Highway To The Sun

We keken zo eens rond in onze garage en opeens wisten we wat er miste. We zijn dus met Tristan naar de lokale fietsenzaak gegaan om te kijken voor een grotere fiets. Zijn oude werd echt te klein en de kwaliteit liet ook te wensen over. Karla had al flink wat voorwerk gedaan dus we wisten wat we ongeveer wilden. Het bleek dat ze een mooie fiets hadden voor een mooie prijs en daarmee hebben we onze grote jongen blij gemaakt. Het is een maatje groter geworden dan we van plan waren maar het was niet de bedoeling dat hij er meteen weer te groot voor zou worden en hij kan goed uit de voeten op deze.
Daarmee is het peil gestegen tot een gezonde elf fietsen in onze garage.

Karla had die zaterdagavond afgesproken met Francis en dus aten de jongens en ik pizza. Daarna genoot ik van een avondje op mezelf zijn. Heerlijk, even je eigen gedachten kunnen verstaan zonder 'dad dad dad' aan je hoofd. De kinderen waren behoorlijk zwaar geweest na het kamperen, maar de laatste tijd zijn ze echt enorm lief.
Ze hebben humor en Julian lijkt wel weer een sprongetje gemaakt te hebben. Hij is lang niet meer zo vaak boos en hij komt soms bij je zitten en is wat aanhaliger. Dat kennen we niet zo van hem maar van ons mag het blijven. Alleen kusjes, daar houdt hij niet van ('I already said: I don't like kisses!') Maar hij kan er zelfs wel om lachen als je dat vergeet, waar hij daar vroeger de rest van de dag boos om zou zijn geweest.
Op zondag ben ik een stukje gaan rijden met de jongens zodat Karla ook even alleen thuis kon zijn. We hebben een stuk gewandeld waarbij Tristan en Julian stukken kangoeroe-geraamte vonden en als echte bijzondere dingen moesten die natuurlijk mee naar huis.
Daarna ben ik nog even bramen gaan plukken met ze.

Afgelopen maandag had ik gesprekjes met hun juffen. Tristan gaat geweldig op school: hij is lief en beleefd, doet zijn werk goed en pas als niemand het antwoord weet vraagt de juf het aan Tristan en die weet het dan wel. Julian is wat vaker stout en loopt een klein beetje achter met lezen. Verder gaat hij ook goed. Hij is met ruim vijf maanden de jongste leerling in zijn klas en dan is hij ook nog een beetje jong voor zijn leeftijd. Concentratie is voor hem vooral een probleem, hij wil de hele tijd spelen. Het is niet te geloven hoeveel dingen ik herken van mezelf, als ik wil weten hoe het verder gaat hoef ik waarschijnlijk alleen maar wat rapporten van mezelf op te zoeken.
Wat hem ook niet helpt is dat veel kindjes al samen op kindy zaten. Hij wil er erg graag bijhoren maar is niet zo handig in hoe je dat doet, dus hij duwt en trekt nog weleens om opgemerkt te worden. Hij kan zich ook nog niet zo goed uiten als iemand vervelend tegen hem doet, dus dat is al gauw slaan. Maar hij komt er wel, alleen iets later. Net als ik zeg maar...

Vorige week vrijdag ben ik met collega Bryan voor het eerst in mijn leven naar een groot sportevenement geweest waarbij geen fietsen worden gebruikt. Het was de kwartfinale cricket tussen Australië en Pakistan in de vernieuwde Adelaide Oval, waar ik ook nog nooit geweest was. De wedstrijd begon al om twee uur 's middags en duurde tot half tien, wat je noemt waar voor je geld. De stemming zat er goed in en de Pakistani om ons heen lieten luid van zich horen met liederen over Pakistan en, ach waarom ook niet, Ozzie Ozzie Ozzie Oy Oy Oy! Bij cricket hebben ze nog niet bedacht dat het veel leuker is om elkaar de hersens in te slaan als je niet tot dezelfde schare fans behoort en dus zongen we samen en lachten om elkaars opmerkingen.
'Australia won by 3 wickets' en dus waren ze door naar de halve finale, die ze gister ook gewonnen hebben. De finale zondag is nu Australië tegen Nieuw-Zeeland, die in een nagelbijter van een halve finale Zuid-Afrika versloegen.

We hadden nog wat geld dat in onze zakken brandde, en wat kun je nou beter doen met brandend geld dan het in een houtkachel gooien? We denken al elke winter na over hoe fijn het zou zijn om er eentje te hebben en nadat we hadden gepraat met Karla's collega op de camping laatst, hadden we besloten toch een ander type kachel te kiezen, wat zo'n duizend dollar goedkoper uitpakt. We zijn dus naar de kachelman getogen (na alweer wat voorwerk uiteraard) en hebben de knoop doorgehakt. Om nog wat te besparen hebben we afgesproken de ondervloer niet te laten maken maar zelf aan te schaffen in de vorm van mooie tegels. Dat scheelt een hele hoop arbeidsloon en ziet er wat ons betreft nog mooier uit ook. Vanwege de schuine kant heb ik de stelling van Pythagoras ook weer eens afgestoft.
Afgelopen woensdag kwam er een meetmannetje en gelukkig blijkt de beoogde plek geen problemen te geven. Vooral het dak is daarbij belangrijk maar er waren geen obstakels voor de pijp.
We hadden in voorbereiding de woonkamer al helemaal omgegooid. We hebben nu meer ruimte en meer licht en de kachel gaat het helemaal afmaken is het idee. Wanneer die geïnstalleerd kan worden hangt af van hoe snel wij de tegels kunnen regelen, want die moeten nog wel speciaal bewerkt worden en zo alledaags zijn ze ook weer niet. We zijn dus de laatste dagen druk aan het zoeken om dat goed te krijgen.

Bekijk foto's

We keken zo eens rond in onze garage en opeens wisten we wat er miste. We zijn dus met Tristan naar de lokale fietsenzaak gegaan om te kijken voor een grotere fiets. Zijn oude werd echt te klein en de kwaliteit liet ook te wensen over. Karla had al flink wat voorwerk gedaan dus we wisten wat we ongeveer wilden. Het bleek dat ze een mooie fiets hadden voor een mooie prijs en daarmee hebben we onze grote jongen blij gemaakt. Het is een maatje groter geworden dan we van plan waren maar het was niet de bedoeling dat hij er meteen weer te groot voor zou worden en hij kan goed uit de voeten op deze.
Daarmee is het peil gestegen tot een gezonde elf fietsen in onze garage.

Karla had die zaterdagavond afgesproken met Francis en dus aten de jongens en ik pizza. Daarna genoot ik van een avondje op mezelf zijn. Heerlijk, even je eigen gedachten kunnen verstaan zonder 'dad dad dad' aan je hoofd. De kinderen waren behoorlijk zwaar geweest na het kamperen, maar de laatste tijd zijn ze echt enorm lief.
Ze hebben humor en Julian lijkt wel weer een sprongetje gemaakt te hebben. Hij is lang niet meer zo vaak boos en hij komt soms bij je zitten en is wat aanhaliger. Dat kennen we niet zo van hem maar van ons mag het blijven. Alleen kusjes, daar houdt hij niet van ('I already said: I don't like kisses!') Maar hij kan er zelfs wel om lachen als je dat vergeet, waar hij daar vroeger de rest van de dag boos om zou zijn geweest.
Op zondag ben ik een stukje gaan rijden met de jongens zodat Karla ook even alleen thuis kon zijn. We hebben een stuk gewandeld waarbij Tristan en Julian stukken kangoeroe-geraamte vonden en als echte bijzondere dingen moesten die natuurlijk mee naar huis.
Daarna ben ik nog even bramen gaan plukken met ze.

Afgelopen maandag had ik gesprekjes met hun juffen. Tristan gaat geweldig op school: hij is lief en beleefd, doet zijn werk goed en pas als niemand het antwoord weet vraagt de juf het aan Tristan en die weet het dan wel. Julian is wat vaker stout en loopt een klein beetje achter met lezen. Verder gaat hij ook goed. Hij is met ruim vijf maanden de jongste leerling in zijn klas en dan is hij ook nog een beetje jong voor zijn leeftijd. Concentratie is voor hem vooral een probleem, hij wil de hele tijd spelen. Het is niet te geloven hoeveel dingen ik herken van mezelf, als ik wil weten hoe het verder gaat hoef ik waarschijnlijk alleen maar wat rapporten van mezelf op te zoeken.
Wat hem ook niet helpt is dat veel kindjes al samen op kindy zaten. Hij wil er erg graag bijhoren maar is niet zo handig in hoe je dat doet, dus hij duwt en trekt nog weleens om opgemerkt te worden. Hij kan zich ook nog niet zo goed uiten als iemand vervelend tegen hem doet, dus dat is al gauw slaan. Maar hij komt er wel, alleen iets later. Net als ik zeg maar...

Vorige week vrijdag ben ik met collega Bryan voor het eerst in mijn leven naar een groot sportevenement geweest waarbij geen fietsen worden gebruikt. Het was de kwartfinale cricket tussen Australië en Pakistan in de vernieuwde Adelaide Oval, waar ik ook nog nooit geweest was. De wedstrijd begon al om twee uur 's middags en duurde tot half tien, wat je noemt waar voor je geld. De stemming zat er goed in en de Pakistani om ons heen lieten luid van zich horen met liederen over Pakistan en, ach waarom ook niet, Ozzie Ozzie Ozzie Oy Oy Oy! Bij cricket hebben ze nog niet bedacht dat het veel leuker is om elkaar de hersens in te slaan als je niet tot dezelfde schare fans behoort en dus zongen we samen en lachten om elkaars opmerkingen.
'Australia won by 3 wickets' en dus waren ze door naar de halve finale, die ze gister ook gewonnen hebben. De finale zondag is nu Australië tegen Nieuw-Zeeland, die in een nagelbijter van een halve finale Zuid-Afrika versloegen.

We hadden nog wat geld dat in onze zakken brandde, en wat kun je nou beter doen met brandend geld dan het in een houtkachel gooien? We denken al elke winter na over hoe fijn het zou zijn om er eentje te hebben en nadat we hadden gepraat met Karla's collega op de camping laatst, hadden we besloten toch een ander type kachel te kiezen, wat zo'n duizend dollar goedkoper uitpakt. We zijn dus naar de kachelman getogen (na alweer wat voorwerk uiteraard) en hebben de knoop doorgehakt. Om nog wat te besparen hebben we afgesproken de ondervloer niet te laten maken maar zelf aan te schaffen in de vorm van mooie tegels. Dat scheelt een hele hoop arbeidsloon en ziet er wat ons betreft nog mooier uit ook. Vanwege de schuine kant heb ik de stelling van Pythagoras ook weer eens afgestoft.
Afgelopen woensdag kwam er een meetmannetje en gelukkig blijkt de beoogde plek geen problemen te geven. Vooral het dak is daarbij belangrijk maar er waren geen obstakels voor de pijp.
We hadden in voorbereiding de woonkamer al helemaal omgegooid. We hebben nu meer ruimte en meer licht en de kachel gaat het helemaal afmaken is het idee. Wanneer die geïnstalleerd kan worden hangt af van hoe snel wij de tegels kunnen regelen, want die moeten nog wel speciaal bewerkt worden en zo alledaags zijn ze ook weer niet. We zijn dus de laatste dagen druk aan het zoeken om dat goed te krijgen.

Bekijk foto's