Highway To The Sun

Nee, helaas al niet meer mijn leeftijd. Afgelopen dinsdag was het 39 graden en dat gold ook voor Tristan. Gloeiend heet was het jongetje en ik ben thuisgebleven met hem. Hij wist zich af en toe geen raad met zichzelf, zo ellendig voelde hij zich. Maar gelukkig ging het op andere momenten ook wel en genoot hij van het alleen met papa thuis zijn en veel televisie kijken. Dat was ook erg ontspannend voor mij, zo'n dagje. "Ik ga alleen nog één ding zeggen, papa: Ik wil vanmiddag in het zwembad want dan word ik lekker koud en ik ben al zó groot en als wij wat zeggen kan alleen mama en jij dat horen en niet Jack Bartholomew want die kan alleen Engels en kijk in dit flesje komt hier vuur uit, hier, net als de rocketship van Rob the Robot en dan gaat ie zo, kijk papa, papa kijk......"
Toen hij naar bed ging was hij nog steeds warm en hij sliep onrustig. Midden in de nacht huilde hij en toen ik ging kijken en bij zijn bed ging zitten zei hij: "Mijn bed is vol speelgoed en het past niet". Ik zei dat hij waarschijnlijk droomde. Toen zei hij "nee, ik moet naar de toilet". Dus ik zei dat hij dat maar moest doen, maar de wijsneus zei "Ik kan niet want jij zit ervoor". Op woensdagochtend dachten we dat hij ook nog wel ziek zou zijn maar hij zei: "ik ben weer beter" en hij voelde niet zo warm meer. Na meten bleek het nog 37.3 te zijn en daarmee kon hij wel weer naar de creche, wat hij ook wilde.
De zaterdag ervoor hadden we een vervanger voor de kapotte magnetron gekocht. En ook een stofzuiger, de oude was al lang aan vervanging toe. De nieuwe is net als de oude ook van een Nederlands merk dat bekend is van gloeilampen, maar nu tenminste met Australische stekker.
Karla is er nog even alleen op uit geweest 's middags. De bedoeling was dat ze wat kon ontspannen maar het is Karla dus het werd regelen en haasten. Die avond gingen we eten bij de Whites met hun Tristan en Bronte. Dat was weer ouderwets gezellig en lekker.
Ik geloofde het fietsen wel even dit weekend en gunde mijn benen wat rust. Karla is wel gegaan en heeft erna een lekker bakkie koffie gedronken alleen. Ik ben ondertussen met de jongens naar ons speeltuintje gegaan. Toen Karla thuiskwam was het mijn beurt voor wat tijd voor mezelf. Ik ben weer lekker op het terras van de Crown gaan zitten, onze 'local', de plaatselijke kroeg. Heerlijk met een biertje een beetje kijken en luisteren naar alles en iedereen.
Toen de kinderen 's avonds in bed lagen hebben Karla en ik nog even een verfrissende duik genomen, het was tot woensdag enorm heet. Maandag was een feestdag vanwege Adelaide Cup, voor wie van paardenraces houdt. In navolging van Ascott gaat dat er vooral om wie de meest belachelijke hoed op heeft. Wij gingen liever naar het strand in de ochtend, we zijn lekker onder de jetty van Port Noarlunga gaan zitten. En spelen in het water. Julian houdt erg van gooien, we vertellen hem ontelbare keren dat dat niet mag (stenen gooien op een druk strand vonden wij geen goed idee, flauw als we zijn) maar Julian hoort 'stenen gooien mag niet, tenzij je het graag wil'.
Karla mocht die middag nog een keer alleen op pad maar wel met als voorwaarde dat ze nou echt zou ontspannen. Dat lukte.

Woensdagavond kwam buurman Ben langs ter gelegenheid van het feit dat hij de volgende dag onze buurman niet meer zou zijn. Het huis gaat in de verhuur dus we hopen maar op goede nieuwe buren.
Vandaag leidde Julians voorliefde voor gooien ertoe dat de lieve jongen op de creche zijn tweede ruit brak in twee weken.
Ondertussen vierden wij St. Patrick's Day op de zaak. Nou heb ik helemaal niks met Ierland maar het was wel gezellig, we deden een quiz tussen het werk door en er waren cupcakes en Guinness.

Bekijk foto's

Nee, helaas al niet meer mijn leeftijd. Afgelopen dinsdag was het 39 graden en dat gold ook voor Tristan. Gloeiend heet was het jongetje en ik ben thuisgebleven met hem. Hij wist zich af en toe geen raad met zichzelf, zo ellendig voelde hij zich. Maar gelukkig ging het op andere momenten ook wel en genoot hij van het alleen met papa thuis zijn en veel televisie kijken. Dat was ook erg ontspannend voor mij, zo'n dagje. "Ik ga alleen nog één ding zeggen, papa: Ik wil vanmiddag in het zwembad want dan word ik lekker koud en ik ben al zó groot en als wij wat zeggen kan alleen mama en jij dat horen en niet Jack Bartholomew want die kan alleen Engels en kijk in dit flesje komt hier vuur uit, hier, net als de rocketship van Rob the Robot en dan gaat ie zo, kijk papa, papa kijk......"
Toen hij naar bed ging was hij nog steeds warm en hij sliep onrustig. Midden in de nacht huilde hij en toen ik ging kijken en bij zijn bed ging zitten zei hij: "Mijn bed is vol speelgoed en het past niet". Ik zei dat hij waarschijnlijk droomde. Toen zei hij "nee, ik moet naar de toilet". Dus ik zei dat hij dat maar moest doen, maar de wijsneus zei "Ik kan niet want jij zit ervoor". Op woensdagochtend dachten we dat hij ook nog wel ziek zou zijn maar hij zei: "ik ben weer beter" en hij voelde niet zo warm meer. Na meten bleek het nog 37.3 te zijn en daarmee kon hij wel weer naar de creche, wat hij ook wilde.
De zaterdag ervoor hadden we een vervanger voor de kapotte magnetron gekocht. En ook een stofzuiger, de oude was al lang aan vervanging toe. De nieuwe is net als de oude ook van een Nederlands merk dat bekend is van gloeilampen, maar nu tenminste met Australische stekker.
Karla is er nog even alleen op uit geweest 's middags. De bedoeling was dat ze wat kon ontspannen maar het is Karla dus het werd regelen en haasten. Die avond gingen we eten bij de Whites met hun Tristan en Bronte. Dat was weer ouderwets gezellig en lekker.
Ik geloofde het fietsen wel even dit weekend en gunde mijn benen wat rust. Karla is wel gegaan en heeft erna een lekker bakkie koffie gedronken alleen. Ik ben ondertussen met de jongens naar ons speeltuintje gegaan. Toen Karla thuiskwam was het mijn beurt voor wat tijd voor mezelf. Ik ben weer lekker op het terras van de Crown gaan zitten, onze 'local', de plaatselijke kroeg. Heerlijk met een biertje een beetje kijken en luisteren naar alles en iedereen.
Toen de kinderen 's avonds in bed lagen hebben Karla en ik nog even een verfrissende duik genomen, het was tot woensdag enorm heet. Maandag was een feestdag vanwege Adelaide Cup, voor wie van paardenraces houdt. In navolging van Ascott gaat dat er vooral om wie de meest belachelijke hoed op heeft. Wij gingen liever naar het strand in de ochtend, we zijn lekker onder de jetty van Port Noarlunga gaan zitten. En spelen in het water. Julian houdt erg van gooien, we vertellen hem ontelbare keren dat dat niet mag (stenen gooien op een druk strand vonden wij geen goed idee, flauw als we zijn) maar Julian hoort 'stenen gooien mag niet, tenzij je het graag wil'.
Karla mocht die middag nog een keer alleen op pad maar wel met als voorwaarde dat ze nou echt zou ontspannen. Dat lukte.

Woensdagavond kwam buurman Ben langs ter gelegenheid van het feit dat hij de volgende dag onze buurman niet meer zou zijn. Het huis gaat in de verhuur dus we hopen maar op goede nieuwe buren.
Vandaag leidde Julians voorliefde voor gooien ertoe dat de lieve jongen op de creche zijn tweede ruit brak in twee weken.
Ondertussen vierden wij St. Patrick's Day op de zaak. Nou heb ik helemaal niks met Ierland maar het was wel gezellig, we deden een quiz tussen het werk door en er waren cupcakes en Guinness.

Bekijk foto's