Highway To The Sun

Daar zijn we weer: vorige week was ik niet in de gelegenheid om iets te schrijven op het blog, daarover later meer. Zo kunnen trouwe lezers alvast wennen want als we terugkomen uit Nediland zal ik niet meer wekelijks een update plaatsen maar waarschijnlijk maandelijks. De prijs voor langst volhoudende emigrant heb ik al binnen en nu we aardig gesetteld zijn is er ook niet genoeg meer te vertellen zonder al te vaak in herhaling te vallen.
Maar zover is het nog niet.
Vorige week zaterdag had ik een etentje van het werk als afsluiting van de conferentie. Je werd geacht verkleed te verschijnen maar daar ben ik niet zo goed in, dus ik had alleen mijn skibril opgezet. De prijs voor best dressed won ik er niet mee, die ging naar een lange kerel met harige benen in een roze minirokje die als fee verkleed was. Maar ondanks dit alles was het een erg leuke avond met heerlijk eten en veel gezelligheid.
Op zondag heeft Karla afgereden voor haar motorrijbewijs en ze heeft het gehaald! Zij mag dus ook verder zonder L achterop. Dat is mooi, want haar tijdelijke rijbewijs was niet zo lang meer geldig.
Zoals altijd hebben we flink gesport: Karla loopt trouw hard elke dinsdag en donderdag voor dag en dauw en fietst in het weekend. Ik ben allebei de woensdagen weer vroeg opgestaan (5:00) om te fietsen naar het werk met een grote omweg door de heuvels. De omgeving is prachtig, al zie je die pas na een uur omdat het steeds langer donker blijft. Deze week ging het wel zwaar, ik kwam een beetje kracht te kort na zondag gefietst te hebben bij 38 graden en een extra dag naar het werk te fietsen vanwege het drukke verkeer (het is festival maand). Blijkbaar kun je niet eindeloos energie gebruiken zonder die voldoende aan te vullen. En rust is zeldzaam in ons huishouden.
Hoewel het met golfbewegingen gaat zijn de kindertjes de laatste dagen heel lief. Julian zit weer in een goede fase waarin hij heel behulpzaam is en zelfs luistert (ja, wij geloofden het eerst ook niet). En heel erg schattig is hij dan ook. Als ik hem vraag of ik zijn muziekje aan zal zetten voor het slapengaan, dan zegt hij "Nee en ja". Ik zeg dan "dat is goed, dan zet ik hem niet aan én wel aan". Dat vindt hij dan grappig. Vanmorgen had hij zijn handjes gewassen en ik moest daarna met hem mee ("ik ga jij laten zien!") naar de badkamer, waar hij enthousiast uitlegde hoe hij de kraan aan had gedaan.
Tristan gaat ook heel goed. Hij is lief en knuffelig en vraagt zich steeds meer dingen af. Zo wilde hij deze week van alles weten over skin and bones. "En wie heeft dan mijn bones in mij gedaan?" En onvermijdelijk voor een opgroeiend jongetje: "Als je geen bones hebt, ga je dan dead?", met lekker veel nadruk op 'dead'. Hij heeft wel soms ook woedeaanvallen om niks, ik denk dat het samenhangt met zijn te weinig bevredigde leergierigheid. Dat is meestal niet grappig maar laatst ook een keer wel. Tristan vroeg aan het ontbijt waar tepels voor waren dus ik legde uit dat mama er babies melk mee kan geven (dat wist hij al wel) en dat wij er eigenlijk niks mee kunnen. Toen stond hij half boos, half huilend op en riep: "Dan wil ik ze ook niet!"
Verder verheugen de jongens zich allebei op hun eigen manier op de reis. Tristan zegt nu soms als je vraagt wat hij wil, bijvoorbeeld cornflakes of muesli, "Ik wil altijd muesli tot Nediland".

Vorige week vrijdag zijn we ter gelegenheid van onze huwelijksdag uit eten gegaan bij een kwaliteitsrestaurant in McLaren Vale, Vasarelli. We hebben de kinderen naar Peter en Jill gebracht waar ze ook bleven logeren. Het eten was voortreffelijk en het was een heerlijke avond. Hoewel het natuurlijk lekker is om even geen kinderen te hebben is het toch ook gek om naar bed te gaan en twee lege bedjes te zien op hun kamertjes. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we naar de stad gegaan, waar we tussen het winkelen door lekker rustig terrasjes hebben gepakt voor koffie en een biertje. Dat was een onbetaalbaar Belgisch exemplaar met bitterballen die het ook niet helemaal waren. Dat trekken we in Nediland wel recht straks.
Daarna zijn we de kids weer gaan ophalen bij Peter en Jill en zijn er blijven eten, heel gezellig. De kinderen waren de volgende dag nog erg moe van het hele avontuur en dat laten ze dan altijd goed merken. Ondanks dat heeft Karla heel lekkere worstebroodjes gebakken die we later met erwtensoep hebben gegeten als diner. Dat leek ons wel geschikt voor een dag met 38 graden.
Gister is Karla uit eten geweest met Margot, wat lekker en gezellig was. Ik had ondertussen thuis twee erg lieve kindertjes waarmee ik gegeten heb, en toen ze in bed lagen volgde een heerlijk avondje met een goede film.

Bekijk foto's

Daar zijn we weer: vorige week was ik niet in de gelegenheid om iets te schrijven op het blog, daarover later meer. Zo kunnen trouwe lezers alvast wennen want als we terugkomen uit Nediland zal ik niet meer wekelijks een update plaatsen maar waarschijnlijk maandelijks. De prijs voor langst volhoudende emigrant heb ik al binnen en nu we aardig gesetteld zijn is er ook niet genoeg meer te vertellen zonder al te vaak in herhaling te vallen.
Maar zover is het nog niet.
Vorige week zaterdag had ik een etentje van het werk als afsluiting van de conferentie. Je werd geacht verkleed te verschijnen maar daar ben ik niet zo goed in, dus ik had alleen mijn skibril opgezet. De prijs voor best dressed won ik er niet mee, die ging naar een lange kerel met harige benen in een roze minirokje die als fee verkleed was. Maar ondanks dit alles was het een erg leuke avond met heerlijk eten en veel gezelligheid.
Op zondag heeft Karla afgereden voor haar motorrijbewijs en ze heeft het gehaald! Zij mag dus ook verder zonder L achterop. Dat is mooi, want haar tijdelijke rijbewijs was niet zo lang meer geldig.
Zoals altijd hebben we flink gesport: Karla loopt trouw hard elke dinsdag en donderdag voor dag en dauw en fietst in het weekend. Ik ben allebei de woensdagen weer vroeg opgestaan (5:00) om te fietsen naar het werk met een grote omweg door de heuvels. De omgeving is prachtig, al zie je die pas na een uur omdat het steeds langer donker blijft. Deze week ging het wel zwaar, ik kwam een beetje kracht te kort na zondag gefietst te hebben bij 38 graden en een extra dag naar het werk te fietsen vanwege het drukke verkeer (het is festival maand). Blijkbaar kun je niet eindeloos energie gebruiken zonder die voldoende aan te vullen. En rust is zeldzaam in ons huishouden.
Hoewel het met golfbewegingen gaat zijn de kindertjes de laatste dagen heel lief. Julian zit weer in een goede fase waarin hij heel behulpzaam is en zelfs luistert (ja, wij geloofden het eerst ook niet). En heel erg schattig is hij dan ook. Als ik hem vraag of ik zijn muziekje aan zal zetten voor het slapengaan, dan zegt hij "Nee en ja". Ik zeg dan "dat is goed, dan zet ik hem niet aan én wel aan". Dat vindt hij dan grappig. Vanmorgen had hij zijn handjes gewassen en ik moest daarna met hem mee ("ik ga jij laten zien!") naar de badkamer, waar hij enthousiast uitlegde hoe hij de kraan aan had gedaan.
Tristan gaat ook heel goed. Hij is lief en knuffelig en vraagt zich steeds meer dingen af. Zo wilde hij deze week van alles weten over skin and bones. "En wie heeft dan mijn bones in mij gedaan?" En onvermijdelijk voor een opgroeiend jongetje: "Als je geen bones hebt, ga je dan dead?", met lekker veel nadruk op 'dead'. Hij heeft wel soms ook woedeaanvallen om niks, ik denk dat het samenhangt met zijn te weinig bevredigde leergierigheid. Dat is meestal niet grappig maar laatst ook een keer wel. Tristan vroeg aan het ontbijt waar tepels voor waren dus ik legde uit dat mama er babies melk mee kan geven (dat wist hij al wel) en dat wij er eigenlijk niks mee kunnen. Toen stond hij half boos, half huilend op en riep: "Dan wil ik ze ook niet!"
Verder verheugen de jongens zich allebei op hun eigen manier op de reis. Tristan zegt nu soms als je vraagt wat hij wil, bijvoorbeeld cornflakes of muesli, "Ik wil altijd muesli tot Nediland".

Vorige week vrijdag zijn we ter gelegenheid van onze huwelijksdag uit eten gegaan bij een kwaliteitsrestaurant in McLaren Vale, Vasarelli. We hebben de kinderen naar Peter en Jill gebracht waar ze ook bleven logeren. Het eten was voortreffelijk en het was een heerlijke avond. Hoewel het natuurlijk lekker is om even geen kinderen te hebben is het toch ook gek om naar bed te gaan en twee lege bedjes te zien op hun kamertjes. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we naar de stad gegaan, waar we tussen het winkelen door lekker rustig terrasjes hebben gepakt voor koffie en een biertje. Dat was een onbetaalbaar Belgisch exemplaar met bitterballen die het ook niet helemaal waren. Dat trekken we in Nediland wel recht straks.
Daarna zijn we de kids weer gaan ophalen bij Peter en Jill en zijn er blijven eten, heel gezellig. De kinderen waren de volgende dag nog erg moe van het hele avontuur en dat laten ze dan altijd goed merken. Ondanks dat heeft Karla heel lekkere worstebroodjes gebakken die we later met erwtensoep hebben gegeten als diner. Dat leek ons wel geschikt voor een dag met 38 graden.
Gister is Karla uit eten geweest met Margot, wat lekker en gezellig was. Ik had ondertussen thuis twee erg lieve kindertjes waarmee ik gegeten heb, en toen ze in bed lagen volgde een heerlijk avondje met een goede film.

Bekijk foto's