Highway To The Sun

Mijn werk is echt levensgevaarlijk. Schuin achter mij staat een goed gevulde koektrommel en een schaal met fruit. Elke vrijdagmiddag worden er hapjes en een biertje verzorgd. Woensdagochtend waren er donuts, die avond hadden we een diner en vanmiddag publunch. De kans dat ik eruit ga zien als het Michelinmannetje begint serieuze vormen aan te nemen (voor wie nog moet Trivianten dit weekend, hij heet Bibendum). Dan is het ook nog eens winter hier wat inhoudt dat het regelmatig regent, wat de lichaamsbeweging niet ten goede komt. Het enige wat dan nog rest is wilskracht en die houdt het gelukkig redelijk uit.
Hoewel mijn verjaardag alweer even geleden is, werd ik deze week toch nog verblijd met twee cadeau's. Van Gert-Jan kreeg ik een prachtig boek, dat zo laat was omdat het wat omzwervingen gemaakt had. Maar veel belangrijker dan dat boek ("ik heb al een boek") was toch wel het eindelijk in handen krijgen van het al jaren felbegeerde zadeldekje dat Gert-Jan ooit aangeschaft heeft in mijn bijzijn in Limburg. Toen met authentieke jaren tachtig print, dus nu mooi retro.
Daarnaast kreeg ik een virtuele boekenbon van Jeanne en Fons, waar ik (misschien dit weekend al) iets moois voor ga uitzoeken. Boeken kopen zonder dat het me geld kost vind ik één van de leukste dingen om te doen, dus bedankt!
Op zaterdag hadden we een verjaardagsfeestje bij Nicole (uit Karla's damesclub) en dat was gezellig en leuk. We hebben lekker staan beppen met deze & gene.
Op zondag heb ik net iets meer dan 100 kilometer gefietst, uit principe maar het was ook een mooie tocht. Alle uren die het weekend nog overhad hebben we besteed aan het nu echt verwijderen van de wand in onze woonkamer en het repareren van de vloer daarna. Dat is goed gelukt, al is de vloer niet perfect. Dat hoeft ook niet, voor de paar jaar tot we grotere plannen hebben is dit prima. De kamer is nu lekker ruim en licht en we zijn er heel blij mee. Bij een volgende gelegenheid moeten we nog muur en plafond afwerken.

Op maandag moest Karla Tristan ophalen van de creche omdat hij ziek was. Hij had overgegeven en mocht dus ook de volgende dag niet komen. Ik ben toen een dagje met hem thuisgebleven (ik heb voor zulke gevallen drie dagen 'carers leave' per jaar). Dat was erg gezellig en natuurlijk goed te doen, zo'n kind alleen. Tristan verbaasde me alweer, nu door over een puntige plek op het plafond te zeggen: "dat lijkt een beetje tot een super charge boat". Hij heeft een hele woordenschat waar wij niks van weten. Aan het eind van de dag had ik het "papa, papa" wel weer even genoeg gehoord...
Verder begint Tristan leuke gedachtenkronkels en redeneringen te krijgen. We overwegen bijvoorbeeld een houtkachel aan te schaffen. Toen ik Tristan dat vertelde, zei hij: "dan wil ik die bij de bank, want dan kan ik lekker warm worden als ik op de bank zit en koude voetjes heb gekregen van de vloer". En hij herhaalt dingen waar hij nadruk op wil leggen heel schattig, zo zei hij net in de auto "chocolade milkshake vindt mijn buikje ook lekker chocolade milkshake".
Julian begint elke dag vreselijk schattig, hij wordt dan rustig wakker in je armen. Dat duurt een minuut of 2, 3 en dan vraagt hij: "Visie kijken?" Na het ontkennende antwoord is zijn humeur verziekt en huilt hij om alles, dat alleen onderbrekend om 'nee' te roepen (bijvoorbeeld op de vraag 'wil je cornflakes of muesli?'). Eigenlijk is dat de standaard vandaag de dag, boos doen, ongehoorzaam zijn en 'nee' roepen. Gelukkig wisselt hij het soms af met lieve momentjes en als hij dan op je arm zit kun je het niet laten om hem te knuffelen. Maar wel voorzichtig...

Bekijk foto's

Mijn werk is echt levensgevaarlijk. Schuin achter mij staat een goed gevulde koektrommel en een schaal met fruit. Elke vrijdagmiddag worden er hapjes en een biertje verzorgd. Woensdagochtend waren er donuts, die avond hadden we een diner en vanmiddag publunch. De kans dat ik eruit ga zien als het Michelinmannetje begint serieuze vormen aan te nemen (voor wie nog moet Trivianten dit weekend, hij heet Bibendum). Dan is het ook nog eens winter hier wat inhoudt dat het regelmatig regent, wat de lichaamsbeweging niet ten goede komt. Het enige wat dan nog rest is wilskracht en die houdt het gelukkig redelijk uit.
Hoewel mijn verjaardag alweer even geleden is, werd ik deze week toch nog verblijd met twee cadeau's. Van Gert-Jan kreeg ik een prachtig boek, dat zo laat was omdat het wat omzwervingen gemaakt had. Maar veel belangrijker dan dat boek ("ik heb al een boek") was toch wel het eindelijk in handen krijgen van het al jaren felbegeerde zadeldekje dat Gert-Jan ooit aangeschaft heeft in mijn bijzijn in Limburg. Toen met authentieke jaren tachtig print, dus nu mooi retro.
Daarnaast kreeg ik een virtuele boekenbon van Jeanne en Fons, waar ik (misschien dit weekend al) iets moois voor ga uitzoeken. Boeken kopen zonder dat het me geld kost vind ik één van de leukste dingen om te doen, dus bedankt!
Op zaterdag hadden we een verjaardagsfeestje bij Nicole (uit Karla's damesclub) en dat was gezellig en leuk. We hebben lekker staan beppen met deze & gene.
Op zondag heb ik net iets meer dan 100 kilometer gefietst, uit principe maar het was ook een mooie tocht. Alle uren die het weekend nog overhad hebben we besteed aan het nu echt verwijderen van de wand in onze woonkamer en het repareren van de vloer daarna. Dat is goed gelukt, al is de vloer niet perfect. Dat hoeft ook niet, voor de paar jaar tot we grotere plannen hebben is dit prima. De kamer is nu lekker ruim en licht en we zijn er heel blij mee. Bij een volgende gelegenheid moeten we nog muur en plafond afwerken.

Op maandag moest Karla Tristan ophalen van de creche omdat hij ziek was. Hij had overgegeven en mocht dus ook de volgende dag niet komen. Ik ben toen een dagje met hem thuisgebleven (ik heb voor zulke gevallen drie dagen 'carers leave' per jaar). Dat was erg gezellig en natuurlijk goed te doen, zo'n kind alleen. Tristan verbaasde me alweer, nu door over een puntige plek op het plafond te zeggen: "dat lijkt een beetje tot een super charge boat". Hij heeft een hele woordenschat waar wij niks van weten. Aan het eind van de dag had ik het "papa, papa" wel weer even genoeg gehoord...
Verder begint Tristan leuke gedachtenkronkels en redeneringen te krijgen. We overwegen bijvoorbeeld een houtkachel aan te schaffen. Toen ik Tristan dat vertelde, zei hij: "dan wil ik die bij de bank, want dan kan ik lekker warm worden als ik op de bank zit en koude voetjes heb gekregen van de vloer". En hij herhaalt dingen waar hij nadruk op wil leggen heel schattig, zo zei hij net in de auto "chocolade milkshake vindt mijn buikje ook lekker chocolade milkshake".
Julian begint elke dag vreselijk schattig, hij wordt dan rustig wakker in je armen. Dat duurt een minuut of 2, 3 en dan vraagt hij: "Visie kijken?" Na het ontkennende antwoord is zijn humeur verziekt en huilt hij om alles, dat alleen onderbrekend om 'nee' te roepen (bijvoorbeeld op de vraag 'wil je cornflakes of muesli?'). Eigenlijk is dat de standaard vandaag de dag, boos doen, ongehoorzaam zijn en 'nee' roepen. Gelukkig wisselt hij het soms af met lieve momentjes en als hij dan op je arm zit kun je het niet laten om hem te knuffelen. Maar wel voorzichtig...

Bekijk foto's