Highway To The Sun

Afgelopen weekend was het 1 september, en dus de eerste dag van de lente. En verdraaid: na een periode van regen was het die dag heerlijk lenteweer. De zon scheen volop en het was rond de twintig graden. Karla heeft de gerepareerde regenpijp geschilderd en ik heb mijn oude trouwe racefiets een schoonmaakbeurt gegeven. De kinderen scharrelden er lekker omheen en we maakten ook nog een praatje met de buren (je kent dat wel: hoe is het? ja prima, alleen aangereden en jij?). Tristan had die ochtend naar rolstoelbasketbal gekeken van de paralympics. Hij klept me de oren van het hoofd en ook hierover had hij iets te melden: "toen ik basketbal keek met die autootjes, die hadden kleine knietjes".
Zaterdagavond hadden we een heuse black tie cocktail party van mijn baas, die vijftig werd. Speciaal voor de gelegenheid had ik een vlinderdas besteld... die de maandag erop geleverd werd. Het was leuk, al was het wel iets te formeel naar onze smaak. De oppas liet die middag weten dat we al om elf uur thuis moesten zijn en hoewel we daar niet zo blij mee waren toen we dat hoorden, pakte het eigenlijk wel goed uit. Mijn rug was keimoe van zo lang staan en we hadden het wel een beetje gezien.
De volgende dag was het vaderdag. Tristan en Julian verblijdden me met chocolaatjes en mooie tekeningen van de creche. Het was weer fantastisch weer en we zijn naar het strand gegaan, waar de kinderen lekker hebben gespeeld en meeuwen hebben opgejaagd. Aan de kust hebben we daarna nog lekker koffie gedronken met gebak. Minpuntje daarbij was dat Julian een ander jongetje tegenkwam en dacht: die kan ik best een klap geven. Helaas voor Julian had zijn vader (ondergetekende) dat gezien en voor Julian het wist zat hij met een gloeiende bips en huilend weer op zijn stoel, hopelijk weer iets wijzer geworden omtrent de precieze locatie van zijn grenzen.
Karla heeft die middag het gras gemaaid en nog 1.001 andere klusjes gedaan. Mijn lichaam staat nog niet toe daarbij te helpen helaas. Het gaat wel nog steeds elke dag beter en aan het begin van de week heb ik de pijnstillers afgeschaft behalve voor het slapen gaan. Gister ben ik ook daarmee gestopt. Maar ik heb nog stijve knieën en mijn rug doet pijn, helemaal na niezen.
Op maandag kon ik weer op de motor naar het werk, met een heerlijk zomers gevoel. Als verlaat vaderdag cadeau kreeg ik van Karla nog een prachtige nieuwe fietshelm! De oude was weliswaar niet gebarsten maar door ouderdom en zeker na een val wel aan vervanging toe. Tristan was een beetje jaloers op mijn verwen-vaderdag en zei: "Als het jongetjesdag is wil ik ook een cadeautje!"
Op dinsdag was het maar liefst 26 graden. Maar de lente is niet het enige wat in aantocht is. We hebben namelijk een reis geboekt naar Nederland! Dat waren we al van plan voor juni 2013 maar voordat we geboekt hadden werden de prijzen fors verhoogd. Voor april waren ze echter ongewijzigd en dus hebben we dat nu geboekt. Nou nog puzzelen hoe je alles wat je wil doen in een paar weken krijgt.

Op woensdag viel er weer veel regen en het dak en de regenpijp hebben het glansrijk doorstaan. Buiten geen waterval en binnen droog, zo zien we dat graag.
Op donderdag had ik een gratis gesprek met een advocaat omdat we lid zijn van BikeSA. Ik wilde toch kijken of er een mogelijkheid was iets van mijn schade terug te zien. De niet erg sympathieke man was alleen geïnteresseerd hoe hij er zelf wijzer van kon worden en denkend aan zijn nieuwe plezierjacht verborg hij op professionele wijze zijn teleurstelling dat ik niet blijvend gehandicapt was.
Vandaag was het 'Spring Day' op mijn werk. Een dag die mij op het lijf geschreven is: iedereen komt verkleed naar het werk, enig. Het thema was 'artiesten/muzikanten', dus het was de bedoeling als Alice Cooper of Lady Gaga te verschijnen. Ik heb me verkleed als Stephen Malkmus en de gelijkenis was treffend. Helaas kent niemand hem, anders had ik zeker gewonnen. Nu ging de prijs naar Amy Winehouse. Wel was er ook een muziekkwis, die het team waar ik inzat won (de chocolaatjes heb ik maar meteen gedoneerd, ik beweeg al niet zoveel de laatste tijd). We werden daarbij geholpen door de spelregels, die een punt in mindering brachten voor een fout antwoord. Wij wisten vrijwel niks maar hebben gewonnen door het (verkeerd) gegok van de tegenpartij.
We hadden geen ruimte in de vriezer, dus hebben we vandaag geen vleesschaal maar een fles wijn gewonnen op de golfclub. In de auto was Julian erg grappig, hij kletste ons na op precies dezelfde toon maar nog met zijn iets gebrekkige uitspraak. Toen we naast een taxi stonden (die we al hadden zien rijden en die toen zwart leek) zei ik: "kijk, hij is wit". "Kijk, hij is wit", zei Julian. Ik kon het niet laten, dus zei ernstig: "met rode letters". "Met rode letters", zei Julian ernstig.

Bekijk foto's

Afgelopen weekend was het 1 september, en dus de eerste dag van de lente. En verdraaid: na een periode van regen was het die dag heerlijk lenteweer. De zon scheen volop en het was rond de twintig graden. Karla heeft de gerepareerde regenpijp geschilderd en ik heb mijn oude trouwe racefiets een schoonmaakbeurt gegeven. De kinderen scharrelden er lekker omheen en we maakten ook nog een praatje met de buren (je kent dat wel: hoe is het? ja prima, alleen aangereden en jij?). Tristan had die ochtend naar rolstoelbasketbal gekeken van de paralympics. Hij klept me de oren van het hoofd en ook hierover had hij iets te melden: "toen ik basketbal keek met die autootjes, die hadden kleine knietjes".
Zaterdagavond hadden we een heuse black tie cocktail party van mijn baas, die vijftig werd. Speciaal voor de gelegenheid had ik een vlinderdas besteld... die de maandag erop geleverd werd. Het was leuk, al was het wel iets te formeel naar onze smaak. De oppas liet die middag weten dat we al om elf uur thuis moesten zijn en hoewel we daar niet zo blij mee waren toen we dat hoorden, pakte het eigenlijk wel goed uit. Mijn rug was keimoe van zo lang staan en we hadden het wel een beetje gezien.
De volgende dag was het vaderdag. Tristan en Julian verblijdden me met chocolaatjes en mooie tekeningen van de creche. Het was weer fantastisch weer en we zijn naar het strand gegaan, waar de kinderen lekker hebben gespeeld en meeuwen hebben opgejaagd. Aan de kust hebben we daarna nog lekker koffie gedronken met gebak. Minpuntje daarbij was dat Julian een ander jongetje tegenkwam en dacht: die kan ik best een klap geven. Helaas voor Julian had zijn vader (ondergetekende) dat gezien en voor Julian het wist zat hij met een gloeiende bips en huilend weer op zijn stoel, hopelijk weer iets wijzer geworden omtrent de precieze locatie van zijn grenzen.
Karla heeft die middag het gras gemaaid en nog 1.001 andere klusjes gedaan. Mijn lichaam staat nog niet toe daarbij te helpen helaas. Het gaat wel nog steeds elke dag beter en aan het begin van de week heb ik de pijnstillers afgeschaft behalve voor het slapen gaan. Gister ben ik ook daarmee gestopt. Maar ik heb nog stijve knieën en mijn rug doet pijn, helemaal na niezen.
Op maandag kon ik weer op de motor naar het werk, met een heerlijk zomers gevoel. Als verlaat vaderdag cadeau kreeg ik van Karla nog een prachtige nieuwe fietshelm! De oude was weliswaar niet gebarsten maar door ouderdom en zeker na een val wel aan vervanging toe. Tristan was een beetje jaloers op mijn verwen-vaderdag en zei: "Als het jongetjesdag is wil ik ook een cadeautje!"
Op dinsdag was het maar liefst 26 graden. Maar de lente is niet het enige wat in aantocht is. We hebben namelijk een reis geboekt naar Nederland! Dat waren we al van plan voor juni 2013 maar voordat we geboekt hadden werden de prijzen fors verhoogd. Voor april waren ze echter ongewijzigd en dus hebben we dat nu geboekt. Nou nog puzzelen hoe je alles wat je wil doen in een paar weken krijgt.

Op woensdag viel er weer veel regen en het dak en de regenpijp hebben het glansrijk doorstaan. Buiten geen waterval en binnen droog, zo zien we dat graag.
Op donderdag had ik een gratis gesprek met een advocaat omdat we lid zijn van BikeSA. Ik wilde toch kijken of er een mogelijkheid was iets van mijn schade terug te zien. De niet erg sympathieke man was alleen geïnteresseerd hoe hij er zelf wijzer van kon worden en denkend aan zijn nieuwe plezierjacht verborg hij op professionele wijze zijn teleurstelling dat ik niet blijvend gehandicapt was.
Vandaag was het 'Spring Day' op mijn werk. Een dag die mij op het lijf geschreven is: iedereen komt verkleed naar het werk, enig. Het thema was 'artiesten/muzikanten', dus het was de bedoeling als Alice Cooper of Lady Gaga te verschijnen. Ik heb me verkleed als Stephen Malkmus en de gelijkenis was treffend. Helaas kent niemand hem, anders had ik zeker gewonnen. Nu ging de prijs naar Amy Winehouse. Wel was er ook een muziekkwis, die het team waar ik inzat won (de chocolaatjes heb ik maar meteen gedoneerd, ik beweeg al niet zoveel de laatste tijd). We werden daarbij geholpen door de spelregels, die een punt in mindering brachten voor een fout antwoord. Wij wisten vrijwel niks maar hebben gewonnen door het (verkeerd) gegok van de tegenpartij.
We hadden geen ruimte in de vriezer, dus hebben we vandaag geen vleesschaal maar een fles wijn gewonnen op de golfclub. In de auto was Julian erg grappig, hij kletste ons na op precies dezelfde toon maar nog met zijn iets gebrekkige uitspraak. Toen we naast een taxi stonden (die we al hadden zien rijden en die toen zwart leek) zei ik: "kijk, hij is wit". "Kijk, hij is wit", zei Julian. Ik kon het niet laten, dus zei ernstig: "met rode letters". "Met rode letters", zei Julian ernstig.

Bekijk foto's