Highway To The Sun

Het weekend begon met een IKEA-sessie met ontbijt maar de stemming kwam er niet echt in. De kinderen waren de laatste tijd erg veel aan het ruzie maken en we werden er een beetje gestoord van. Ook werd Julian weer steeds testeriger en ook sneller kwaad. Karla en ik hadden er genoeg van, maar we hebben inmiddels geleerd dat impulsief reageren en je gevoel de ruimte geven niet werken, verre van zelfs. Dus hebben wij als ouders een beraad gehouden en besloten het te proberen met een aandachtsoffensief, aangevuld met kalm en geduldig blijven, uitleggen waarom bepaald gedrag niet gewenst is en een en ander te besprenkelen met wat omkoperij. Zo zijn we op een woensdagmiddag samen een milkshake gaan drinken omdat de jongetjes een paar dagen achter elkaar lief geweest waren op school.
In de tijdspanne van een week merkten we al verandering, en nu na twee weken zijn de jongetjes zo lief dat het echt genieten is. Een ongelofelijk maar fijn resultaat en grappig om te zien dat ze er zo snel op reageren. Tuurlijk, ze maken nog steeds wel eens ruzie en Julian is voorlopig nog niet uitgetest maar het is weer normaal en er is ook veel leuks tussendoor.
Eigenlijk hebben we superlieve jongens en ik ben blij als ik bedenk (en ook zie om me heen) dat de lastige kanten gewoon zijn voor kinderen in hun fase. Klasgenootjes van Julian doen soms ook erg goed hun best om hun moeder kwaad te maken.

Karla en ik hebben een paar projectjes gedefinieerd voor in de tuin, we waren het zat dat we door de kinderen nooit ergens aan toekomen en wachten tot die gelegenheid wel komt heeft geen zin. Nu doen we vrijwel elke avond een klein stukje en als je dat maar lang genoeg volhoudt krijg je ook resultaat. Maar we hebben genoeg om nog een paar maanden door te gaan zo...

Op het werk heb ik het warempel ook nog druk tegenwoordig, het begint trekjes van een echte baan te vertonen! Ik moet wekelijks met de Australische belastingdienst (ATO) overleggen over certificering van onze software. Die voldoet aan alle eisen die een nieuwe standaard eraan stelt, maar de ATO heeft tijd genoeg om een fraaie lijst van controles en processen te bedenken die wij (ik) dan zouden moeten uitvoeren.
Daarnaast moet ik nog een proces aansturen dat tot een nieuwe website moet leiden en mijn gewone werk loopt ook door. Ik heb het nu dus tijdelijk net zo druk als Karla altijd!
Maar in mijn verwenbedrijf was er dan wel weer een barbecue vanmiddag.

Alles zal wel met elkaar samenhangen, maar ik ben de laatste tijd ook een beetje ziek zwak en misselijk. Of eigenlijk vooral snel duizelig met wat hoofdpijn hier en daar. Misschien tegen mijn gewoonte in maar eens mee naar de dokter.
Ook in de afdeling ziekenboeg had Tristan een lekkend oor waar hij antibiotica en druppels voor kreeg. De antibiotica waren vermomd als mierzoet drankje waar Tristan elke ochtend zelf om bedelde. Ook zijn we weer met oogdruppels begonnen omdat zijn slechte oog achteruit gegaan was. Dus het is weer zaak om zijn goede ook een beetje te saboteren zodat het mindere wat harder gaat werken. Wel zielig, zeker de eerste dag was hij supergefrustreerd als hij wilde lezen maar de letters niet scherp kreeg. Dat gaat nu alweer beter gelukkig.

De zomer kwam wat langzaam op gang maar de laatste tijd is het lekker warm en we zijn regelmatig in het zwembad te vinden. Julian heeft zichzelf al een beetje leren zwemmen zonder lifejacket (pardon: zwemvest) en vanaf de volgende 'term' gaan we het weer proberen met zwemles.
We hebben afgelopen week ook een uniek pakket uit Nederland ontvangen met sinterklaas-, kerst- en verjaardagscadeautjes (voor Julian nog). Het unieke zit hem er vooral in dat het van Nederland naar Australië is gereisd, toen weer naar Nederland maar deze keer met de boot, en toen weer terug naar Australië. De eerste keer zinde de verpakking de Australische douane niet.
Over reizen tussen Australië en Nederland gesproken, we (vooral Karla uiteraard) zijn druk bezig geweest om de volgende zomervakantie te plannen en boeken. Zo gaat dat tegenwoordig helaas als je verzekerd wilt zijn van een leuke bestemming in de schoolvakantie. We blijven in Australië maar krijgen gezelschap uit Arnhem in de vorm van Karla's ouders. We verheugen ons er al op!

Op woensdag heb ik weer afgesproken in een café met twee oud-collega's, Peter en Ursula. Dat was niet lang maar wel gezellig en het is ook wel weer eens leuk iemand anders te zien dan kinderen en collega's. De volgende ochtend stond ik weer vroeg op om een mooie omweg naar het werk te maken door de heuvels met collega Bryan. Ook daarbij werd merkbaar dat ik allerminst op mijn sterkst ben maar genoten heb ik toch.

Bekijk foto's

Het weekend begon met een IKEA-sessie met ontbijt maar de stemming kwam er niet echt in. De kinderen waren de laatste tijd erg veel aan het ruzie maken en we werden er een beetje gestoord van. Ook werd Julian weer steeds testeriger en ook sneller kwaad. Karla en ik hadden er genoeg van, maar we hebben inmiddels geleerd dat impulsief reageren en je gevoel de ruimte geven niet werken, verre van zelfs. Dus hebben wij als ouders een beraad gehouden en besloten het te proberen met een aandachtsoffensief, aangevuld met kalm en geduldig blijven, uitleggen waarom bepaald gedrag niet gewenst is en een en ander te besprenkelen met wat omkoperij. Zo zijn we op een woensdagmiddag samen een milkshake gaan drinken omdat de jongetjes een paar dagen achter elkaar lief geweest waren op school.
In de tijdspanne van een week merkten we al verandering, en nu na twee weken zijn de jongetjes zo lief dat het echt genieten is. Een ongelofelijk maar fijn resultaat en grappig om te zien dat ze er zo snel op reageren. Tuurlijk, ze maken nog steeds wel eens ruzie en Julian is voorlopig nog niet uitgetest maar het is weer normaal en er is ook veel leuks tussendoor.
Eigenlijk hebben we superlieve jongens en ik ben blij als ik bedenk (en ook zie om me heen) dat de lastige kanten gewoon zijn voor kinderen in hun fase. Klasgenootjes van Julian doen soms ook erg goed hun best om hun moeder kwaad te maken.

Karla en ik hebben een paar projectjes gedefinieerd voor in de tuin, we waren het zat dat we door de kinderen nooit ergens aan toekomen en wachten tot die gelegenheid wel komt heeft geen zin. Nu doen we vrijwel elke avond een klein stukje en als je dat maar lang genoeg volhoudt krijg je ook resultaat. Maar we hebben genoeg om nog een paar maanden door te gaan zo...

Op het werk heb ik het warempel ook nog druk tegenwoordig, het begint trekjes van een echte baan te vertonen! Ik moet wekelijks met de Australische belastingdienst (ATO) overleggen over certificering van onze software. Die voldoet aan alle eisen die een nieuwe standaard eraan stelt, maar de ATO heeft tijd genoeg om een fraaie lijst van controles en processen te bedenken die wij (ik) dan zouden moeten uitvoeren.
Daarnaast moet ik nog een proces aansturen dat tot een nieuwe website moet leiden en mijn gewone werk loopt ook door. Ik heb het nu dus tijdelijk net zo druk als Karla altijd!
Maar in mijn verwenbedrijf was er dan wel weer een barbecue vanmiddag.

Alles zal wel met elkaar samenhangen, maar ik ben de laatste tijd ook een beetje ziek zwak en misselijk. Of eigenlijk vooral snel duizelig met wat hoofdpijn hier en daar. Misschien tegen mijn gewoonte in maar eens mee naar de dokter.
Ook in de afdeling ziekenboeg had Tristan een lekkend oor waar hij antibiotica en druppels voor kreeg. De antibiotica waren vermomd als mierzoet drankje waar Tristan elke ochtend zelf om bedelde. Ook zijn we weer met oogdruppels begonnen omdat zijn slechte oog achteruit gegaan was. Dus het is weer zaak om zijn goede ook een beetje te saboteren zodat het mindere wat harder gaat werken. Wel zielig, zeker de eerste dag was hij supergefrustreerd als hij wilde lezen maar de letters niet scherp kreeg. Dat gaat nu alweer beter gelukkig.

De zomer kwam wat langzaam op gang maar de laatste tijd is het lekker warm en we zijn regelmatig in het zwembad te vinden. Julian heeft zichzelf al een beetje leren zwemmen zonder lifejacket (pardon: zwemvest) en vanaf de volgende 'term' gaan we het weer proberen met zwemles.
We hebben afgelopen week ook een uniek pakket uit Nederland ontvangen met sinterklaas-, kerst- en verjaardagscadeautjes (voor Julian nog). Het unieke zit hem er vooral in dat het van Nederland naar Australië is gereisd, toen weer naar Nederland maar deze keer met de boot, en toen weer terug naar Australië. De eerste keer zinde de verpakking de Australische douane niet.
Over reizen tussen Australië en Nederland gesproken, we (vooral Karla uiteraard) zijn druk bezig geweest om de volgende zomervakantie te plannen en boeken. Zo gaat dat tegenwoordig helaas als je verzekerd wilt zijn van een leuke bestemming in de schoolvakantie. We blijven in Australië maar krijgen gezelschap uit Arnhem in de vorm van Karla's ouders. We verheugen ons er al op!

Op woensdag heb ik weer afgesproken in een café met twee oud-collega's, Peter en Ursula. Dat was niet lang maar wel gezellig en het is ook wel weer eens leuk iemand anders te zien dan kinderen en collega's. De volgende ochtend stond ik weer vroeg op om een mooie omweg naar het werk te maken door de heuvels met collega Bryan. Ook daarbij werd merkbaar dat ik allerminst op mijn sterkst ben maar genoten heb ik toch.

Bekijk foto's