Highway To The Sun

Het knaagde al een tijdje aan me maar nu is de kogel door de kerk.
Al 17 jaar maak ik mijn fietstochten (op de weg) op een Colnago. De eerste tien jaar op een Super met chroommolybdeen buizen die helemaal naar mijn specificaties was opgebouwd. Alles, tot en met de spaken, was precies zoals ik het hebben wilde. Hij was gespoten in 'Word Perfect-blauw' omdat dat destijds de sponsor was van wat nu eigenlijk de Raboploeg is geworden.
Na tien jaar heb ik een nieuwe Colnago gekocht, aluminium met carbon voor- en achtervork deze keer. De wielen worden tegenwoordig helemaal door de fabrikant gemaakt, dus spaken en velgen kiezen om een wiel mee te vlechten doe je niet meer. Maar verder had ik weer alles zelf uitgezocht naar wens (en budget).
Vandaag de dag is carbon de norm en ik vind al een tijdje dat er eigenlijk weer een nieuwe fiets moet komen. Uitzoeken welke dan is natuurlijk dikke voorpret. Maar wat er begon te knagen is dat de naam 'Colnago' op je fiets toch een stevige toeslag vereist. Voor die toeslag krijg je natuurlijk niet de eerste de beste naam: ik weet niet of er een ander merk is waarop zoveel gewonnen is en waar zoveel wielerhelden op hebben gereden. Merkcx, Zoetemelk, Zabel, Voeckler, allemaal hebben ze successen behaald op de frames met het klaver logo. In 1993 won Maurizio Fondriest er Milaan-San Remo op.
En laat diezelfde Maurizio Fondriest nou na zijn carrière fietsen zijn gaan bouwen. Hij stond er altijd om bekend dat hij een stilist was die erg mooi op zijn fiets zat en datzelfde gevoel voor stijl zie je in de fietsen terug. En als ik dan vergelijk wat die van hem kosten ten opzichte van een vergelijkbare Colnago (wat gewicht en specificaties betreft), dan zit daar zomaar een dikke €2.000 euro tussen!
Hoewel ik er geen seconde harder door ga vind ik het toch mooi om op een 'echte' Colnago te rijden. Een goede fiets maken kunnen er meer maar een merk is ook emotie. Als ik dan echter zie welke Colnago ik kan betalen, dan moet ik aardig wat stapjes onder het topmodel gaan zitten. Absoluut geen verkeerde fiets hoor, maar een beetje zwaar en met minder zorg gemaakt dan de topmodellen. Bij Fondriest zit ik dichtbij het beste wat er te koop is voor hetzelfde geld. En hoewel er minder prominenten op winnen, roept ook die naam een fijne emotie bij me op. Dus mijn keuze is inmiddels gemaakt.
Na lang wikken en wegen en met een zwaar gemoed zeg ik Ernesto vaarwel en verwelkom Maurizio!

Het knaagde al een tijdje aan me maar nu is de kogel door de kerk.
Al 17 jaar maak ik mijn fietstochten (op de weg) op een Colnago. De eerste tien jaar op een Super met chroommolybdeen buizen die helemaal naar mijn specificaties was opgebouwd. Alles, tot en met de spaken, was precies zoals ik het hebben wilde. Hij was gespoten in 'Word Perfect-blauw' omdat dat destijds de sponsor was van wat nu eigenlijk de Raboploeg is geworden.
Na tien jaar heb ik een nieuwe Colnago gekocht, aluminium met carbon voor- en achtervork deze keer. De wielen worden tegenwoordig helemaal door de fabrikant gemaakt, dus spaken en velgen kiezen om een wiel mee te vlechten doe je niet meer. Maar verder had ik weer alles zelf uitgezocht naar wens (en budget).
Vandaag de dag is carbon de norm en ik vind al een tijdje dat er eigenlijk weer een nieuwe fiets moet komen. Uitzoeken welke dan is natuurlijk dikke voorpret. Maar wat er begon te knagen is dat de naam 'Colnago' op je fiets toch een stevige toeslag vereist. Voor die toeslag krijg je natuurlijk niet de eerste de beste naam: ik weet niet of er een ander merk is waarop zoveel gewonnen is en waar zoveel wielerhelden op hebben gereden. Merkcx, Zoetemelk, Zabel, Voeckler, allemaal hebben ze successen behaald op de frames met het klaver logo. In 1993 won Maurizio Fondriest er Milaan-San Remo op.
En laat diezelfde Maurizio Fondriest nou na zijn carrière fietsen zijn gaan bouwen. Hij stond er altijd om bekend dat hij een stilist was die erg mooi op zijn fiets zat en datzelfde gevoel voor stijl zie je in de fietsen terug. En als ik dan vergelijk wat die van hem kosten ten opzichte van een vergelijkbare Colnago (wat gewicht en specificaties betreft), dan zit daar zomaar een dikke €2.000 euro tussen!
Hoewel ik er geen seconde harder door ga vind ik het toch mooi om op een 'echte' Colnago te rijden. Een goede fiets maken kunnen er meer maar een merk is ook emotie. Als ik dan echter zie welke Colnago ik kan betalen, dan moet ik aardig wat stapjes onder het topmodel gaan zitten. Absoluut geen verkeerde fiets hoor, maar een beetje zwaar en met minder zorg gemaakt dan de topmodellen. Bij Fondriest zit ik dichtbij het beste wat er te koop is voor hetzelfde geld. En hoewel er minder prominenten op winnen, roept ook die naam een fijne emotie bij me op. Dus mijn keuze is inmiddels gemaakt.
Na lang wikken en wegen en met een zwaar gemoed zeg ik Ernesto vaarwel en verwelkom Maurizio!