Highway To The Sun

Vorige week moest ik alledrie mijn lezers teleurstellen omdat we een weekendje weg waren. Ik had moeten schrijven over de proeftaart die Karla had gebakken om te oefenen voor Tristans verjaardag. Die pakte goed uit en het dieet kon dus weer het raam uit. Verder was er de Ikea waar we de dag erna heen zijn geweest en waar de kinderen voor het eerst in de ballenbak hebben gespeeld. Dat kon niet eerder want het mag niet met luiers en Julian liet wat op zich wachten. Nu kon het dus wel en ze hadden dikke pret.
Op woensdag maakten de jongetjes ontbijt voor ons en dat deden ze heel schattig en de schade viel erg mee. Julian had die dag een barbecue op zijn Kindy waar Karla heen ging deze keer. Tristan had diezelfde middag een controleafspraak voor zijn oortjes en dat zag er goed uit.
Het is de laatste tijd regenachtig en fris maar er zat een mooie dag tussen waarop ik weer met Bryan voor dag en dauw naar het werk gefietst ben, deze keer met twee akelig steile beklimmingen erin met percentages die we kennen van de Planche des Belles Filles (20%!). Dat gaat niet meer om zo hard mogelijk naar boven rijden, maar meer om je voorwiel aan de grond houden.
Over de Tour gesproken: op de dag dat die begon begaf de hard disk recorder het, we hebben gauw een nieuwe gekocht van het bekende merk El Cheapo.
Op vrijdagavond hadden we een gezellig etentje bij Peter en Jill die inmiddels geen introductie meer behoeven. Het was reuzeleuk en ook de kinderen genoten. De dag erna werden we uitgenodigd om bij buurman Johnny te buurten wat ook supergezellig was. Hij schoot helemaal vol (hij goot zich ook vol, wat daarbij hielp) en kon niet ophouden te zeggen hoe lief hij de kinderen vindt.

Op maandag konden we weer meemaken hoe hoog de boetes voor verkeersovertredingen zijn hier, $400,= voor tien kilometer te hard, dat doet even pijn. Wat zullen we doen, Tristan bijna een jaar op zwemles of een paar seconden te hard rijden? Doe dat laatste maar... Niks aan te doen, dus maar niet teveel aan denken.
Vorige week hebben we ook na flink zoeken de zomervakantie geboekt. We gaan naar de Victoriaanse Alpen, eens kijken of je daar het hoge-bergen-gevoel kunt krijgen waar we van houden. Op de terugweg gaat het dan nog via de Grampians, maar een andere camping dan vorig jaar. Het duurt nog even maar we verheugen ons er al op.

Gelukkig zijn er ook kleinere tripjes zo af en toe, zoals afgelopen weekend. We hadden van vrijdag tot maandag een erg mooi vakantiehuis in Tiddy Widdy Beach, vlakbij Ardrossan op Yorke Peninsula. We konden het huisje nog niet in dus zijn we eerst lekker gaan lunchen.
Nadat we lekker gesetteld waren zijn we even de buurt gaan verkennen met de kinderen op hun fietsjes. Anders dan de voorspelling hebben we geen druppel regen gehad en eigenlijk voortdurend een strakblauwe hemel.
Karla en ik hadden allebei een mooie roman gelezen over een Cornish familie die in de negentiende eeuw vanuit Cornwall hierheen kwam om in de kopermijnen te werken. Op zaterdag zijn we naar Kadina en Moonta gegaan, die samen met Wallaroo de 'Copper Triangle' vormen. Vooral in Moonta was er veel kopermijn historie te vinden en zelfs het cottage uit het boek staat er echt. Komisch hoogtepunt was een oud pomphuis waar het nogal modderig was. Tristan rende naar mij toe en Karla riep: pas op, het is glad! Tristan snapt al goed dat het bij humor draait om de timing want direct na het roepen van 'No, it isn't!' gleed hij op zijn snufferd. En zat dus onder de modder. Echt zo'n gebeurtenis met kinderen die pas achteraf leuk wordt...
De volgende dag hebben we heerlijk met Fischer-Technik gespeeld die Karla als verrassing had meegenomen voor de kinderen, nog uit haar eigen jeugd. De kinderen vonden het prachtig en genoten volop. Net als bij Lego is het eerst bouwen en dan spelen met het resultaat. Tussendoor zijn we weer ergens gaan lunchen en zijn we op een uitzichtspunt wezen kijken. In de namiddag hebben we met een filmpje en de houtkachel nog lekker verder gespeeld met de Fischer-Technik.

De volgende dag was het weer tijd voor de terugreis, maar dat hebben we lekker rustig aan gedaan. We hebben in Price nog even een stop gemaakt om naar de mangrove te kijken en wat te drinken in de plaatselijke kroeg. Echt zo'n kleine in-the-middle-of-nowhere kroeg die draait op een klein groepje vaste klanten. En op het personeel van het zoutwinningsbedrijf dat er gevestigd is.

Dat weekendje was dus echt genieten, en uiteraard doen we dat ook van de Tour de France. En natuurlijk van elkaar, de kinderen en vrienden.

(De foto's zijn niet allemaal chronologisch door gebruik van twee camera's)
Bekijk foto's

Vorige week moest ik alledrie mijn lezers teleurstellen omdat we een weekendje weg waren. Ik had moeten schrijven over de proeftaart die Karla had gebakken om te oefenen voor Tristans verjaardag. Die pakte goed uit en het dieet kon dus weer het raam uit. Verder was er de Ikea waar we de dag erna heen zijn geweest en waar de kinderen voor het eerst in de ballenbak hebben gespeeld. Dat kon niet eerder want het mag niet met luiers en Julian liet wat op zich wachten. Nu kon het dus wel en ze hadden dikke pret.
Op woensdag maakten de jongetjes ontbijt voor ons en dat deden ze heel schattig en de schade viel erg mee. Julian had die dag een barbecue op zijn Kindy waar Karla heen ging deze keer. Tristan had diezelfde middag een controleafspraak voor zijn oortjes en dat zag er goed uit.
Het is de laatste tijd regenachtig en fris maar er zat een mooie dag tussen waarop ik weer met Bryan voor dag en dauw naar het werk gefietst ben, deze keer met twee akelig steile beklimmingen erin met percentages die we kennen van de Planche des Belles Filles (20%!). Dat gaat niet meer om zo hard mogelijk naar boven rijden, maar meer om je voorwiel aan de grond houden.
Over de Tour gesproken: op de dag dat die begon begaf de hard disk recorder het, we hebben gauw een nieuwe gekocht van het bekende merk El Cheapo.
Op vrijdagavond hadden we een gezellig etentje bij Peter en Jill die inmiddels geen introductie meer behoeven. Het was reuzeleuk en ook de kinderen genoten. De dag erna werden we uitgenodigd om bij buurman Johnny te buurten wat ook supergezellig was. Hij schoot helemaal vol (hij goot zich ook vol, wat daarbij hielp) en kon niet ophouden te zeggen hoe lief hij de kinderen vindt.

Op maandag konden we weer meemaken hoe hoog de boetes voor verkeersovertredingen zijn hier, $400,= voor tien kilometer te hard, dat doet even pijn. Wat zullen we doen, Tristan bijna een jaar op zwemles of een paar seconden te hard rijden? Doe dat laatste maar... Niks aan te doen, dus maar niet teveel aan denken.
Vorige week hebben we ook na flink zoeken de zomervakantie geboekt. We gaan naar de Victoriaanse Alpen, eens kijken of je daar het hoge-bergen-gevoel kunt krijgen waar we van houden. Op de terugweg gaat het dan nog via de Grampians, maar een andere camping dan vorig jaar. Het duurt nog even maar we verheugen ons er al op.

Gelukkig zijn er ook kleinere tripjes zo af en toe, zoals afgelopen weekend. We hadden van vrijdag tot maandag een erg mooi vakantiehuis in Tiddy Widdy Beach, vlakbij Ardrossan op Yorke Peninsula. We konden het huisje nog niet in dus zijn we eerst lekker gaan lunchen.
Nadat we lekker gesetteld waren zijn we even de buurt gaan verkennen met de kinderen op hun fietsjes. Anders dan de voorspelling hebben we geen druppel regen gehad en eigenlijk voortdurend een strakblauwe hemel.
Karla en ik hadden allebei een mooie roman gelezen over een Cornish familie die in de negentiende eeuw vanuit Cornwall hierheen kwam om in de kopermijnen te werken. Op zaterdag zijn we naar Kadina en Moonta gegaan, die samen met Wallaroo de 'Copper Triangle' vormen. Vooral in Moonta was er veel kopermijn historie te vinden en zelfs het cottage uit het boek staat er echt. Komisch hoogtepunt was een oud pomphuis waar het nogal modderig was. Tristan rende naar mij toe en Karla riep: pas op, het is glad! Tristan snapt al goed dat het bij humor draait om de timing want direct na het roepen van 'No, it isn't!' gleed hij op zijn snufferd. En zat dus onder de modder. Echt zo'n gebeurtenis met kinderen die pas achteraf leuk wordt...
De volgende dag hebben we heerlijk met Fischer-Technik gespeeld die Karla als verrassing had meegenomen voor de kinderen, nog uit haar eigen jeugd. De kinderen vonden het prachtig en genoten volop. Net als bij Lego is het eerst bouwen en dan spelen met het resultaat. Tussendoor zijn we weer ergens gaan lunchen en zijn we op een uitzichtspunt wezen kijken. In de namiddag hebben we met een filmpje en de houtkachel nog lekker verder gespeeld met de Fischer-Technik.

De volgende dag was het weer tijd voor de terugreis, maar dat hebben we lekker rustig aan gedaan. We hebben in Price nog even een stop gemaakt om naar de mangrove te kijken en wat te drinken in de plaatselijke kroeg. Echt zo'n kleine in-the-middle-of-nowhere kroeg die draait op een klein groepje vaste klanten. En op het personeel van het zoutwinningsbedrijf dat er gevestigd is.

Dat weekendje was dus echt genieten, en uiteraard doen we dat ook van de Tour de France. En natuurlijk van elkaar, de kinderen en vrienden.

(De foto's zijn niet allemaal chronologisch door gebruik van twee camera's)
Bekijk foto's