Highway To The Sun

In with the old, out with the new...
Ons bange vermoeden bleek terecht: Julian is er het jongetje niet naar om braaf in bed te blijven alleen maar omdat zijn ouders aangeven dat te willen. Na een paar avonden gescharrel waarbij hij zichzelf zelfs een keer had ingesloten (wij zoeken naar sleutels) hebben we hem verteld dat hij zijn oude bed weer zou krijgen als hij niet luisterde en in zijn bed zou blijven.
Het lieve jongetje van vorige week was weer vervangen door Julian, dus dat luisteren... om een lang verhaal nog langer te maken, Julian slaapt weer in zijn oude bed en het nieuwe proberen we over een paar maanden nog eens.
Tristan was deze week ook nog steeds flink bezig met huilen om van alles. Om maar weer een voorbeeld te noemen: denk je eens in wat een marteling het moet zijn als je televisie kijkt en je krijgt plakjes komkommer, maar het zijn er niet vijf. Dat grenst natuurlijk aan kindermishandeling en Tristan ging dus terecht languit op de grond liggen huilen om ons onze fout te laten inzien.
Woensdag was een vrije dag en Karla en ik waren er wel aan toe om even niet te werken. Maar aan het eind van de dag verlangden we alweer terug naar de baan. Het is jammer maar op het moment is er weinig aan.
Ik zal maar weer nuanceren: ze zijn met regelmaat erg lief bezig, en soms breken ze bij het spelen zelfs elkaars armpjes niet. Tristan is erg slim, hij herkende dat ik zijn naam geschreven had en toen we op de golfclub rode wijn hadden gewonnen zei hij: "dat is van donkere druifjes gemaakt". Vind ik pienter. Julian was vandaag ook weer erg schattig bezig, gelukkig maar want dat houdt je op de been.
Op zaterdag zijn we weer eens naar Warrawong gegaan. Het was een beetje regenachtig weer dus we hebben binnen gezeten. Door de toestand van de handenbindertjes was dat helaas niet heel erg leuk. Ik heb die dag ook een laptop besteld. Ik was al maanden die van Karla aan het lenen om mijn stukjes te schrijven omdat het scherm van mijn laptop kapot is. Hij doet het nog wel maar hij moet aan een vast scherm gekoppeld worden en dat betekent verbanning naar de werkkamer. De tablet die ik gekocht had als vervanging lijkt erg leuk maar is niet geschikt voor tekstverwerking. Tekst selecteren bijvoorbeeld mondt uit in een oefening in geduld, waarbij het een hele prestatie is het apparaat niet te testen op luchtvaardigheid.
Nu heb ik dus een nieuwe, en hij is erg fijn!
Zondag begon de dag met een feestje van Tristan en Bronte, de kinderen van Margot en Andrew. Dat was erg gezellig, we hebben met diverse ouders staan beppen. De kinderen konden er lekker spelen en vermaakten zich goed, zonder drama's. Na afloop ben ik op de ('oude') fiets naar huis gegaan met stevige omweg door de heuvels. Corkscrew is nu ronduit leuk, en Mount Lofty daarna ging ook best. Helaas werd ik in de laatste tien kilometer natgeregend. Toen ik thuiskwam had ik de nieuwe laptop, die had Karla inmiddels opgehaald.
Die avond en nacht goot het van de regen. De herfst is nu echt begonnen. Het wordt ook kouder, zowel 's nachts als overdag. Weliswaar is dat nog steeds een graad of vijftien, maar dat betekent binnen zestien met de Australische isolatie.
Op maandagavond was er de jaarlijkse vergadering van de creche. Een beetje rare bedoening waar drie dames een blaadje voorlazen en veel complimentjes gaven aan elkaar en de staf. Na afloop was er wijn met lekkere kaasjes en dat was kort maar gezellig.
De volgende ochtend vroeg is Karla alweer gaan hardlopen bij tien graden. Ik had die middag mijn afspraak in de stad voor de 'bikefit'. Om in de sfeer te blijven hebben we 's avonds Luik-Bastenaken-Luik gekeken dat ik zondag had opgenomen.
Tristan was voor de eerste keer een middagje naar kindy. Gelukkig vond hij het erg leuk en hij kwam enthousiast thuis. Ik denk dat hij er wel aan toe is nieuwe dingen te leren. De dag erna was Anzac day, een vrije dag om snel te vergeten. Naar Noarlunga gaan was wel leuk, we hebben er op een terrasje gezeten al was het wat frisjes en winderig. Ook hebben we op het strand gespeeld, wat erg leuk was. Alles daaromheen is echter behoorlijk verziekt door de staat van de kleintjes.
In de pauze heb ik alle spulletjes van mijn oude naar mijn nieuwe fiets overgezet. Karla is ook aangestoken, dus hebben we ook even gesurft naar fietsen voor haar. Die avond aten we heerlijke zelfgemaakte pizza.
Niet alleen door de gewonnen wijn was de golfclub weer erg gezellig, en de kinderen lieten weer zien dat het niet alleen kommer en kwel is. Die waren erg lief.

Bekijk foto's

In with the old, out with the new...
Ons bange vermoeden bleek terecht: Julian is er het jongetje niet naar om braaf in bed te blijven alleen maar omdat zijn ouders aangeven dat te willen. Na een paar avonden gescharrel waarbij hij zichzelf zelfs een keer had ingesloten (wij zoeken naar sleutels) hebben we hem verteld dat hij zijn oude bed weer zou krijgen als hij niet luisterde en in zijn bed zou blijven.
Het lieve jongetje van vorige week was weer vervangen door Julian, dus dat luisteren... om een lang verhaal nog langer te maken, Julian slaapt weer in zijn oude bed en het nieuwe proberen we over een paar maanden nog eens.
Tristan was deze week ook nog steeds flink bezig met huilen om van alles. Om maar weer een voorbeeld te noemen: denk je eens in wat een marteling het moet zijn als je televisie kijkt en je krijgt plakjes komkommer, maar het zijn er niet vijf. Dat grenst natuurlijk aan kindermishandeling en Tristan ging dus terecht languit op de grond liggen huilen om ons onze fout te laten inzien.
Woensdag was een vrije dag en Karla en ik waren er wel aan toe om even niet te werken. Maar aan het eind van de dag verlangden we alweer terug naar de baan. Het is jammer maar op het moment is er weinig aan.
Ik zal maar weer nuanceren: ze zijn met regelmaat erg lief bezig, en soms breken ze bij het spelen zelfs elkaars armpjes niet. Tristan is erg slim, hij herkende dat ik zijn naam geschreven had en toen we op de golfclub rode wijn hadden gewonnen zei hij: "dat is van donkere druifjes gemaakt". Vind ik pienter. Julian was vandaag ook weer erg schattig bezig, gelukkig maar want dat houdt je op de been.
Op zaterdag zijn we weer eens naar Warrawong gegaan. Het was een beetje regenachtig weer dus we hebben binnen gezeten. Door de toestand van de handenbindertjes was dat helaas niet heel erg leuk. Ik heb die dag ook een laptop besteld. Ik was al maanden die van Karla aan het lenen om mijn stukjes te schrijven omdat het scherm van mijn laptop kapot is. Hij doet het nog wel maar hij moet aan een vast scherm gekoppeld worden en dat betekent verbanning naar de werkkamer. De tablet die ik gekocht had als vervanging lijkt erg leuk maar is niet geschikt voor tekstverwerking. Tekst selecteren bijvoorbeeld mondt uit in een oefening in geduld, waarbij het een hele prestatie is het apparaat niet te testen op luchtvaardigheid.
Nu heb ik dus een nieuwe, en hij is erg fijn!
Zondag begon de dag met een feestje van Tristan en Bronte, de kinderen van Margot en Andrew. Dat was erg gezellig, we hebben met diverse ouders staan beppen. De kinderen konden er lekker spelen en vermaakten zich goed, zonder drama's. Na afloop ben ik op de ('oude') fiets naar huis gegaan met stevige omweg door de heuvels. Corkscrew is nu ronduit leuk, en Mount Lofty daarna ging ook best. Helaas werd ik in de laatste tien kilometer natgeregend. Toen ik thuiskwam had ik de nieuwe laptop, die had Karla inmiddels opgehaald.
Die avond en nacht goot het van de regen. De herfst is nu echt begonnen. Het wordt ook kouder, zowel 's nachts als overdag. Weliswaar is dat nog steeds een graad of vijftien, maar dat betekent binnen zestien met de Australische isolatie.
Op maandagavond was er de jaarlijkse vergadering van de creche. Een beetje rare bedoening waar drie dames een blaadje voorlazen en veel complimentjes gaven aan elkaar en de staf. Na afloop was er wijn met lekkere kaasjes en dat was kort maar gezellig.
De volgende ochtend vroeg is Karla alweer gaan hardlopen bij tien graden. Ik had die middag mijn afspraak in de stad voor de 'bikefit'. Om in de sfeer te blijven hebben we 's avonds Luik-Bastenaken-Luik gekeken dat ik zondag had opgenomen.
Tristan was voor de eerste keer een middagje naar kindy. Gelukkig vond hij het erg leuk en hij kwam enthousiast thuis. Ik denk dat hij er wel aan toe is nieuwe dingen te leren. De dag erna was Anzac day, een vrije dag om snel te vergeten. Naar Noarlunga gaan was wel leuk, we hebben er op een terrasje gezeten al was het wat frisjes en winderig. Ook hebben we op het strand gespeeld, wat erg leuk was. Alles daaromheen is echter behoorlijk verziekt door de staat van de kleintjes.
In de pauze heb ik alle spulletjes van mijn oude naar mijn nieuwe fiets overgezet. Karla is ook aangestoken, dus hebben we ook even gesurft naar fietsen voor haar. Die avond aten we heerlijke zelfgemaakte pizza.
Niet alleen door de gewonnen wijn was de golfclub weer erg gezellig, en de kinderen lieten weer zien dat het niet alleen kommer en kwel is. Die waren erg lief.

Bekijk foto's