Highway To The Sun

7 december was Julian jarig, hij werd vier jaar! Hij kreeg een hoop cadeautjes van de boven- en onderkant van de wereld en werd goed verwend. We hielden zijn feestje op de dag zelf bij ons thuis. Er kwam een meneer met een hele hoop dieren. Dat was erg leuk, al konden de kinderen zich er niet zo lang op concentreren als verwacht. Daarna hebben we het idee van de locals bevestigd dat Nederlanders rare lui zijn door de kinderen te laten spekhappen. Je weet wel, handen op je rug en dan met alleen je mond een spekkie van een touwtje zien te krijgen.
Het was een geslaagd feestje en zoals dat gaat hebben we iedereen weer eens gezien maar vrijwel niemand ook echt gesproken.
De dag erna was er kerstfeest van childcare waar ook Jackson was, een jongetje waar Tristan graag mee speelde toen hij nog ging en die ook op Julians feestje was. Toen we een paar weken geleden een trouwerij zagen legde ik Tristan uit wat trouwen was. Tristan zei toen: dan wil ik niet trouwen want ik ga met Jackson wonen. Ze gaan namelijk samen een brandweerkazerne runnen. Zo dol is hij dus op Jackson. Na twee dagen optrekken met hem was Tristan die avond in bed ontroostbaar. Hij was natuurlijk heel moe en hij huilde de hele tijd dat hij niet meer naar school wilde. Ik heb lang met hem gepraat en toen ging het wel weer. Vreemd genoeg leek hij de volgende ochtend van niks meer te weten, hij trok gewoon zijn uniformpje aan en ging welgemoed naar school. Die avond was het weer hetzelfde, en alweer wist hij er de volgende dag niks meer van. En als je hem vraagt vindt hij school ook leuk.
Op woensdag was ik in de gelegenheid om weer op pad te gaan met de nieuwe auto. Ik heb de window tinting laten verwijderen, ben weer naar het keuringsstation gegaan en met het rapport daarvan naar het registratiekantoor gegaan. Een uur voordat ik de kinderen moest ophalen was het dan gelukkig geregeld.
Karla had die dag een feestje op het werk voor kerst. December hangt aan elkaar van de feestjes.
De week na Julians verjaardag hebben we de auto 'officieel' ingewijd. We zijn naar Gumeracha gegaan waar we hebben gepicnict bij het 'grootste hobbelpaard ter wereld'. Hobbelen doet die niet maar je kunt er wel in en op en dat wilden de kinderen wel. Ook hebben ze er een dierenpark en een grote winkel met houten speelgoed dat ze er zelf maken.
De volgende dag was er... een feestje, van Jackson. Karla is er met de jongens heengegaan en de kinderen gingen bowlen. Vandaag deed ik dat ook omdat het 'breakup day' was op mijn werk, de laatste dag voordat iedereen met kerstvakantie gaat. Er wordt erg weinig gewerkt die dag en er is vanalles georganiseerd. Zeg maar gerust een feestje.
Gisterochtend zou ik met een omweg naar het werk fietsen met collega Bryan maar hij zegde af omdat de weersvoorspelling 43 graden aangaf. Ik had me erop ingesteld mijn fietscarrière weer nieuw leven in te blazen en ben toch gegaan. De tocht was schitterend, ik vertrok om kwart voor zes toen het nog maar 28 graden was. Ik zag een koala de weg oversteken, de zonsopgang was mooi, de klimmetjes gingen best aardig en het landschap was geweldig. De lekke band was niet eens zo erg.
De terugweg die middag was dat wel: dik 40 graden (in de schaduw) is echt teveel om een heuvel op te fietsen. Op het vlakke ging het nog wel, al hielp de tegenwind met de verfrissende eigenschappen van een haardroger niet echt. Maar omhoog kreeg ik het echt te kwaad, het ging gewoon niet. Twee kilometer voor ik thuis was moest ik even op de grond gaan zitten omdat ik bang was flauw te vallen.
Wat de kinderen betreft: over het algemeen gaan ze eigenlijk erg goed. Ze kunnen heel lief zijn, vanmorgen kwamen ze me heel lief wakker maken en gingen toen in bed spelen. Ik moest een tent maken van de deken en zij gingen dan allemaal eten voor me maken. Dat was heel schattig, al had het niet per se om kwart voor zes gehoeven. Julian is best wat groter aan het worden en daardoor ook wat minder lastig. Helaas is dit wel de leeftijd dat hij geen middagslaapje meer wil doen maar dat wel nodig heeft. Dat betekent dat hij na een uur of vier in de middag compleet onuitstaanbaar wordt, we hebben dat met Tristan ook een tijdje gehad.
Die gaat ook erg goed maar de laatste tijd is hij wel aan het experimenteren met stout zijn. Als je zegt dat iets niet mag doet hij het nog eens en als je hem apart neemt om het daar even over te hebben dan staat hij met een grijns te wachten tot je stopt met zeuren. En dan moet hij nog puber worden, help.

Bekijk foto's

7 december was Julian jarig, hij werd vier jaar! Hij kreeg een hoop cadeautjes van de boven- en onderkant van de wereld en werd goed verwend. We hielden zijn feestje op de dag zelf bij ons thuis. Er kwam een meneer met een hele hoop dieren. Dat was erg leuk, al konden de kinderen zich er niet zo lang op concentreren als verwacht. Daarna hebben we het idee van de locals bevestigd dat Nederlanders rare lui zijn door de kinderen te laten spekhappen. Je weet wel, handen op je rug en dan met alleen je mond een spekkie van een touwtje zien te krijgen.
Het was een geslaagd feestje en zoals dat gaat hebben we iedereen weer eens gezien maar vrijwel niemand ook echt gesproken.
De dag erna was er kerstfeest van childcare waar ook Jackson was, een jongetje waar Tristan graag mee speelde toen hij nog ging en die ook op Julians feestje was. Toen we een paar weken geleden een trouwerij zagen legde ik Tristan uit wat trouwen was. Tristan zei toen: dan wil ik niet trouwen want ik ga met Jackson wonen. Ze gaan namelijk samen een brandweerkazerne runnen. Zo dol is hij dus op Jackson. Na twee dagen optrekken met hem was Tristan die avond in bed ontroostbaar. Hij was natuurlijk heel moe en hij huilde de hele tijd dat hij niet meer naar school wilde. Ik heb lang met hem gepraat en toen ging het wel weer. Vreemd genoeg leek hij de volgende ochtend van niks meer te weten, hij trok gewoon zijn uniformpje aan en ging welgemoed naar school. Die avond was het weer hetzelfde, en alweer wist hij er de volgende dag niks meer van. En als je hem vraagt vindt hij school ook leuk.
Op woensdag was ik in de gelegenheid om weer op pad te gaan met de nieuwe auto. Ik heb de window tinting laten verwijderen, ben weer naar het keuringsstation gegaan en met het rapport daarvan naar het registratiekantoor gegaan. Een uur voordat ik de kinderen moest ophalen was het dan gelukkig geregeld.
Karla had die dag een feestje op het werk voor kerst. December hangt aan elkaar van de feestjes.
De week na Julians verjaardag hebben we de auto 'officieel' ingewijd. We zijn naar Gumeracha gegaan waar we hebben gepicnict bij het 'grootste hobbelpaard ter wereld'. Hobbelen doet die niet maar je kunt er wel in en op en dat wilden de kinderen wel. Ook hebben ze er een dierenpark en een grote winkel met houten speelgoed dat ze er zelf maken.
De volgende dag was er... een feestje, van Jackson. Karla is er met de jongens heengegaan en de kinderen gingen bowlen. Vandaag deed ik dat ook omdat het 'breakup day' was op mijn werk, de laatste dag voordat iedereen met kerstvakantie gaat. Er wordt erg weinig gewerkt die dag en er is vanalles georganiseerd. Zeg maar gerust een feestje.
Gisterochtend zou ik met een omweg naar het werk fietsen met collega Bryan maar hij zegde af omdat de weersvoorspelling 43 graden aangaf. Ik had me erop ingesteld mijn fietscarrière weer nieuw leven in te blazen en ben toch gegaan. De tocht was schitterend, ik vertrok om kwart voor zes toen het nog maar 28 graden was. Ik zag een koala de weg oversteken, de zonsopgang was mooi, de klimmetjes gingen best aardig en het landschap was geweldig. De lekke band was niet eens zo erg.
De terugweg die middag was dat wel: dik 40 graden (in de schaduw) is echt teveel om een heuvel op te fietsen. Op het vlakke ging het nog wel, al hielp de tegenwind met de verfrissende eigenschappen van een haardroger niet echt. Maar omhoog kreeg ik het echt te kwaad, het ging gewoon niet. Twee kilometer voor ik thuis was moest ik even op de grond gaan zitten omdat ik bang was flauw te vallen.
Wat de kinderen betreft: over het algemeen gaan ze eigenlijk erg goed. Ze kunnen heel lief zijn, vanmorgen kwamen ze me heel lief wakker maken en gingen toen in bed spelen. Ik moest een tent maken van de deken en zij gingen dan allemaal eten voor me maken. Dat was heel schattig, al had het niet per se om kwart voor zes gehoeven. Julian is best wat groter aan het worden en daardoor ook wat minder lastig. Helaas is dit wel de leeftijd dat hij geen middagslaapje meer wil doen maar dat wel nodig heeft. Dat betekent dat hij na een uur of vier in de middag compleet onuitstaanbaar wordt, we hebben dat met Tristan ook een tijdje gehad.
Die gaat ook erg goed maar de laatste tijd is hij wel aan het experimenteren met stout zijn. Als je zegt dat iets niet mag doet hij het nog eens en als je hem apart neemt om het daar even over te hebben dan staat hij met een grijns te wachten tot je stopt met zeuren. En dan moet hij nog puber worden, help.

Bekijk foto's