Highway To The Sun

Al een tijdje beginnen alle weekends met zwemles. Dat vinden de kinderen nog steeds leuk en wij ook. Voor Julian ga ik nog steeds mee het water in maar we proberen dat af te bouwen. De laatste keer zat ik alleen nog op de rand met mijn voeten in het water en morgen blijf ik helemaal aan de kant. Julian kan en durft nog steeds alles in het water, maar concentratie breekt hem op: hij vliegt van hot naar her en vergeet na 8 seconden wat hem gevraagd was.
Karla heeft genoten van een filmavondje met Margot, je kunt voor weinig twee films bekijken en dat hebben ze gedaan. Daardoor had ik (toen de kinderen lagen) ook een filmavondje, lekker op de loeigrote tv, een echte thuisbioscoop. Daar kijken we verder vrijwel dagelijks Dexter op, dat geheel aan me voorbij gegaan was al die jaren. Vermakelijk maar ook weer niet zo sterk als de Varagids destijds vond.
De volgende ochtend zagen we Margot alweer: er was Dutch playgroup in een park. Allerlei (deels) Nederlandse gezinnen komen dan bij elkaar in een park en hebben het daar leuk. Het weer was schitterend en het gezelschap leuk. De kinderen konden lekker spelen en de volwassenen deden hetzelfde eigenlijk. Na afloop zijn wij nog naar Norton Summit gereden, daar was ik al een aantal woensdagochtenden geweest op de fiets met collega Bryan voor mijn winterdip toesloeg op fietsgebied. We hebben er lekker wat gedronken met uitzicht over de stad.
Laatst werd ik gebeld of ik een nieuwe telefoon wilde door mijn supergoedkope abonnement te houden. Ik ben de beroerdste niet dus nu heb ik een kek nieuw toestel. Twee jaar geleden helemaal de top. De kosten zijn nog steeds laag want ik gebruik vrijwel geen internet mobiel. Ik heb ontdekt dat je ook kunt leven als Facebook je niet vertelt wie er die dag gaat barbecuen.

De motor heeft waarschijnlijk een nieuwe accu nodig want die liet me mooi staan. Ik kon met een collega meerijden en ben daarna een paar dagen op de fiets gegaan. Na met startkabels te rommelen deed hij het weer maar helaas was het vandaag weer raak. Gelukkig kon ik thuiswerken en morgen krijgt de motor een nieuwe accu als het goed is.
Op de dag dat ik de motor jumpstartte had Karla een dagje vrij ter compensatie van al haar harde werk. Ze is lekker met een tijdschrift koffie gaan drinken en daarna gaan fietsen. Dat viel niet mee want het was alweer even geleden. Verder heeft ze appeltaart gebakken voor de verjaardag van een niet nader te noemen oude man.
Toevallig was ik de volgende dag ook jarig. We hebben lekker ontbeten met appeltaart en ik heb drop en chocola gekregen van de jongens. Van Karla kreeg ik iets wat niet direct romantisch is maar waar ik wel erg blij mee was: de achtervering ('rear shock') van mijn mountainbike was lek en die moest geserviced. Dat is nu gebeurd en hopelijk ga ik dit weekend voor het eerst in een hele tijd weer eens op de mountainbike zitten.
's Avonds zijn we uit eten geweest in de Clarendon Inn, sommige familie kent die misschien nog. De jongens waren daarbij erg moe maar ook erg lief.

Vorige week hadden we mensen te eten die we kennen van de golfclub maar die we daarbuiten nog niet gezien hadden. Het was erg gezellig dus wie weet zien we ze nog weleens. Ze hebben een zoon van negen en dat vonden onze jochies wel interessant.
We hebben voor de kille winter (15 graden, brrr) een indoor trainer gekocht, een soort vliegwiel waar je je fiets op kunt schroeven. Karla heeft daar op zondag voor het eerst op gefietst. Ik had hem helaas niet goed strak gezet de eerste keer dus Karla viel met fiets en al om, gelukkig zonder schade aan mens en machine. Daarna ging het beter. Ik mocht die middag naar het café voor wat af en toe broodnodige me-time.
Maar hoewel het high-maintenance blijft voorlopig gaan de kinderen wel goed. Tristan komt vaak thuis met cadeautjes die hij dan getekend en gesigneerd heeft. Hij wordt soms al een erg grote jongen, met serieuze vragen die hij dan weer afwisselt met schattige kinderdingen. Laatst bracht ik hem naar bed en toen zei ik dat Mama en ik hem altijd lief vinden. "Ook als je dood bent?" vroeg de wijsneus. Daar praten we dan even over waarbij de tranen in mijn ogen springen, de gedachte dat zo'n lief klein mannetje het helemaal alleen zonder zijn ouders moet redden. Maar gelukkig is het nog lang niet zover wat ik hem ook vertelde. Tristan vroeg toen of het nog two million thousand duurde en dat bevestigde ik natuurlijk. 'Woah, dat is lang!' zei hij toen.
En Julian, die is niet lastig. Hooguit vertoont hij 'challenging behaviour'. Maar daarnaast kan hij ook je hart laten smelten en erg grappig zijn. Én hij heeft van de week een certificaat gekregen voor iets wat wij erg belangrijk vinden: de grote boodschap op het toilet. We hebben die avond een speciaal toetje gegeten en de stemming was opgewekt.

De winter is tot nu toe geweldig, het is erg vaak helder en zonnig, en zo tussen 10 graden 's nachts en 18 overdag in. Er komt nog wel meer regen, maar we hebben de kortste dag alweer gehad en we klagen niet!
En dat geldt eigenlijk op alle fronten. Wel even wennen...

Bekijk foto's

Al een tijdje beginnen alle weekends met zwemles. Dat vinden de kinderen nog steeds leuk en wij ook. Voor Julian ga ik nog steeds mee het water in maar we proberen dat af te bouwen. De laatste keer zat ik alleen nog op de rand met mijn voeten in het water en morgen blijf ik helemaal aan de kant. Julian kan en durft nog steeds alles in het water, maar concentratie breekt hem op: hij vliegt van hot naar her en vergeet na 8 seconden wat hem gevraagd was.
Karla heeft genoten van een filmavondje met Margot, je kunt voor weinig twee films bekijken en dat hebben ze gedaan. Daardoor had ik (toen de kinderen lagen) ook een filmavondje, lekker op de loeigrote tv, een echte thuisbioscoop. Daar kijken we verder vrijwel dagelijks Dexter op, dat geheel aan me voorbij gegaan was al die jaren. Vermakelijk maar ook weer niet zo sterk als de Varagids destijds vond.
De volgende ochtend zagen we Margot alweer: er was Dutch playgroup in een park. Allerlei (deels) Nederlandse gezinnen komen dan bij elkaar in een park en hebben het daar leuk. Het weer was schitterend en het gezelschap leuk. De kinderen konden lekker spelen en de volwassenen deden hetzelfde eigenlijk. Na afloop zijn wij nog naar Norton Summit gereden, daar was ik al een aantal woensdagochtenden geweest op de fiets met collega Bryan voor mijn winterdip toesloeg op fietsgebied. We hebben er lekker wat gedronken met uitzicht over de stad.
Laatst werd ik gebeld of ik een nieuwe telefoon wilde door mijn supergoedkope abonnement te houden. Ik ben de beroerdste niet dus nu heb ik een kek nieuw toestel. Twee jaar geleden helemaal de top. De kosten zijn nog steeds laag want ik gebruik vrijwel geen internet mobiel. Ik heb ontdekt dat je ook kunt leven als Facebook je niet vertelt wie er die dag gaat barbecuen.

De motor heeft waarschijnlijk een nieuwe accu nodig want die liet me mooi staan. Ik kon met een collega meerijden en ben daarna een paar dagen op de fiets gegaan. Na met startkabels te rommelen deed hij het weer maar helaas was het vandaag weer raak. Gelukkig kon ik thuiswerken en morgen krijgt de motor een nieuwe accu als het goed is.
Op de dag dat ik de motor jumpstartte had Karla een dagje vrij ter compensatie van al haar harde werk. Ze is lekker met een tijdschrift koffie gaan drinken en daarna gaan fietsen. Dat viel niet mee want het was alweer even geleden. Verder heeft ze appeltaart gebakken voor de verjaardag van een niet nader te noemen oude man.
Toevallig was ik de volgende dag ook jarig. We hebben lekker ontbeten met appeltaart en ik heb drop en chocola gekregen van de jongens. Van Karla kreeg ik iets wat niet direct romantisch is maar waar ik wel erg blij mee was: de achtervering ('rear shock') van mijn mountainbike was lek en die moest geserviced. Dat is nu gebeurd en hopelijk ga ik dit weekend voor het eerst in een hele tijd weer eens op de mountainbike zitten.
's Avonds zijn we uit eten geweest in de Clarendon Inn, sommige familie kent die misschien nog. De jongens waren daarbij erg moe maar ook erg lief.

Vorige week hadden we mensen te eten die we kennen van de golfclub maar die we daarbuiten nog niet gezien hadden. Het was erg gezellig dus wie weet zien we ze nog weleens. Ze hebben een zoon van negen en dat vonden onze jochies wel interessant.
We hebben voor de kille winter (15 graden, brrr) een indoor trainer gekocht, een soort vliegwiel waar je je fiets op kunt schroeven. Karla heeft daar op zondag voor het eerst op gefietst. Ik had hem helaas niet goed strak gezet de eerste keer dus Karla viel met fiets en al om, gelukkig zonder schade aan mens en machine. Daarna ging het beter. Ik mocht die middag naar het café voor wat af en toe broodnodige me-time.
Maar hoewel het high-maintenance blijft voorlopig gaan de kinderen wel goed. Tristan komt vaak thuis met cadeautjes die hij dan getekend en gesigneerd heeft. Hij wordt soms al een erg grote jongen, met serieuze vragen die hij dan weer afwisselt met schattige kinderdingen. Laatst bracht ik hem naar bed en toen zei ik dat Mama en ik hem altijd lief vinden. "Ook als je dood bent?" vroeg de wijsneus. Daar praten we dan even over waarbij de tranen in mijn ogen springen, de gedachte dat zo'n lief klein mannetje het helemaal alleen zonder zijn ouders moet redden. Maar gelukkig is het nog lang niet zover wat ik hem ook vertelde. Tristan vroeg toen of het nog two million thousand duurde en dat bevestigde ik natuurlijk. 'Woah, dat is lang!' zei hij toen.
En Julian, die is niet lastig. Hooguit vertoont hij 'challenging behaviour'. Maar daarnaast kan hij ook je hart laten smelten en erg grappig zijn. Én hij heeft van de week een certificaat gekregen voor iets wat wij erg belangrijk vinden: de grote boodschap op het toilet. We hebben die avond een speciaal toetje gegeten en de stemming was opgewekt.

De winter is tot nu toe geweldig, het is erg vaak helder en zonnig, en zo tussen 10 graden 's nachts en 18 overdag in. Er komt nog wel meer regen, maar we hebben de kortste dag alweer gehad en we klagen niet!
En dat geldt eigenlijk op alle fronten. Wel even wennen...

Bekijk foto's