Highway To The Sun

Ik zal jullie direct uit jullie leiden verlossen. Zoals te verwachten zal een ieder zich gedurende de afgelopen 3 weken geregeld hebben afgevraagd: 'Hebben ze nu de kleine of grote fiets zonder zijwieltjes meegenomen op vakantie?'. Het is de GROTE geworden!!!

Op zaterdag vroeg in de ochtend vertrokken we voor een 8u durende rit naar Bendigo alwaar we een overnachting in een heerlijk appartement hadden geboekt. Omdat we 's middags aankwamen konden we ook nog even lekker door het leuke stadje stappen. De volgende ochtend stapten we weer in de auto om de laatste 3u af te leggen naar Mansfield (dorpje in Victorian Alps). De camping was niet heel groot, maar had een klein beekje, speeltuinen, tennisbanen een zwembad en vooral veel andere kindjes. En dus was het er goed vertoeven zowel voor de ouders als voor de kids. Vroeg in de ochtend zetten de kids hun helm op om te fietsen en pas 's avonds net voor het slapen werd deze weer afgezet. De 1e dag op de camping had Julian wel een best zware crash met zijn fiets, waarbij zowel beide knieen, ellebogen, vingertjes, zijn neus en zijn voorhoofd het zwaar te verduren hadden. Gelukkig zette hij het fietsen wel voort en voor de rest van de vakantie ging hij door het leven met grijze knieen en verschillende schaafwonden.

In die week hebben we Mt Buller (wintersport plaats) bezocht, helaas was het die dag best fris en dus niet zo lekker, vooral voor de kids, om hoog op een berg te staan, maar toch hebben we er even lekker rondgereden. Op de terugweg hadden we een slapende achterbank en dus hebben we een mooie omweg gemaakt over een mooie uitdagende 4-wheel drive pad.

Ook wilden we graag richting Bright en Mt Hotham. We dachten de mooie 'shortcut' te nemen, maar die bleek meer geschikt te zijn voor echte 4-wheel drive auto's. We zijn een aardig stuk doorgereden, met diepe ravijnen direct naast ons, maar toen we bij een beekje moesten oversteken, hebben we het nog even overwogen, maar toen toch maar het wijze besluit genomen om om te keren. We wilden niet in het nieuws komen als domme 'foreigners' die vast kwamen te zitten in 'the middle of nowhere' zonder eten/drinken en geen radio ofzo. Maar dus kwamen we veel later in Bright aan dan we hadden gedacht en dus moesten we Mt Hotham achterwege laten. Maar Bright vonden we heel erg leuk, zie de foto's. Zeker een leuke om eens naar toe te gaan tijdens een volgende vakantie. Teruggekomen bij de camping zijn we vrijwel direct doorgereden naar de Mansfield Zoo. Deze was speciaal later open op de laatste dag van het jaar. Ook werd het voeren van de leeuwen speciaal voor deze dag uitgesteld naar 7u 's avonds en dus hadden we dat mooi meegepikt. De rest van de avond hadden we doorgebracht bij de ouders van het meisje (Tasha) waar de kids veel mee optrokken, maar direct na 12u zocht een ieder zijn bedje op.

De volgende namiddag hebben we samen met de familie van Tasha een 'lake' opgezocht. Zij hadden daar een goede plek gevonden waar maar weinig andere mensen kwamen. De kids konden zich lekker vermaken. Op een gegeven moment kwamen ook andere mensen met een speedboot. Julian maakte zich erg druk 'Maar mama wat als die mensen ons niet in het water zien zwemmen?' En dus ging de kleine man de stoere jonge mannen met de speedboot even de les lezen. Gelukkig staken de mannen, na het aanhoren van Julians verhaal, hun duim naar ons op.... erg grappig om Julian dat te zien doen. Op de camping kan Julian heerlijk met iedereen kletsen, maar telkens komt het eropaan dat hij bij ons terugkomt en zegt 'Mama kun jij aan hem vertellen hoe ik heet, want ik ben Shy!' Maar ondertussen kan hij wel over al het andere met die mensen praten... rare vogel!

Door al het vele fietsen op gravel had Tristan op de laatste avond een flinke lekke band, zowel binnen als buitenband waren kapot. En dus op de ochtend dat we richting de Grampians zouden gaan, moest ook nog even nieuwe banden worden geregeld.

Naar de Grampians was ca 5u rijden. Noemenswaardig feit: tijdens de lunch van die dag bij een tankstation verloor Julian zijn 1e ondertandje! Helaas ingeslikt met een sausageroll. Het was raar weer die dag. Het begon zonnig maar de wind werd steeds sterker tot uiteindelijk storm en ook hadden we onderweg regen en bliksem. Op de radio hoorden we over een brand in de buurt van de Grampians, maar gelukkig niet te dicht bij. In de middag kwamen we aan bij Halls Gap waar het nog steeds een beetje regende en onbestendig weer was. En dus hadden we een huisje geregeld voor de 1e nacht. De kids konden al wel lekker de camping verkennen en met geasfalteerde wegen om lekker te fietsen, veel kids, 2 zwembaden, tennisbanen, een groot springkussen en een grote hal voor kids bezigheden en films, kon de camping niet meer stuk.
Die dag hoorden we ook van de grote brand in de Adelaide Hills, gelukkig ligt dat op ca 40-50km van ons eigen huis, maar het komt dan toch ineens wel dichtbij. De laatste echt grote brand in Adelaide was meer dan 30 jaar geleden. Gelukkig zijn er uiteindelijk geen mensen bij omgekomen, maar wel aardig wat dieren van een dierenpension en zijn er uiteindelijk ca 26 huizen afgebrand.

De volgende ochtend de tent opgezet op ons toegewezen plekje. Op deze camping hebben we het rustig aan gedaan, de kids hadden genoeg vriendjes (vrijwel allemaal uit Melbourne omgeving) en bezigheden en dus hebben we niet teveel ondernomen. Wel hebben we dezelfde wandeling als vorig jaar ondernomen, bij de McKenzie Falls, mede gezien het feit dat de brand van vorig jaar daar heel veel natuur verwoest heeft. De achtergebleven bomen (zwarte boomstammen) hadden wel wat blaadjes, maar dat was het dan ook wel. Ook hebben we Arrarat weer bezocht en gingen even langs bij de Aldi, deze winkel komt als het goed is ook naar South Australia binnenkort. Daar hadden we ook nog Kerststol gevonden, lekker als ontbijtje. Wij als ouders hebben ook wat afgekletst met de ouders van de vriendjes en ik ben zelfs met een vader wezen hardlopen in de ochtend. Op de donderdag voor we weer naar huis zouden gaan hebben we onze vakantie met 2 dagen verlengd. We kwamen dus pas thuis op zondagavond en de dag erna direct weer werken...
Toen we thuiskwamen lagen er mooi nohg een paar Kerstkaarten voor ons te wachten, bedankt daarvoor allemaal!

Bekijk foto's

Ik zal jullie direct uit jullie leiden verlossen. Zoals te verwachten zal een ieder zich gedurende de afgelopen 3 weken geregeld hebben afgevraagd: 'Hebben ze nu de kleine of grote fiets zonder zijwieltjes meegenomen op vakantie?'. Het is de GROTE geworden!!!

Op zaterdag vroeg in de ochtend vertrokken we voor een 8u durende rit naar Bendigo alwaar we een overnachting in een heerlijk appartement hadden geboekt. Omdat we 's middags aankwamen konden we ook nog even lekker door het leuke stadje stappen. De volgende ochtend stapten we weer in de auto om de laatste 3u af te leggen naar Mansfield (dorpje in Victorian Alps). De camping was niet heel groot, maar had een klein beekje, speeltuinen, tennisbanen een zwembad en vooral veel andere kindjes. En dus was het er goed vertoeven zowel voor de ouders als voor de kids. Vroeg in de ochtend zetten de kids hun helm op om te fietsen en pas 's avonds net voor het slapen werd deze weer afgezet. De 1e dag op de camping had Julian wel een best zware crash met zijn fiets, waarbij zowel beide knieen, ellebogen, vingertjes, zijn neus en zijn voorhoofd het zwaar te verduren hadden. Gelukkig zette hij het fietsen wel voort en voor de rest van de vakantie ging hij door het leven met grijze knieen en verschillende schaafwonden.

In die week hebben we Mt Buller (wintersport plaats) bezocht, helaas was het die dag best fris en dus niet zo lekker, vooral voor de kids, om hoog op een berg te staan, maar toch hebben we er even lekker rondgereden. Op de terugweg hadden we een slapende achterbank en dus hebben we een mooie omweg gemaakt over een mooie uitdagende 4-wheel drive pad.

Ook wilden we graag richting Bright en Mt Hotham. We dachten de mooie 'shortcut' te nemen, maar die bleek meer geschikt te zijn voor echte 4-wheel drive auto's. We zijn een aardig stuk doorgereden, met diepe ravijnen direct naast ons, maar toen we bij een beekje moesten oversteken, hebben we het nog even overwogen, maar toen toch maar het wijze besluit genomen om om te keren. We wilden niet in het nieuws komen als domme 'foreigners' die vast kwamen te zitten in 'the middle of nowhere' zonder eten/drinken en geen radio ofzo. Maar dus kwamen we veel later in Bright aan dan we hadden gedacht en dus moesten we Mt Hotham achterwege laten. Maar Bright vonden we heel erg leuk, zie de foto's. Zeker een leuke om eens naar toe te gaan tijdens een volgende vakantie. Teruggekomen bij de camping zijn we vrijwel direct doorgereden naar de Mansfield Zoo. Deze was speciaal later open op de laatste dag van het jaar. Ook werd het voeren van de leeuwen speciaal voor deze dag uitgesteld naar 7u 's avonds en dus hadden we dat mooi meegepikt. De rest van de avond hadden we doorgebracht bij de ouders van het meisje (Tasha) waar de kids veel mee optrokken, maar direct na 12u zocht een ieder zijn bedje op.

De volgende namiddag hebben we samen met de familie van Tasha een 'lake' opgezocht. Zij hadden daar een goede plek gevonden waar maar weinig andere mensen kwamen. De kids konden zich lekker vermaken. Op een gegeven moment kwamen ook andere mensen met een speedboot. Julian maakte zich erg druk 'Maar mama wat als die mensen ons niet in het water zien zwemmen?' En dus ging de kleine man de stoere jonge mannen met de speedboot even de les lezen. Gelukkig staken de mannen, na het aanhoren van Julians verhaal, hun duim naar ons op.... erg grappig om Julian dat te zien doen. Op de camping kan Julian heerlijk met iedereen kletsen, maar telkens komt het eropaan dat hij bij ons terugkomt en zegt 'Mama kun jij aan hem vertellen hoe ik heet, want ik ben Shy!' Maar ondertussen kan hij wel over al het andere met die mensen praten... rare vogel!

Door al het vele fietsen op gravel had Tristan op de laatste avond een flinke lekke band, zowel binnen als buitenband waren kapot. En dus op de ochtend dat we richting de Grampians zouden gaan, moest ook nog even nieuwe banden worden geregeld.

Naar de Grampians was ca 5u rijden. Noemenswaardig feit: tijdens de lunch van die dag bij een tankstation verloor Julian zijn 1e ondertandje! Helaas ingeslikt met een sausageroll. Het was raar weer die dag. Het begon zonnig maar de wind werd steeds sterker tot uiteindelijk storm en ook hadden we onderweg regen en bliksem. Op de radio hoorden we over een brand in de buurt van de Grampians, maar gelukkig niet te dicht bij. In de middag kwamen we aan bij Halls Gap waar het nog steeds een beetje regende en onbestendig weer was. En dus hadden we een huisje geregeld voor de 1e nacht. De kids konden al wel lekker de camping verkennen en met geasfalteerde wegen om lekker te fietsen, veel kids, 2 zwembaden, tennisbanen, een groot springkussen en een grote hal voor kids bezigheden en films, kon de camping niet meer stuk.
Die dag hoorden we ook van de grote brand in de Adelaide Hills, gelukkig ligt dat op ca 40-50km van ons eigen huis, maar het komt dan toch ineens wel dichtbij. De laatste echt grote brand in Adelaide was meer dan 30 jaar geleden. Gelukkig zijn er uiteindelijk geen mensen bij omgekomen, maar wel aardig wat dieren van een dierenpension en zijn er uiteindelijk ca 26 huizen afgebrand.

De volgende ochtend de tent opgezet op ons toegewezen plekje. Op deze camping hebben we het rustig aan gedaan, de kids hadden genoeg vriendjes (vrijwel allemaal uit Melbourne omgeving) en bezigheden en dus hebben we niet teveel ondernomen. Wel hebben we dezelfde wandeling als vorig jaar ondernomen, bij de McKenzie Falls, mede gezien het feit dat de brand van vorig jaar daar heel veel natuur verwoest heeft. De achtergebleven bomen (zwarte boomstammen) hadden wel wat blaadjes, maar dat was het dan ook wel. Ook hebben we Arrarat weer bezocht en gingen even langs bij de Aldi, deze winkel komt als het goed is ook naar South Australia binnenkort. Daar hadden we ook nog Kerststol gevonden, lekker als ontbijtje. Wij als ouders hebben ook wat afgekletst met de ouders van de vriendjes en ik ben zelfs met een vader wezen hardlopen in de ochtend. Op de donderdag voor we weer naar huis zouden gaan hebben we onze vakantie met 2 dagen verlengd. We kwamen dus pas thuis op zondagavond en de dag erna direct weer werken...
Toen we thuiskwamen lagen er mooi nohg een paar Kerstkaarten voor ons te wachten, bedankt daarvoor allemaal!

Bekijk foto's