Highway To The Sun

Het laatste restje vakantie van de jongens (wij waren alweer aan het werk) was een heel mooie week, vol Australische en andere tradities. Op de zaterdag hebben we Central Market bezocht en dat gecombineerd met de officiële opening van de Tour Down Under village. Zoals gebruikelijk hebben we daar onze ogen de kost gegeven en op goodies gejaagd, wielerprullaria waarvan je je thuis al afvraagt wat je ermee moet.
Ook hebben we na het potje backyard cricket dat we op de camping hadden gespeeld cricket setjes gekocht, zodat we vaker met de jongens kunnen spelen.

Op de zondag heb ik weer eens flink met de fiets geklommen om mezelf weer een beetje in vorm te hijsen na de vakantie. Dat is wel nodig want de biertjes en snoepjes smaakten goed op de camping maar de fiets was niet mee.
Daarna zijn we naar de openingsrit van de Tour Down Under gegaan in de stad waar we ook Bryan en zijn vrouw ontmoetten.

Op donderdag had Karla vrijgenomen en heeft ze een flink stuk gefietst om de start mee te maken van de etappe. Ook heeft ze onderweg nog haar koffietje onderbroken om de renners aan te moedigen. Aan het eind van de dag had ze 112 kilometer en 2100 hoogtemeters op de teller staan!
Ik ben de volgende dag via Hahndorf naar het werk gereden in alle vroegte. Bij een steile afdaling heb ik even 91 km/u aan getikt maar verder was het vooral veel omhoog. Vijf jaar geleden stond ik om vijf uur op om (met wat geluk) de file voor te zijn, nu om een paar uur op vakantie te gaan voor de werkdag begint.

Op zaterdag was het natuurlijk weer tijd voor de etappe met start in McLaren Vale en aankomst op Old Willunga Hill. Deze keer was Karla aan de beurt om op de fiets te gaan en na de klim van Willunga Hill ons te ontmoeten bij de start. Het is altijd een heerlijk dagje TDU en deze keer was geen uitzondering. Elk jaar wordt het drukker op de heuvel, het begint al een beetje Alpe d'Huez-achtige aanblikken te krijgen. Nou alleen nog een Nederlandse bocht.

De volgende dag was het weer tijd voor afscheid van de Tour, we zijn met Steve en Ethan (Jill was in Sydney de verjaardag van haar zus aan het vieren) naar de stad gegaan waar het peloton rondjes reed. De eerste helft hebben we langs het parkoers gestaan, de tweede helft hebben we lekker in de Tour-village op een groot scherm zitten kijken. De Nederlander in Australische dienst Wouter Wippert won de dag en de South Aussie Rohan Dennis won de hele tour. Dat hij op een bepaalde heuvel in Adelaide mijn beste tijd van 28 minuten met ruim tien minuten verplettert zij hem dan maar vergeven (zó groot is het verschil tussen een toch vrij snelle liefhebberijfietser en een broodfietser!)
Na afloop zijn de jongetjes nog over een BMX parkoers gefietst waar ze erg van genieten, ze kunnen het ook goed en het is ongelofelijk dat Julian nog helemaal niet zo lang zonder zijwieltjes rondrijdt. Tot slot zijn we nog met zijn allen naar de Duck Inn gegaan om de tourweek af te sluiten met een drankje en een hapje.

Maandag was het Australia Day en dus nog een dagje uitstel voordat de school zou beginnen voor beide jochies. We waren die dag een beetje laat (maar toch nog ruim op tijd) voor het feestelijke ontbijt dat de gemeente aanbiedt en alles was al bijna op toen we daar aankwamen. We zijn na afloop daarom maar ergens bij een café gaan ontbijten.
Daarna zijn we cricket gaan spelen. Hoewel het een flinke uitdaging was om de kinderen erbij te houden (ik niet aan slag? dan doe ik niet meer mee!) was het toch erg leuk. Julian is nog wat jong maar Tristan kan al aardig slaan. Bij thuiskomst hebben we lekker een film gekeken op televisie (op herhaald verzoek van Julian was dat nog een keer Up) en daarna hebben we net als elke andere Australische familie op Australia Day gebarbecuet.
Normaal gesproken was het daarna bedtijd maar nu moesten we eropuit voor het vuurwerk. We waren wat vroeg maar gelukkig lagen de cricket sets nog in de auto en we hadden een grote parkeerplaats tot onze beschikking. Toen de duisternis inviel werd een mooie vuurwerkshow gegeven en daarna was het toch echt tijd om de vermoeide jongetjes in bed te leggen voor een beetje nachtrust. De volgende dag begon de school tenslotte.

Voor Julian was het natuurlijk de eerste schooldag en hij lijkt het gelukkig wel leuk te vinden. Op woensdag bracht ik de jongens weg, ik lopend en zij op hun fietsjes. Julian wist in de klas precies wat hij uit zijn tas moest pakken en ging daarna lekker zitten spelen. Afscheid was geen enkel probleem.
Tristan was blij zijn vriendjes weer te zien, het eerste wat hij nog slaperig zei toen hij wakker werd was zelfs 'Today I get to see Darcy!', zijn grote vriend waar hij gelukkig ook dit jaar weer bij in de klas zit.

De jongens zijn elke avond wel weer moe van hun dag op school, het is toch weer even wennen. De timing van buurman Johnny was dus niet perfect toen hij gister net na het voorlezen aanbelde om pruimen te brengen uit de tuin van een vriend van hem. De jongens mochten er weer even uit om hallo te zeggen maar toen ze daarmee klaar waren en voor de tv gingen zitten hebben we ze weer gauw terug in bed gestopt. Ik ben nog even met Johnny meegegaan voor een biertje en tennis kijken, hij was alleen thuis en daar is hij niet zo goed in.

Bekijk foto's

Het laatste restje vakantie van de jongens (wij waren alweer aan het werk) was een heel mooie week, vol Australische en andere tradities. Op de zaterdag hebben we Central Market bezocht en dat gecombineerd met de officiële opening van de Tour Down Under village. Zoals gebruikelijk hebben we daar onze ogen de kost gegeven en op goodies gejaagd, wielerprullaria waarvan je je thuis al afvraagt wat je ermee moet.
Ook hebben we na het potje backyard cricket dat we op de camping hadden gespeeld cricket setjes gekocht, zodat we vaker met de jongens kunnen spelen.

Op de zondag heb ik weer eens flink met de fiets geklommen om mezelf weer een beetje in vorm te hijsen na de vakantie. Dat is wel nodig want de biertjes en snoepjes smaakten goed op de camping maar de fiets was niet mee.
Daarna zijn we naar de openingsrit van de Tour Down Under gegaan in de stad waar we ook Bryan en zijn vrouw ontmoetten.

Op donderdag had Karla vrijgenomen en heeft ze een flink stuk gefietst om de start mee te maken van de etappe. Ook heeft ze onderweg nog haar koffietje onderbroken om de renners aan te moedigen. Aan het eind van de dag had ze 112 kilometer en 2100 hoogtemeters op de teller staan!
Ik ben de volgende dag via Hahndorf naar het werk gereden in alle vroegte. Bij een steile afdaling heb ik even 91 km/u aan getikt maar verder was het vooral veel omhoog. Vijf jaar geleden stond ik om vijf uur op om (met wat geluk) de file voor te zijn, nu om een paar uur op vakantie te gaan voor de werkdag begint.

Op zaterdag was het natuurlijk weer tijd voor de etappe met start in McLaren Vale en aankomst op Old Willunga Hill. Deze keer was Karla aan de beurt om op de fiets te gaan en na de klim van Willunga Hill ons te ontmoeten bij de start. Het is altijd een heerlijk dagje TDU en deze keer was geen uitzondering. Elk jaar wordt het drukker op de heuvel, het begint al een beetje Alpe d'Huez-achtige aanblikken te krijgen. Nou alleen nog een Nederlandse bocht.

De volgende dag was het weer tijd voor afscheid van de Tour, we zijn met Steve en Ethan (Jill was in Sydney de verjaardag van haar zus aan het vieren) naar de stad gegaan waar het peloton rondjes reed. De eerste helft hebben we langs het parkoers gestaan, de tweede helft hebben we lekker in de Tour-village op een groot scherm zitten kijken. De Nederlander in Australische dienst Wouter Wippert won de dag en de South Aussie Rohan Dennis won de hele tour. Dat hij op een bepaalde heuvel in Adelaide mijn beste tijd van 28 minuten met ruim tien minuten verplettert zij hem dan maar vergeven (zó groot is het verschil tussen een toch vrij snelle liefhebberijfietser en een broodfietser!)
Na afloop zijn de jongetjes nog over een BMX parkoers gefietst waar ze erg van genieten, ze kunnen het ook goed en het is ongelofelijk dat Julian nog helemaal niet zo lang zonder zijwieltjes rondrijdt. Tot slot zijn we nog met zijn allen naar de Duck Inn gegaan om de tourweek af te sluiten met een drankje en een hapje.

Maandag was het Australia Day en dus nog een dagje uitstel voordat de school zou beginnen voor beide jochies. We waren die dag een beetje laat (maar toch nog ruim op tijd) voor het feestelijke ontbijt dat de gemeente aanbiedt en alles was al bijna op toen we daar aankwamen. We zijn na afloop daarom maar ergens bij een café gaan ontbijten.
Daarna zijn we cricket gaan spelen. Hoewel het een flinke uitdaging was om de kinderen erbij te houden (ik niet aan slag? dan doe ik niet meer mee!) was het toch erg leuk. Julian is nog wat jong maar Tristan kan al aardig slaan. Bij thuiskomst hebben we lekker een film gekeken op televisie (op herhaald verzoek van Julian was dat nog een keer Up) en daarna hebben we net als elke andere Australische familie op Australia Day gebarbecuet.
Normaal gesproken was het daarna bedtijd maar nu moesten we eropuit voor het vuurwerk. We waren wat vroeg maar gelukkig lagen de cricket sets nog in de auto en we hadden een grote parkeerplaats tot onze beschikking. Toen de duisternis inviel werd een mooie vuurwerkshow gegeven en daarna was het toch echt tijd om de vermoeide jongetjes in bed te leggen voor een beetje nachtrust. De volgende dag begon de school tenslotte.

Voor Julian was het natuurlijk de eerste schooldag en hij lijkt het gelukkig wel leuk te vinden. Op woensdag bracht ik de jongens weg, ik lopend en zij op hun fietsjes. Julian wist in de klas precies wat hij uit zijn tas moest pakken en ging daarna lekker zitten spelen. Afscheid was geen enkel probleem.
Tristan was blij zijn vriendjes weer te zien, het eerste wat hij nog slaperig zei toen hij wakker werd was zelfs 'Today I get to see Darcy!', zijn grote vriend waar hij gelukkig ook dit jaar weer bij in de klas zit.

De jongens zijn elke avond wel weer moe van hun dag op school, het is toch weer even wennen. De timing van buurman Johnny was dus niet perfect toen hij gister net na het voorlezen aanbelde om pruimen te brengen uit de tuin van een vriend van hem. De jongens mochten er weer even uit om hallo te zeggen maar toen ze daarmee klaar waren en voor de tv gingen zitten hebben we ze weer gauw terug in bed gestopt. Ik ben nog even met Johnny meegegaan voor een biertje en tennis kijken, hij was alleen thuis en daar is hij niet zo goed in.

Bekijk foto's