Highway To The Sun

Als zwembadbezitter kom je in een heel nieuwe leercurve terecht. De laatste tijd was het zwembad nogal groen. Als ik het van de bodem opzoog werd het net zo hard weer teruggeblazen, het zwembad in. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk, dus ik op onderzoek uit. Het zal je verbazen hoeveel zwembadadvies er te vinden is op interweb. De meest waarschijnlijke oorzaak was het zand in de filter. Dat moet elke vijf jaar vervangen worden en de vorige bewoners kennende hebben ze dat de hele veertien jaar dat ze hier woonden niet gedaan. Dus ik speciaal filterzand gekocht, 80 kilo maar liefst gaat erin. Op maandagavond na het werk met de hand de filter leeggeschept (de opening is erg klein en dan zit er ook nog een buis in de weg, er past dus niks om mee te scheppen). Daar was ik een tijdje zoet mee, dus de volgende avond het nieuwe zand erin gedaan. Dat ging, ik kon de hele boel weer aansluiten en het zwembad schoonmaken. Maar wel 'to waste' wat betekent dat je de filter passeert en het vuile water gewoon weggooit. Ik vond het zonde mijn schone zand meteen zo vies te maken. Het resultaat was een mooi blauw bad, maar de echte test is of het zuigen via de filter vanaf nu goed gaat, zonder troep terug het bad in. Daar heb ik eerlijk gezegd mijn twijfels bij en dat betekent zoeken naar een nieuwe oorzaak.
Deze week voelde ik me niet geweldig, ik was een beetje snotterig en had een beetje watten in mijn hoofd. Dat weerhield me er niet van hard te werken natuurlijk, maar het herstel na het fietsen op vrijdag en zondag nam wat langer dan gebruikelijk. Op zondag kwam ik langs de Adelaide Oval waar ik veel mensen zag die naar het cricket gingen, Australië tegen India. Die wedstrijd was later ook live op tv en hij was erg spannend, India won nipt.
We hebben ook nog de bougainville in de tuin gezet, hopelijk groeit hij lekker snel (hij is nu erg klein) en zorgt hij voor een knalroze versiering van het zwembad.
Karla heeft deze week ook erg hard gewerkt aan werk. Er was een nieuwe kans op een plek maar daarvoor was een boekhoudkundige test nodig en dat heeft ze sinds haar opleiding niet meer gebruikt. Dus ze heeft de hele week hard gestudeerd voor de test op donderdag. Die dag begon voor haar met hardlopen om zes uur 's morgens. De test ging goed (na afloop deden we nog even een bakkie vlakbij mijn werk, aangezien ze daar in de buurt moest zijn) en ze werd diezelfde middag nog op een gesprek gevraagd. Vrijdag zou ze gebeld worden met het resultaat. Het resultaat is dat er een medische keuring en een police check (zeg maar een verklaring van goed gedrag) moeten komen, maar aangezien alles hier precies andersom gaat als in Europa, wil dat nog niet zeggen dat ze de baan heeft. Dat gaat nog even duren dus, en in de tussentijd gaat Karla gewoon door met zoeken. We hopen natuurlijk van harte dat er werk komt, al betekent dat wel dat ze minder tijd heeft om al die heerlijke gerechtjes te presenteren als ik thuiskom. Deze week had Karla bijvoorbeeld heerlijke quiche gemaakt.
Gister hadden we Hein en Chantal op bezoek, met hun kleintje Emma. Emma is vier en een halve maand oud en dat is natuurlijk heel schattig. Het was gezellig en Emma is er eigenlijk de hele avond bij geweest, op wat hazeslaapjes na. Over een tijdje gaan we bij hun lekker pizza eten. We hebben wel wat meer chips gegeten dan in ons dieet past, maar Karla heeft die er vandaag weer afgereden door nog een keer naar Mount Lofty te rijden. Zondag ga ik als alles goed gaat ook wat caloriën gebruiken, ik ga dan voor het eerst met de fiets de Corkscrew Road opfietsen, een weg met naast een inspirerende en intimiderende naam ook erg steile haardspeldbochten. En daar kom ik pas na heel wat andere heuvels, dus we gaan het zien.
Tristan had het een beetje zwaar deze week, hij was steeds aan het vertellen dat Julian en andere kinderen zijn vriendje niet meer waren en hij kon het erg slecht hebben als iemand iets pakte wat hij ook interessant vond. En dat was als iemand anders het pakte... Ook zei hij soms dat hij een beetje boos of verdrietig was maar niet goed wist waarom, en hij had er ook erge moeite mee als de verkeerde ouder (ondergetekende) hem naar bed bracht. Hopelijk is het allemaal maar weer gewoon een fase.
Julian wordt eigenlijk steeds vrolijker en hij babbelt ook steeds meer, al zit daar ook nog vaak 'nee' en 'aan de kant' tussen. Het wordt steeds leuker om met hem bezig te zijn. Hij is nog steeds behoorlijk chagrijnig als hij moet opstaan, maar dan kunnen we zijn nieuwsgierigheid gebruiken door uit het raam te kijken en te zeggen: 'wat een mooie lucht, wil je dat ook zien?' en dan staat hij al rechtop in zijn bedje.

Bekijk foto's

Als zwembadbezitter kom je in een heel nieuwe leercurve terecht. De laatste tijd was het zwembad nogal groen. Als ik het van de bodem opzoog werd het net zo hard weer teruggeblazen, het zwembad in. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk, dus ik op onderzoek uit. Het zal je verbazen hoeveel zwembadadvies er te vinden is op interweb. De meest waarschijnlijke oorzaak was het zand in de filter. Dat moet elke vijf jaar vervangen worden en de vorige bewoners kennende hebben ze dat de hele veertien jaar dat ze hier woonden niet gedaan. Dus ik speciaal filterzand gekocht, 80 kilo maar liefst gaat erin. Op maandagavond na het werk met de hand de filter leeggeschept (de opening is erg klein en dan zit er ook nog een buis in de weg, er past dus niks om mee te scheppen). Daar was ik een tijdje zoet mee, dus de volgende avond het nieuwe zand erin gedaan. Dat ging, ik kon de hele boel weer aansluiten en het zwembad schoonmaken. Maar wel 'to waste' wat betekent dat je de filter passeert en het vuile water gewoon weggooit. Ik vond het zonde mijn schone zand meteen zo vies te maken. Het resultaat was een mooi blauw bad, maar de echte test is of het zuigen via de filter vanaf nu goed gaat, zonder troep terug het bad in. Daar heb ik eerlijk gezegd mijn twijfels bij en dat betekent zoeken naar een nieuwe oorzaak.
Deze week voelde ik me niet geweldig, ik was een beetje snotterig en had een beetje watten in mijn hoofd. Dat weerhield me er niet van hard te werken natuurlijk, maar het herstel na het fietsen op vrijdag en zondag nam wat langer dan gebruikelijk. Op zondag kwam ik langs de Adelaide Oval waar ik veel mensen zag die naar het cricket gingen, Australië tegen India. Die wedstrijd was later ook live op tv en hij was erg spannend, India won nipt.
We hebben ook nog de bougainville in de tuin gezet, hopelijk groeit hij lekker snel (hij is nu erg klein) en zorgt hij voor een knalroze versiering van het zwembad.
Karla heeft deze week ook erg hard gewerkt aan werk. Er was een nieuwe kans op een plek maar daarvoor was een boekhoudkundige test nodig en dat heeft ze sinds haar opleiding niet meer gebruikt. Dus ze heeft de hele week hard gestudeerd voor de test op donderdag. Die dag begon voor haar met hardlopen om zes uur 's morgens. De test ging goed (na afloop deden we nog even een bakkie vlakbij mijn werk, aangezien ze daar in de buurt moest zijn) en ze werd diezelfde middag nog op een gesprek gevraagd. Vrijdag zou ze gebeld worden met het resultaat. Het resultaat is dat er een medische keuring en een police check (zeg maar een verklaring van goed gedrag) moeten komen, maar aangezien alles hier precies andersom gaat als in Europa, wil dat nog niet zeggen dat ze de baan heeft. Dat gaat nog even duren dus, en in de tussentijd gaat Karla gewoon door met zoeken. We hopen natuurlijk van harte dat er werk komt, al betekent dat wel dat ze minder tijd heeft om al die heerlijke gerechtjes te presenteren als ik thuiskom. Deze week had Karla bijvoorbeeld heerlijke quiche gemaakt.
Gister hadden we Hein en Chantal op bezoek, met hun kleintje Emma. Emma is vier en een halve maand oud en dat is natuurlijk heel schattig. Het was gezellig en Emma is er eigenlijk de hele avond bij geweest, op wat hazeslaapjes na. Over een tijdje gaan we bij hun lekker pizza eten. We hebben wel wat meer chips gegeten dan in ons dieet past, maar Karla heeft die er vandaag weer afgereden door nog een keer naar Mount Lofty te rijden. Zondag ga ik als alles goed gaat ook wat caloriën gebruiken, ik ga dan voor het eerst met de fiets de Corkscrew Road opfietsen, een weg met naast een inspirerende en intimiderende naam ook erg steile haardspeldbochten. En daar kom ik pas na heel wat andere heuvels, dus we gaan het zien.
Tristan had het een beetje zwaar deze week, hij was steeds aan het vertellen dat Julian en andere kinderen zijn vriendje niet meer waren en hij kon het erg slecht hebben als iemand iets pakte wat hij ook interessant vond. En dat was als iemand anders het pakte... Ook zei hij soms dat hij een beetje boos of verdrietig was maar niet goed wist waarom, en hij had er ook erge moeite mee als de verkeerde ouder (ondergetekende) hem naar bed bracht. Hopelijk is het allemaal maar weer gewoon een fase.
Julian wordt eigenlijk steeds vrolijker en hij babbelt ook steeds meer, al zit daar ook nog vaak 'nee' en 'aan de kant' tussen. Het wordt steeds leuker om met hem bezig te zijn. Hij is nog steeds behoorlijk chagrijnig als hij moet opstaan, maar dan kunnen we zijn nieuwsgierigheid gebruiken door uit het raam te kijken en te zeggen: 'wat een mooie lucht, wil je dat ook zien?' en dan staat hij al rechtop in zijn bedje.

Bekijk foto's