Highway To The Sun

Deze week kabbelde het leven min of meer ongemerkt voorbij. Het toppunt van spektakel was het bezoek aan de kapper op zaterdag. Dat was eigenlijk wel leuk, de kinderen waren er erg lief en geduldig en alle kerels van ons gezin gingen met een korte coup huiswaarts.
Dat wil zeggen: met een omweg. Ik heb Karla afgezet bij een koffietentje en ben toen met de kinderen de stad in gegaan om mijn fietspapieren en een boete af te halen. Beide waren voorradig. Karla kon op die manier even anderhalf uur aan zichzelf toekomen, lekker met een bakkie en een tijdschriftje. Om op de been te blijven met kleine kinderen heb je gewoon af en toe nodig dat je een hele regel in één keer kunt lezen en dat dan ook nog zonder dat je drankje omvalt.
Die middag/avond kwamen Michael, Chelsea en Sebastian bij ons eten. Dat was weer erg gezellig. Een tijd geleden had ik al Duitse biertjes gekocht omdat Michael een Filippijnse moeder en een Duitse vader heeft (kortom een echte Australiër). Zij houden net als wij van Duitsland en van bier is hij ook niet vies. Ik had natuurlijk wel een paar mooie glazen voor de gelegenheid die ik in het enige echte Duitsland heb vergaard. De kinderen waren ondertussen compleet hyper maar wel vrolijk, dus dat valt dan nog te verdragen.
Voor de zondag verwijs ik naar mijn vorige stukje, dat was de Ride for Pain op mijn nieuwe fiets. Op zondagavond hebben we nog lekker Wallander gekeken, een enorm fijne Zweedse serie met topacteur.
Op maandag was het naar we begrepen lekker weer in Nederland wat op Koninginnedag natuurlijk perfect uitkomt. We hopen dat iedereen een leuke dag had. Hier was het een gewone werkdag. Wij probeerden zoals al tijden het lopende project tot zijn eind te brengen maar het is knap hardnekkig. Elke keer gebeurt er weer iets waar we zo gauw geen oplossing voor hebben.
Mijn bedrijf is nog steeds allesbehalve gezellig maar op woensdag waren de baas en de Lead Developer er niet. En dan is het al een stuk gezelliger. Een collega en ik hebben van de gelegenheid misbruik gemaakt om wat kaasjes en crackers te kopen en die hebben we met de wel leuke collega's lekker opgepeuzeld onder het genot van wat sociale interactie, ongekend in ons bedrijf normaal gesproken.
Naar Mount Barker rijden op de motor is nog steeds heel leuk als het droog is, de rit is werkelijk schitterend. Maar als het geregend heeft is het vreselijk, bij elke bocht ben je bang onderuit te glijden, dus daar ga je met 7 km per uur door. Met auto's achter je die graag 80 hadden willen rijden... Misschien dat ik op de Advanced Training wat nuttige dingen leer op dat gebied, ik heb me inmiddels opgegeven om de L van mijn achterspatbord af te krijgen.

Bekijk foto's

Deze week kabbelde het leven min of meer ongemerkt voorbij. Het toppunt van spektakel was het bezoek aan de kapper op zaterdag. Dat was eigenlijk wel leuk, de kinderen waren er erg lief en geduldig en alle kerels van ons gezin gingen met een korte coup huiswaarts.
Dat wil zeggen: met een omweg. Ik heb Karla afgezet bij een koffietentje en ben toen met de kinderen de stad in gegaan om mijn fietspapieren en een boete af te halen. Beide waren voorradig. Karla kon op die manier even anderhalf uur aan zichzelf toekomen, lekker met een bakkie en een tijdschriftje. Om op de been te blijven met kleine kinderen heb je gewoon af en toe nodig dat je een hele regel in één keer kunt lezen en dat dan ook nog zonder dat je drankje omvalt.
Die middag/avond kwamen Michael, Chelsea en Sebastian bij ons eten. Dat was weer erg gezellig. Een tijd geleden had ik al Duitse biertjes gekocht omdat Michael een Filippijnse moeder en een Duitse vader heeft (kortom een echte Australiër). Zij houden net als wij van Duitsland en van bier is hij ook niet vies. Ik had natuurlijk wel een paar mooie glazen voor de gelegenheid die ik in het enige echte Duitsland heb vergaard. De kinderen waren ondertussen compleet hyper maar wel vrolijk, dus dat valt dan nog te verdragen.
Voor de zondag verwijs ik naar mijn vorige stukje, dat was de Ride for Pain op mijn nieuwe fiets. Op zondagavond hebben we nog lekker Wallander gekeken, een enorm fijne Zweedse serie met topacteur.
Op maandag was het naar we begrepen lekker weer in Nederland wat op Koninginnedag natuurlijk perfect uitkomt. We hopen dat iedereen een leuke dag had. Hier was het een gewone werkdag. Wij probeerden zoals al tijden het lopende project tot zijn eind te brengen maar het is knap hardnekkig. Elke keer gebeurt er weer iets waar we zo gauw geen oplossing voor hebben.
Mijn bedrijf is nog steeds allesbehalve gezellig maar op woensdag waren de baas en de Lead Developer er niet. En dan is het al een stuk gezelliger. Een collega en ik hebben van de gelegenheid misbruik gemaakt om wat kaasjes en crackers te kopen en die hebben we met de wel leuke collega's lekker opgepeuzeld onder het genot van wat sociale interactie, ongekend in ons bedrijf normaal gesproken.
Naar Mount Barker rijden op de motor is nog steeds heel leuk als het droog is, de rit is werkelijk schitterend. Maar als het geregend heeft is het vreselijk, bij elke bocht ben je bang onderuit te glijden, dus daar ga je met 7 km per uur door. Met auto's achter je die graag 80 hadden willen rijden... Misschien dat ik op de Advanced Training wat nuttige dingen leer op dat gebied, ik heb me inmiddels opgegeven om de L van mijn achterspatbord af te krijgen.

Bekijk foto's