Highway To The Sun

Het doet me deugd het beeld van de buurman dat vorige week geheel buiten mijn schuld is ontstaan te kunnen bijstellen. Op zaterdag kwam hij namelijk langs om te helpen om het gat weer netjes dicht te maken. Dat was niet nodig maar het was wel aardig van hem. Hij haalde ons over om met hem mee te gaan voor een drankje en dat hebben we gedaan. Het was erg gezellig, er kwam nog een vriend van hem langs die een beetje klonk als de Godfather (hees Italiaans Engels) en waar Julian wel dol op was.
Uiteindelijk bleven we nog KFC eten bij ze ook, onze eerste ooit.
De volgende ochtend moest ik alweer presteren. We gingen naar Victor Harbor met Darren en Shelley om walvissen te spotten. Ik ging op de fiets, 72 kilometer. Ik was binnen tien kilometer kletsnat geregend maar al snel werd het droog en later zelfs zonnig, en de route was prachtig. Ik had fijne wind mee en was er daardoor ruim een half uur eerder dan gepland. Gelukkig scheen het zonnetje en had ik geld bij me voor een heerlijk kopje koffie op een terrasje. Hartje winter nota bene. Toen iedereen aankwam zijn we gaan kijken of er walvissen te zien waren maar als ze er al waren hebben wij ze niet gezien. Toch was het een mooie dag, met afwisselend zon en regen en prachtige vergezichten.
Die avond heb ik nog via skype bijgekletst met Gert-Jan. Het was geweldig hem weer te zien, en Sofia en natuurlijk hun zoon Aurelio. Die kruipt inmiddels en is gewoon een schattig jochie.
Over schattige jochies gesproken, Tristan is de laatste tijd erg bezig met groter, hoger en meer wat dan ook dan een ander. Zo vraagt hij vaak "hoe hard kan die?" als hij een auto of boot of trein op televisie ziet. Maar hoe leg je snelheid uit aan een jongen van vier? Kilometers per uur doen het nog niet voor hem, maar als ik dan probeer met "harder dan onze auto" ofzo, dan vraagt hij gewoon: "harder dan alles?" Maar ook op ander vlak houdt vergelijken hem bezig. Zo zegt hij bijna elke maaltijd wel een keer: "ik was eerst klaar", of: "ik heb veelder dan Julian". Hij vergeet graag dat hij ook wat ouder is als er gewonnen kan worden van zijn broertje. En bij het spelen met autootjes: "mijne gaat harder dan jijze".
Over de werkweek valt niet veel te melden behalve dat ik op dinsdag zonder fleece een wandelingetje kon maken tijdens de lunchpauze omdat het zonnig was en 22 graden. Hoewel het bij die ene dag bleef komt de lente er toch wel aan.

Ergens deze week is er iets mysterieus gebeurd. Iemand, we weten niet wie, heeft Julian verwisseld voor een heel lief jongetje. Op donderdag wilde hij heel graag op het potje zitten voor hij in bad moest en hij deed er zowaar nog een plasje op ook. Verder is hij al een paar dagen heel erg lief, relatief rustig en luistert heel behoorlijk. Hij werkt opeens hard om zijn woordenschat uit te breiden naast 'nee' en je kunt zelfs een beetje met hem praten. Hij huilde laatst dat ik hem ging aankleden terwijl hij nog erg graag een deur had willen dichtdoen. Een week geleden zou dat janken zijn tot hij zijn zin had of schor werd, nu kon ik met hem afspreken dat ik eerst het aankleden zou afmaken en dat we daarna de deur zouden gaan dichtdoen. Dat vond hij goed en hij stopte met huilen. Heerlijk. Ook knuffelt hij weer meer en geeft spontaan kusjes. Ik weet niet precies wie dit jongetje is maar van ons mag hij blijven.
Tristans verjaardag duurde ook nog voort deze week: hij kreeg nog maar liefst twee pakketjes! Allebei uit Arnhem. Een vliegtuigje dat je kunt wegschieten, stickertjes, een veelkleurige pen en een lieve kaart van Tijs en Andrea. En een heel grappig bordje van Mirjam en Harald. Er staat een kaal gezichtje op zodat je met eten haar, ogen en oren kunt maken. En ook daarbij een lieve kaart. Heel erg bedankt allemaal!
Verder hebben we eigenlijk niet veel meegemaakt, behalve dat we elke avond wel Olympische Spelen hebben gekeken. De live uitzendingen beginnen hier om een uur of zeven 's avonds, en als het bedtijd is stoppen we met kijken. Opnemen hoeft niet, want Usain Bolt herhalen ze toch zesentwintig keer. Het leuke is dat we blij zijn met Nederlandse én Australische medailles, dus dat is lekker vaak prijs.

Bekijk foto's

Het doet me deugd het beeld van de buurman dat vorige week geheel buiten mijn schuld is ontstaan te kunnen bijstellen. Op zaterdag kwam hij namelijk langs om te helpen om het gat weer netjes dicht te maken. Dat was niet nodig maar het was wel aardig van hem. Hij haalde ons over om met hem mee te gaan voor een drankje en dat hebben we gedaan. Het was erg gezellig, er kwam nog een vriend van hem langs die een beetje klonk als de Godfather (hees Italiaans Engels) en waar Julian wel dol op was.
Uiteindelijk bleven we nog KFC eten bij ze ook, onze eerste ooit.
De volgende ochtend moest ik alweer presteren. We gingen naar Victor Harbor met Darren en Shelley om walvissen te spotten. Ik ging op de fiets, 72 kilometer. Ik was binnen tien kilometer kletsnat geregend maar al snel werd het droog en later zelfs zonnig, en de route was prachtig. Ik had fijne wind mee en was er daardoor ruim een half uur eerder dan gepland. Gelukkig scheen het zonnetje en had ik geld bij me voor een heerlijk kopje koffie op een terrasje. Hartje winter nota bene. Toen iedereen aankwam zijn we gaan kijken of er walvissen te zien waren maar als ze er al waren hebben wij ze niet gezien. Toch was het een mooie dag, met afwisselend zon en regen en prachtige vergezichten.
Die avond heb ik nog via skype bijgekletst met Gert-Jan. Het was geweldig hem weer te zien, en Sofia en natuurlijk hun zoon Aurelio. Die kruipt inmiddels en is gewoon een schattig jochie.
Over schattige jochies gesproken, Tristan is de laatste tijd erg bezig met groter, hoger en meer wat dan ook dan een ander. Zo vraagt hij vaak "hoe hard kan die?" als hij een auto of boot of trein op televisie ziet. Maar hoe leg je snelheid uit aan een jongen van vier? Kilometers per uur doen het nog niet voor hem, maar als ik dan probeer met "harder dan onze auto" ofzo, dan vraagt hij gewoon: "harder dan alles?" Maar ook op ander vlak houdt vergelijken hem bezig. Zo zegt hij bijna elke maaltijd wel een keer: "ik was eerst klaar", of: "ik heb veelder dan Julian". Hij vergeet graag dat hij ook wat ouder is als er gewonnen kan worden van zijn broertje. En bij het spelen met autootjes: "mijne gaat harder dan jijze".
Over de werkweek valt niet veel te melden behalve dat ik op dinsdag zonder fleece een wandelingetje kon maken tijdens de lunchpauze omdat het zonnig was en 22 graden. Hoewel het bij die ene dag bleef komt de lente er toch wel aan.

Ergens deze week is er iets mysterieus gebeurd. Iemand, we weten niet wie, heeft Julian verwisseld voor een heel lief jongetje. Op donderdag wilde hij heel graag op het potje zitten voor hij in bad moest en hij deed er zowaar nog een plasje op ook. Verder is hij al een paar dagen heel erg lief, relatief rustig en luistert heel behoorlijk. Hij werkt opeens hard om zijn woordenschat uit te breiden naast 'nee' en je kunt zelfs een beetje met hem praten. Hij huilde laatst dat ik hem ging aankleden terwijl hij nog erg graag een deur had willen dichtdoen. Een week geleden zou dat janken zijn tot hij zijn zin had of schor werd, nu kon ik met hem afspreken dat ik eerst het aankleden zou afmaken en dat we daarna de deur zouden gaan dichtdoen. Dat vond hij goed en hij stopte met huilen. Heerlijk. Ook knuffelt hij weer meer en geeft spontaan kusjes. Ik weet niet precies wie dit jongetje is maar van ons mag hij blijven.
Tristans verjaardag duurde ook nog voort deze week: hij kreeg nog maar liefst twee pakketjes! Allebei uit Arnhem. Een vliegtuigje dat je kunt wegschieten, stickertjes, een veelkleurige pen en een lieve kaart van Tijs en Andrea. En een heel grappig bordje van Mirjam en Harald. Er staat een kaal gezichtje op zodat je met eten haar, ogen en oren kunt maken. En ook daarbij een lieve kaart. Heel erg bedankt allemaal!
Verder hebben we eigenlijk niet veel meegemaakt, behalve dat we elke avond wel Olympische Spelen hebben gekeken. De live uitzendingen beginnen hier om een uur of zeven 's avonds, en als het bedtijd is stoppen we met kijken. Opnemen hoeft niet, want Usain Bolt herhalen ze toch zesentwintig keer. Het leuke is dat we blij zijn met Nederlandse én Australische medailles, dus dat is lekker vaak prijs.

Bekijk foto's