Highway To The Sun

Nee, we hebben geen hond, al zou Tristan dat best willen. Als iemand anders ervoor zorgt wel te verstaan.
Nee, we zijn in het weekend naar een bos gegaan (Rocky Creek) met een grote zak hout, wat kranten, lucifers en marshmallows. En hebben daar lekker fikkie gestookt, dat mag in de wintermaanden. We hebben de marshmallows natuurlijk geroosterd op een stokje. De kinderen vonden het heerlijk en wij natuurlijk stiekem ook. Tristan en Julian hebben goed geholpen met hout zoeken en ze vonden het heerlijk om door het bos te scharrelen. We hebben ook nog een grote groep kangoeroe's gezien, maar die hadden geen zin om mooi op de foto te gaan.
Vlakbij waar je vuur kunt maken in het bos is ook een kampeerhuisje dat je gratis kunt reserveren. Dat gaan we zeker ook eens doen, en dan maken we ook worstjes klaar boven het vuur.
Vlak na Tristans verjaardag maakte Julian weer een iets moeilijkere periode door, misschien door alle aandacht en cadeau's die niet voor hem waren. Hij test dan weer extra veel en is vaker boos als hij zijn zin niet krijgt. Maar na een paar dagen trok dat weer erg bij en sindsdien is hij eigenlijk gewoon superschattig. Hij helpt graag met koken en kan heerlijk vertellen over van alles en nog wat. Wel vindt hij het erg leuk zijn grote broer een beetje dwars te zitten bij het spelen, en als Tristan iets vertelt gaat hij er ook een beetje doorheen praten of lawaai maken omdat hij er moeite mee heeft dat de aandacht niet naar hem gaat.
Omgekeerd maakt Tristan het Julian ook niet altijd even makkelijk, hij laat vooral graag blijken dat hij meer weet. Maar verder gaat ook hij goed, hij is op het moment (ook door de verjaarscadeau's) helemaal gek van Lego en bouwt zich suf. En net als voor zijn mama is het dan erg moeilijk om weer te moeten stoppen.
Tristan is ook weer naar de oogarts geweest en zijn oog gaat langzaam maar gestaag vooruit. Of hij ooit zonder bril zal kunnen is nu nog niet te zeggen maar hij is in elk geval van de druppeltjes in zijn goede oog af.

Afgelopen weekend hadden we de laatste van de reeks kindervoorstellingen. Het was een erg leuke met een afstandsbestuurbare robothond en zijn eigenaar die met jongleren muziek en lichteffecten maakte. Dat vonden jong en oud weer geslaagd en volgend jaar gaan we zeker weer naar een aantal voorstellingen van 'Something on Saturday', zoals de reeks heet.
Die zondag is Karla er met Margot en nog wat Nederlandse dames even op uit geweest terwijl ik op vier kleintjes paste. Dat valt op zich wel mee voor een paar uur, met een film en wat lekkers kom je een heel eind.
Tristan had de hele week zwemles met school en vanmorgen weer de gewone, zes keer op rij dus. Maar zwemvliezen groeien er nog niet tussen zijn teentjes. Hij kan het op zich wel goed maar hij zou wat beter zijn best kunnen doen. Gelukkig doet hij dat op school wel en hij is volgens mij wel een goede leerling. Hij kan al lekker lezen, elke dag leest hij thuis een boekje dat hij op school uitzoekt.
Voor Julian is school ook al niet meer zo ver weg, al heeft hij het op kindy en childcare de laatste tijd ook weer goed naar zijn zin.
Laatst heb ik ook (met Julian) tomatenzaadjes geplant, dat vond hij erg leuk maar daarna is het natuurlijk moeilijk om niet meteen naar een groeiend plantje te kunnen kijken. Een uur wachten vond hij eigenlijk wel genoeg, maar daar trekt zo'n plantje zich weinig van aan.
Ook heb ik het groene zwembad weer blauw gemaakt om het van een privé muggenkwekerij weer in een zwembad te veranderen voor de zomer. En die zomer is al voelbaar! Hoewel het nog winter is (omgerekend zitten we in eind februari) beginnen de dagen al merkbaar te lengen en maken we af en toe al middagen met een zonnetje en rond de twintig graden mee, heerlijk.

Gister was er geen golfclub, die was volgeboekt met een paar groepen. Steve en Jill zijn met hun Ethan bij ons komen helpen de meat tray op te eten die we vorige week gewonnen hadden. Dat was wel leuk maar ook een beetje apart omdat Steve en Jill een beetje ruzie hadden, we hadden af en toe de neiging "kinderen, kinderen, wees eens lief voor elkaar!" te roepen zoals we dat wel vaker moeten doen.

Er staan ook weer vijf nieuwe filmpjes op ons YouTube-channel!
Bekijk foto's

Nee, we hebben geen hond, al zou Tristan dat best willen. Als iemand anders ervoor zorgt wel te verstaan.
Nee, we zijn in het weekend naar een bos gegaan (Rocky Creek) met een grote zak hout, wat kranten, lucifers en marshmallows. En hebben daar lekker fikkie gestookt, dat mag in de wintermaanden. We hebben de marshmallows natuurlijk geroosterd op een stokje. De kinderen vonden het heerlijk en wij natuurlijk stiekem ook. Tristan en Julian hebben goed geholpen met hout zoeken en ze vonden het heerlijk om door het bos te scharrelen. We hebben ook nog een grote groep kangoeroe's gezien, maar die hadden geen zin om mooi op de foto te gaan.
Vlakbij waar je vuur kunt maken in het bos is ook een kampeerhuisje dat je gratis kunt reserveren. Dat gaan we zeker ook eens doen, en dan maken we ook worstjes klaar boven het vuur.
Vlak na Tristans verjaardag maakte Julian weer een iets moeilijkere periode door, misschien door alle aandacht en cadeau's die niet voor hem waren. Hij test dan weer extra veel en is vaker boos als hij zijn zin niet krijgt. Maar na een paar dagen trok dat weer erg bij en sindsdien is hij eigenlijk gewoon superschattig. Hij helpt graag met koken en kan heerlijk vertellen over van alles en nog wat. Wel vindt hij het erg leuk zijn grote broer een beetje dwars te zitten bij het spelen, en als Tristan iets vertelt gaat hij er ook een beetje doorheen praten of lawaai maken omdat hij er moeite mee heeft dat de aandacht niet naar hem gaat.
Omgekeerd maakt Tristan het Julian ook niet altijd even makkelijk, hij laat vooral graag blijken dat hij meer weet. Maar verder gaat ook hij goed, hij is op het moment (ook door de verjaarscadeau's) helemaal gek van Lego en bouwt zich suf. En net als voor zijn mama is het dan erg moeilijk om weer te moeten stoppen.
Tristan is ook weer naar de oogarts geweest en zijn oog gaat langzaam maar gestaag vooruit. Of hij ooit zonder bril zal kunnen is nu nog niet te zeggen maar hij is in elk geval van de druppeltjes in zijn goede oog af.

Afgelopen weekend hadden we de laatste van de reeks kindervoorstellingen. Het was een erg leuke met een afstandsbestuurbare robothond en zijn eigenaar die met jongleren muziek en lichteffecten maakte. Dat vonden jong en oud weer geslaagd en volgend jaar gaan we zeker weer naar een aantal voorstellingen van 'Something on Saturday', zoals de reeks heet.
Die zondag is Karla er met Margot en nog wat Nederlandse dames even op uit geweest terwijl ik op vier kleintjes paste. Dat valt op zich wel mee voor een paar uur, met een film en wat lekkers kom je een heel eind.
Tristan had de hele week zwemles met school en vanmorgen weer de gewone, zes keer op rij dus. Maar zwemvliezen groeien er nog niet tussen zijn teentjes. Hij kan het op zich wel goed maar hij zou wat beter zijn best kunnen doen. Gelukkig doet hij dat op school wel en hij is volgens mij wel een goede leerling. Hij kan al lekker lezen, elke dag leest hij thuis een boekje dat hij op school uitzoekt.
Voor Julian is school ook al niet meer zo ver weg, al heeft hij het op kindy en childcare de laatste tijd ook weer goed naar zijn zin.
Laatst heb ik ook (met Julian) tomatenzaadjes geplant, dat vond hij erg leuk maar daarna is het natuurlijk moeilijk om niet meteen naar een groeiend plantje te kunnen kijken. Een uur wachten vond hij eigenlijk wel genoeg, maar daar trekt zo'n plantje zich weinig van aan.
Ook heb ik het groene zwembad weer blauw gemaakt om het van een privé muggenkwekerij weer in een zwembad te veranderen voor de zomer. En die zomer is al voelbaar! Hoewel het nog winter is (omgerekend zitten we in eind februari) beginnen de dagen al merkbaar te lengen en maken we af en toe al middagen met een zonnetje en rond de twintig graden mee, heerlijk.

Gister was er geen golfclub, die was volgeboekt met een paar groepen. Steve en Jill zijn met hun Ethan bij ons komen helpen de meat tray op te eten die we vorige week gewonnen hadden. Dat was wel leuk maar ook een beetje apart omdat Steve en Jill een beetje ruzie hadden, we hadden af en toe de neiging "kinderen, kinderen, wees eens lief voor elkaar!" te roepen zoals we dat wel vaker moeten doen.

Er staan ook weer vijf nieuwe filmpjes op ons YouTube-channel!
Bekijk foto's