wereld niet vergaan, bij jullie is dat nog afwachten. Ik had eerlijk gezegd al zo'n vermoeden dat de luiheid van de Maya's om de kalender nog wat door te trekken niet echt gevolgen zou hebben voor de aarde, maar je weet het nooit. Dit wordt een beetje een korte, want het is al laat en morgen moeten we keivroeg op om de auto in te laden voor de vakantie. En dat is meteen de reden dat dit de laatste van het jaar is: volgende week zijn we er niet. Maar er is tegenwoordig toch internet op je mobiel? Ja, maar nee.
De zaterdag was niet erg bijzonder, we zijn naar de kapper geweest, hebben cadeautjes gekocht voor Peter en Jill waar we zojuist nogal laat van thuisgekomen zijn, hebben een bakkie gedaan en hebben een pergola besteld om op reis wat schaduw te hebben vóór de tent.
Ook hebben we de aangeschafte mand op het dak bevestigd en dat ziet er degelijk en handig uit.
's Avonds kwam het buurmeisje oppassen en zijn wij ergens gaan eten. Het was een aanbieding van een aanbiedingensite en hoewel het een vrij eenvoudig tentje dichtbij het strand was, was het eten heel goed. We waren aangenaam verrast eigenlijk. Zoals het ouders van jonge kinderen betaamt waren we om negen uur wel weer klaar met de nacht om de oren slaan.
Op zondag zouden we de buren (diezelfde van de oppas) op visite krijgen. Toen er niemand verscheen is Karla maar eens gaan informeren. De buurvrouw bleek onverwachts te moeten werken en de buurman was in slaap gevallen. Maar hij kwam met een selectie van zijn kinderen later toch langs en het was nog erg gezellig ook. Na een tijdje hebben we de boel verplaatst naar hun huis, omdat zij dachten dat we bij hun zouden komen en ze dus ook van alles in huis hadden gehaald. En het bleef gezellig.
Op maandag ben ik niet alleen op de fiets naar het werk gegaan maar heb ik toen de kinderen lagen nog een extra rondje gedaan (van -toeval- 32 kilometer). Er was namelijk een heuvel waar ik ooit opgereden was toen we hier nog niet zo lang waren die ik nu een stuk sneller wilde doen. En dat is gelukt, van de 22 minuten heb ik er 5,5 af kunnen halen.
Op dinsdag werd Karla twee keer gebeld door de creche. Eén keer om te vertellen dat Julian de volgende dag thuis moest blijven en één keer om ons te laten weten dat we de Christmas raffle hadden gewonnen! Er zitten bioscoopkaartjes in, een fles wijn, een servies en nog wat zaken. Die avond zijn we nog langs de andere buren gegaan omdat die voor een maand naar Europa gaan (het zijn de van oorsprong Italiaanse buren). We werden gelijk uitgenodigd om te blijven eten, dus het Zuid-Europese bloed zit er nog in. Lekker geklept en de kinderen kunnen daar heerlijk spelen en vinden het geweldig. Wel moest Tristan natuurlijk huilen dat er na het eten, de kaas en de chocola niet nog meer chocola was. We moeten de jongens nodig eens hercalibreren denk ik, ze vergeten een beetje hoeveel ze eigenlijk hebben.
Woensdag moest Karla dus thuisblijven met Julian, maar dat was wel lekker. Eén kind is erg makkelijk en gezellig en Karla heeft van alles kunnen regelen en de vakantie wat kunnen voorbereiden. Ik had op weg naar huis tegenwind en ik denk dat het wel goed is dat ik even twee weekjes niet fiets. Kunnen de spiertjes net als de geest even wat rust krijgen.
Op donderdag was Tristan weer zo moe dat hij overal om huilde, helemaal om de suggestie dat hij erg moe was. Toen de kinderen in bed lagen hebben we geprobeerd welke spullen op het dak van de auto zouden passen. Dat zag er wel goed uit.
Vanmorgen heeft Tristan 'Raindeer food' op het gras gegooid dat hij van de creche gekregen had. Een wortel in je schoen is zó 2009. De vaak erg lieve Julian (echt, ik knuffel hem regelmatig plat) wilde even testen of hij echt niet zijn vieze schoentjes tegen haar schone broek mocht houden nadat Karla hem dat had verteld. En daarna nog maar eens en opeens zat hij weer huilend op de gang. Houdt dat ooit op?
De golfclub was dicht vandaag maar we waren uitgenodigd door Peter en Jill om bij hun te eten. Daar kregen we heerlijk lamsvlees, goeie wijn en er waren nog cadeautjes voor de kinderen ook! Wat een verwennerij...

Bekijk foto's

Dit is alweer het laatste bericht van dit jaar. Hier is de wereld niet vergaan, bij jullie is dat nog afwachten. Ik had eerlijk gezegd al zo'n vermoeden dat de luiheid van de Maya's om de kalender nog wat door te trekken niet echt gevolgen zou hebben voor de aarde, maar je weet het nooit. Dit wordt een beetje een korte, want het is al laat en morgen moeten we keivroeg op om de auto in te laden voor de vakantie. En dat is meteen de reden dat dit de laatste van het jaar is: volgende week zijn we er niet. Maar er is tegenwoordig toch internet op je mobiel? Ja, maar nee.
De zaterdag was niet erg bijzonder, we zijn naar de kapper geweest, hebben cadeautjes gekocht voor Peter en Jill waar we zojuist nogal laat van thuisgekomen zijn, hebben een bakkie gedaan en hebben een pergola besteld om op reis wat schaduw te hebben vóór de tent.
Ook hebben we de aangeschafte mand op het dak bevestigd en dat ziet er degelijk en handig uit.
's Avonds kwam het buurmeisje oppassen en zijn wij ergens gaan eten. Het was een aanbieding van een aanbiedingensite en hoewel het een vrij eenvoudig tentje dichtbij het strand was, was het eten heel goed. We waren aangenaam verrast eigenlijk. Zoals het ouders van jonge kinderen betaamt waren we om negen uur wel weer klaar met de nacht om de oren slaan.
Op zondag zouden we de buren (diezelfde van de oppas) op visite krijgen. Toen er niemand verscheen is Karla maar eens gaan informeren. De buurvrouw bleek onverwachts te moeten werken en de buurman was in slaap gevallen. Maar hij kwam met een selectie van zijn kinderen later toch langs en het was nog erg gezellig ook. Na een tijdje hebben we de boel verplaatst naar hun huis, omdat zij dachten dat we bij hun zouden komen en ze dus ook van alles in huis hadden gehaald. En het bleef gezellig.
Op maandag ben ik niet alleen op de fiets naar het werk gegaan maar heb ik toen de kinderen lagen nog een extra rondje gedaan (van -toeval- 32 kilometer). Er was namelijk een heuvel waar ik ooit opgereden was toen we hier nog niet zo lang waren die ik nu een stuk sneller wilde doen. En dat is gelukt, van de 22 minuten heb ik er 5,5 af kunnen halen.
Op dinsdag werd Karla twee keer gebeld door de creche. Eén keer om te vertellen dat Julian de volgende dag thuis moest blijven en één keer om ons te laten weten dat we de Christmas raffle hadden gewonnen! Er zitten bioscoopkaartjes in, een fles wijn, een servies en nog wat zaken. Die avond zijn we nog langs de andere buren gegaan omdat die voor een maand naar Europa gaan (het zijn de van oorsprong Italiaanse buren). We werden gelijk uitgenodigd om te blijven eten, dus het Zuid-Europese bloed zit er nog in. Lekker geklept en de kinderen kunnen daar heerlijk spelen en vinden het geweldig. Wel moest Tristan natuurlijk huilen dat er na het eten, de kaas en de chocola niet nog meer chocola was. We moeten de jongens nodig eens hercalibreren denk ik, ze vergeten een beetje hoeveel ze eigenlijk hebben.
Woensdag moest Karla dus thuisblijven met Julian, maar dat was wel lekker. Eén kind is erg makkelijk en gezellig en Karla heeft van alles kunnen regelen en de vakantie wat kunnen voorbereiden. Ik had op weg naar huis tegenwind en ik denk dat het wel goed is dat ik even twee weekjes niet fiets. Kunnen de spiertjes net als de geest even wat rust krijgen.
Op donderdag was Tristan weer zo moe dat hij overal om huilde, helemaal om de suggestie dat hij erg moe was. Toen de kinderen in bed lagen hebben we geprobeerd welke spullen op het dak van de auto zouden passen. Dat zag er wel goed uit.
Vanmorgen heeft Tristan 'Raindeer food' op het gras gegooid dat hij van de creche gekregen had. Een wortel in je schoen is zó 2009. De vaak erg lieve Julian (echt, ik knuffel hem regelmatig plat) wilde even testen of hij echt niet zijn vieze schoentjes tegen haar schone broek mocht houden nadat Karla hem dat had verteld. En daarna nog maar eens en opeens zat hij weer huilend op de gang. Houdt dat ooit op?
De golfclub was dicht vandaag maar we waren uitgenodigd door Peter en Jill om bij hun te eten. Daar kregen we heerlijk lamsvlees, goeie wijn en er waren nog cadeautjes voor de kinderen ook! Wat een verwennerij...

Bekijk foto's