Highway To The Sun

En nu is het weer aan mij. Toen ik een tijd geleden besloot nog maar een keer per maand het blog te schrijven, omdat het allemaal een beetje op elkaar begon te lijken, wierp Karla zich op om dan ook eens per maand te schrijven zodat er toch elke twee weken een nieuw stukje was. Ze heeft het lang volgehouden maar nu wordt het toch teveel voor haar. Ik kan dat goed begrijpen!
Ik ga voorlopig stug door, maar de frequentie wordt/blijft dus eens per maand.

De zondag na Karla's stukje was het vaderdag. Ik werd enorm verwend en genoot de dagen vooraf ook al van de geheimzinnigheid in huis. Ik heb leuke cadeautjes gekregen en een ontbijt geschikt voor een koning.
Of dat nog niet genoeg was heeft Karla later die dag nog zelf krentebollen gemaakt, die zijn erg lekker! De kinderen hebben ondanks het slechte weer ook erg lief gespeeld, zou dat ook een cadeautje geweest zijn?
Ik heb lekker vorderingen gemaakt met het zwembadproject maar het is groter dan vooraf gedacht, en het tempo is laag omdat het leven in de weg zit. Maar ook daarin zijn vorderingen te boeken. Julian heeft een 'merit award' gekregen voor beter luisteren in de klas en meedoen met discussies. Tristan had een liedje mee naar huis voor grandparents day, wat hij vlijtig oefende.
Het doet me dan wel wat dat de grootouders van onze jongens zo ver weg zijn. Al vond hij het ook wel weer stoer om te kunnen zeggen dat zijn grootouders aan de andere kant van de wereld wonen!
Laatst was er 'assembly' op school, zo ongeveer wat bij ons wel eens maandafsluiting was denk ik, en het was de beurt aan Tristan om een zelfgeschreven verhaal voor te lezen voor de hele school! Hij was er wel nerveus voor maar hij heeft het er goed afgebracht. Daar waren we wel trots op! Helaas konden we er geen van beiden bij aanwezig zijn.
Ik heb afgelopen week mijn dag thuiswerken geruild zodat ik in elk geval bij de grandparents day kon zijn. Dat was wel leuk, alle klassen zongen liedjes, er was weer een demonstratie van het touwspring-team (dat kunnen ze echt wel goed trouwens) en het geheel werd afgesloten met een picnic.
Op zulke momenten is het wel heel prettig om zoveel flexibiliteit op het werk te hebben. Ik heb de laatste tijd al min of meer besloten dat ik weliswaar niet geweldig verdien maar wel veel dingen heb die fijn zijn en die je niet kunt kopen. Ook wordt altijd snel duidelijk dat wat meer ambitie meteen knelt in het gezinsleven. Dus heb ik besloten mijn zoektocht naar ander werk een paar jaar in de koelkast te zetten.
En dus werd ik prompt gebeld door een bedrijf waar ik een paar weken geleden op tweede gesprek was en die wellicht een 'exciting opportunity' hadden. Trouw aan mijn besluit heb ik die dus verteld dat ik daar geen interesse in had, wat toch wel raar aanvoelt ook al vind ik dat er goed aan heb gedaan.

We hebben met veel interesse en stijgende spanning naar de verrichtingen van Tom Dumoulin in de Vuelta gekeken, helaas net niet met spectaculaire ontknoping. Door onze tijdzone betekent dat na het eten in slaap sukkelen op de bank en dan midden in de nacht wakker worden en televisie kijken. Maar ik vond het de moeite waard.

Ondertussen fietst Karla geregeld naar het werk en stoot de ene vrouw na de andere van de virtuele troon door snelste te zijn op stukken van de routes die ze fietst. En hardlopen doet ze er ook nog bij.
Ik ben ondertussen nog geen schaduw van wat ik eens was. Ik ga wel weer een paar keer per week op de fiets naar het werk, maar de conditie is nog ver weg en mijn ischias geeft veel pijn. Soms gaat het wel lekker maar de motivatie is ook nog niet helemaal wat het zijn moet. Koude tegenwind zal eerst plaats moeten maken voor wat hogere temperaturen voordat ik echt weer enthousiast word denk ik. Geef mij maar warme tegenwind.
Dat is overigens niet eens helemaal een grapje, de wind is bijna het hele jaar 's morgens uit het noorden en 's middags uit het zuiden, twee keer tegen dus als je woont in het zuiden en werkt in het noorden.
Afgelopen weekend haalden we wel even 29 graden, wat heerlijk was. Maar op maandag was het gewoon weer 17, met 8 in de ochtend. Toch laat de lente zich niet lang meer tegenhouden denk ik.

Waar we op vakantie al een beetje aan beginnen te wennen, begint nu ook thuis te komen: er is een jongetje in de straat waar onze jongens afgelopen weekend mee de hort op gingen en het is vreemd om niet steeds te weten waar ze zijn. Hun wereldje wordt langzaam aan iets groter.
En gister bleken ze ook opeens allebei te kunnen fluiten!

En dan nog even de titel verklaren: we hebben sinds vandaag een puratap! Dat is een apart kraantje dat aangesloten is op een filter. Daardoor verandert het slootwater met chloor dat hier standaard uit de kraan komt in drinkbaar water. Leuk voor onszelf en bezoek. Dat klaagde vorige keer namelijk over (het gebrek aan) de kwaliteit van ons 'drink'water.

Tot slot: op dit moment staat de wedstrijd op tussen de Adelaide Crows en Hawthorn in footy (de finales zijn onderweg). Het is de laatste wedstrijd van het seizoen voor de Crows want ze staan enorm achter, al is het al onverwacht dat ze zover kwamen. Ik vind het wel (een beetje) jammer, maar Tristan zit er niet mee. Toen de achterstand onoverbrugbaar begon te worden veranderde hij gewoon van team.

Bekijk foto's

En nu is het weer aan mij. Toen ik een tijd geleden besloot nog maar een keer per maand het blog te schrijven, omdat het allemaal een beetje op elkaar begon te lijken, wierp Karla zich op om dan ook eens per maand te schrijven zodat er toch elke twee weken een nieuw stukje was. Ze heeft het lang volgehouden maar nu wordt het toch teveel voor haar. Ik kan dat goed begrijpen!
Ik ga voorlopig stug door, maar de frequentie wordt/blijft dus eens per maand.

De zondag na Karla's stukje was het vaderdag. Ik werd enorm verwend en genoot de dagen vooraf ook al van de geheimzinnigheid in huis. Ik heb leuke cadeautjes gekregen en een ontbijt geschikt voor een koning.
Of dat nog niet genoeg was heeft Karla later die dag nog zelf krentebollen gemaakt, die zijn erg lekker! De kinderen hebben ondanks het slechte weer ook erg lief gespeeld, zou dat ook een cadeautje geweest zijn?
Ik heb lekker vorderingen gemaakt met het zwembadproject maar het is groter dan vooraf gedacht, en het tempo is laag omdat het leven in de weg zit. Maar ook daarin zijn vorderingen te boeken. Julian heeft een 'merit award' gekregen voor beter luisteren in de klas en meedoen met discussies. Tristan had een liedje mee naar huis voor grandparents day, wat hij vlijtig oefende.
Het doet me dan wel wat dat de grootouders van onze jongens zo ver weg zijn. Al vond hij het ook wel weer stoer om te kunnen zeggen dat zijn grootouders aan de andere kant van de wereld wonen!
Laatst was er 'assembly' op school, zo ongeveer wat bij ons wel eens maandafsluiting was denk ik, en het was de beurt aan Tristan om een zelfgeschreven verhaal voor te lezen voor de hele school! Hij was er wel nerveus voor maar hij heeft het er goed afgebracht. Daar waren we wel trots op! Helaas konden we er geen van beiden bij aanwezig zijn.
Ik heb afgelopen week mijn dag thuiswerken geruild zodat ik in elk geval bij de grandparents day kon zijn. Dat was wel leuk, alle klassen zongen liedjes, er was weer een demonstratie van het touwspring-team (dat kunnen ze echt wel goed trouwens) en het geheel werd afgesloten met een picnic.
Op zulke momenten is het wel heel prettig om zoveel flexibiliteit op het werk te hebben. Ik heb de laatste tijd al min of meer besloten dat ik weliswaar niet geweldig verdien maar wel veel dingen heb die fijn zijn en die je niet kunt kopen. Ook wordt altijd snel duidelijk dat wat meer ambitie meteen knelt in het gezinsleven. Dus heb ik besloten mijn zoektocht naar ander werk een paar jaar in de koelkast te zetten.
En dus werd ik prompt gebeld door een bedrijf waar ik een paar weken geleden op tweede gesprek was en die wellicht een 'exciting opportunity' hadden. Trouw aan mijn besluit heb ik die dus verteld dat ik daar geen interesse in had, wat toch wel raar aanvoelt ook al vind ik dat er goed aan heb gedaan.

We hebben met veel interesse en stijgende spanning naar de verrichtingen van Tom Dumoulin in de Vuelta gekeken, helaas net niet met spectaculaire ontknoping. Door onze tijdzone betekent dat na het eten in slaap sukkelen op de bank en dan midden in de nacht wakker worden en televisie kijken. Maar ik vond het de moeite waard.

Ondertussen fietst Karla geregeld naar het werk en stoot de ene vrouw na de andere van de virtuele troon door snelste te zijn op stukken van de routes die ze fietst. En hardlopen doet ze er ook nog bij.
Ik ben ondertussen nog geen schaduw van wat ik eens was. Ik ga wel weer een paar keer per week op de fiets naar het werk, maar de conditie is nog ver weg en mijn ischias geeft veel pijn. Soms gaat het wel lekker maar de motivatie is ook nog niet helemaal wat het zijn moet. Koude tegenwind zal eerst plaats moeten maken voor wat hogere temperaturen voordat ik echt weer enthousiast word denk ik. Geef mij maar warme tegenwind.
Dat is overigens niet eens helemaal een grapje, de wind is bijna het hele jaar 's morgens uit het noorden en 's middags uit het zuiden, twee keer tegen dus als je woont in het zuiden en werkt in het noorden.
Afgelopen weekend haalden we wel even 29 graden, wat heerlijk was. Maar op maandag was het gewoon weer 17, met 8 in de ochtend. Toch laat de lente zich niet lang meer tegenhouden denk ik.

Waar we op vakantie al een beetje aan beginnen te wennen, begint nu ook thuis te komen: er is een jongetje in de straat waar onze jongens afgelopen weekend mee de hort op gingen en het is vreemd om niet steeds te weten waar ze zijn. Hun wereldje wordt langzaam aan iets groter.
En gister bleken ze ook opeens allebei te kunnen fluiten!

En dan nog even de titel verklaren: we hebben sinds vandaag een puratap! Dat is een apart kraantje dat aangesloten is op een filter. Daardoor verandert het slootwater met chloor dat hier standaard uit de kraan komt in drinkbaar water. Leuk voor onszelf en bezoek. Dat klaagde vorige keer namelijk over (het gebrek aan) de kwaliteit van ons 'drink'water.

Tot slot: op dit moment staat de wedstrijd op tussen de Adelaide Crows en Hawthorn in footy (de finales zijn onderweg). Het is de laatste wedstrijd van het seizoen voor de Crows want ze staan enorm achter, al is het al onverwacht dat ze zover kwamen. Ik vind het wel (een beetje) jammer, maar Tristan zit er niet mee. Toen de achterstand onoverbrugbaar begon te worden veranderde hij gewoon van team.

Bekijk foto's