Highway To The Sun

We mochten weer op pad! Lekker een lang weekend kamperen in Second Valley voor het paasweekend.
Maar voor het zover was hadden de kinderen nog hun sportdag op school. Tristan verheugde zich er al weken op en het pakte goed uit: het rode team waar hij en Julian allebei in zitten won, net als vorig jaar.
Aan het eind van die donderdag zijn we op pad gegaan, want zo ver is het niet. Aangekomen lukte het net om de tent voor het donker opgezet te hebben. Dat is altijd even stressen maar de volgende ochtend is het lekker dat je er al bent, kant en klaar.
Onze Schotse vrienden James en Arlene met jongetje Spence waren er ook (die hadden we het jaar ervoor op die camping ontmoet) en de jongetjes speelden en fietsten er meteen lustig op los.
Het is een vertrouwd verhaal na kamperen maar dat komt omdat het gewoon zo leuk is: lekker fietsen, ravotten, fikkie stoken en een paar uitjes maken. We hebben met de twee gezinnen een heuvel opgelopen vanaf de camping en een watervalletje in de buurt bezocht waar je lekker op de rotsen kon klauteren.
We hebben ook echter off road gereden dan ooit eerder, en dat was heel erg gaaf. Zij zitten een beetje in dezelfde fase als wij: ze zouden wel willen "4WD" rijden en hebben ook een 4WD maar net als wij weten ze niet goed hoe je dat aanpakt. We hebben ons voorgenomen er wat werk van te maken want het beginnerswerk beviel erg goed. En het mooiste is dat je erdoor op plekken kunt komen waar dat met een 'gewone' auto niet gaat.
Om het goed aan te pakken heb je wel wat spullen nodig, dus we hebben maar weer even in de buidel getast voor een compressor (zodat je terug op het asfalt je banden weer kunt oppompen) en radio's, zodat je kunt praten met iemand die buiten de auto staat te kijken wat je niet wilt raken, of contact te houden met een andere auto.

Op de camping hebben we ook weer pasen gevierd. De jongens hebben eieren geverfd en die de volgende ochtend gezocht. Wat ook erg leuk is van die camping, is dat ze een paar strobalen uit elkaar trekken en daar 3.500 chocolade eitjes in gooien. De tientallen kinderen mogen die er dan weer uit zien te krijgen. Chaos en plezier!
De terugweg hebben we zoals altijd uitgesmeerd, deze keer met een rommelmarkt en een brouwerij.

Little Athletics is inmiddels afgelopen, de laatste keer was uitdelen van wat prijzen voor wie vaak meegedaan had. Tristan had zich daar erg op verheugd, een heuse trofee. Maar het werd toch een moeilijke dag voor hem omdat Julian behalve zijn trofee ook nog een prijs kreeg omdat hij de beste was van zijn leeftijdsgroepje en Tristan liep die prijs net mis, oei... Hij vatte het sportief op door er eerst fijntjes op te wijzen dat de prijs maar van plastic was en daarna het zadel van zijn eigen fiets veel hoger te zetten dan Julian aan zou kunnen, om even duidelijk te maken wie van de twee de senioriteit bezat. Het vereiste wat ouderschap voor gevorderden om Tristan weer tevreden te krijgen met zichzelf, zijn broer en de wereld in het algemeen.
Het fietsje van Julian was wel te klein aan het worden en hij is na een test op Tristans fiets nu groot genoeg voor dezelfde maat. Dus hij heeft nu een mooie nieuwe fiets, dezelfde als Tristan maar met andere kleuren.
Ik heb ook wat nieuwe spullen. Ik gebruik al jaren muziekapparaten die op het netwerk met elkaar verbonden zijn, maar die worden niet meer gemaakt en er zijn al twee stukgegaan. Nu blijkt dat de open source community software heeft geschreven die zo'n apparaat nadoet. Die software draait op een klein en goedkoop Linux-computertje, de Raspberry Pi. Nou is mijn Linux-ervaring zeer gering maar dat ding aan de praat krijgen was een leuke puzzel.
En wat ik ook nieuw heb is een leesbril! Dat was even slikken, na 45 jaar perfect zicht zonder glas. Maar ik kwam steeds erg moe thuis van werk en lezen ging alleen nog in goed licht.
Overigens is er niks mis met mijn ogen, mijn armen zijn gewoon te kort.

Nu atletiek klaar is zijn de jongens begonnen met Footytraining (Australian Rules Football). Over een paar weekenden komen daar wedstrijden bij. Je raadt het al: nieuwe spullen nodig. Noppenschoenen, sportkousen en mondbeschermer.
Het moet me echt van het hart: de jongens gaan verschrikkelijk goed en zijn heel erg lief. Waar ik de eerste jaren hoopte dat ze maar snel zouden groeien, merk ik dat ik nu hoop dat het niet te hard gaat. Het is wel heerlijk dat ze wat zelfstandiger worden maar straks zijn die lekkere knuffeltjes nooit meer klein!
Ik heb gesprekjes gehad met de juffen van allebei en ook die zeggen dat ze erg goed gaan. Tristan is goed in alles: lezen, rekenen en sport. En nog beleefd en populair ook. Ik liep gllimmend van trots het lokaal uit.
Julian blinkt niet echt uit in theoretische vakken maar is erg goed in sport en hij is een echte charmeur en grapjas. De afwezigheid van voortanden helpt bij het schattigheidsniveau.
Luisteren is nog steeds niet zijn sterkste kant maar het is heel veel beter dan eerst en hij gaat ook veel beter om met tegenslag en zelfbeheersing. En gelukkig begint hij lezen nu een beetje leuk te vinden, wat een heleboel scheelt als je niet echt een keus hebt of je het moet leren of niet.
Het is echt een genot die twee knulletjes mee te maken nu. Meestal.
Ook een genot is Karla, mijn lot uit de loterij. Ze is ook nog steeds lief en sportief en regelt wat regelen behoeft. Helaas voelt ze zich al een paar dagen niet zo lekker, hopen maar dat dat gauw beter wordt.
Mede omdat het volgende weekend alweer in het teken staat van... kamperen!

Bekijk foto's

We mochten weer op pad! Lekker een lang weekend kamperen in Second Valley voor het paasweekend.
Maar voor het zover was hadden de kinderen nog hun sportdag op school. Tristan verheugde zich er al weken op en het pakte goed uit: het rode team waar hij en Julian allebei in zitten won, net als vorig jaar.
Aan het eind van die donderdag zijn we op pad gegaan, want zo ver is het niet. Aangekomen lukte het net om de tent voor het donker opgezet te hebben. Dat is altijd even stressen maar de volgende ochtend is het lekker dat je er al bent, kant en klaar.
Onze Schotse vrienden James en Arlene met jongetje Spence waren er ook (die hadden we het jaar ervoor op die camping ontmoet) en de jongetjes speelden en fietsten er meteen lustig op los.
Het is een vertrouwd verhaal na kamperen maar dat komt omdat het gewoon zo leuk is: lekker fietsen, ravotten, fikkie stoken en een paar uitjes maken. We hebben met de twee gezinnen een heuvel opgelopen vanaf de camping en een watervalletje in de buurt bezocht waar je lekker op de rotsen kon klauteren.
We hebben ook echter off road gereden dan ooit eerder, en dat was heel erg gaaf. Zij zitten een beetje in dezelfde fase als wij: ze zouden wel willen "4WD" rijden en hebben ook een 4WD maar net als wij weten ze niet goed hoe je dat aanpakt. We hebben ons voorgenomen er wat werk van te maken want het beginnerswerk beviel erg goed. En het mooiste is dat je erdoor op plekken kunt komen waar dat met een 'gewone' auto niet gaat.
Om het goed aan te pakken heb je wel wat spullen nodig, dus we hebben maar weer even in de buidel getast voor een compressor (zodat je terug op het asfalt je banden weer kunt oppompen) en radio's, zodat je kunt praten met iemand die buiten de auto staat te kijken wat je niet wilt raken, of contact te houden met een andere auto.

Op de camping hebben we ook weer pasen gevierd. De jongens hebben eieren geverfd en die de volgende ochtend gezocht. Wat ook erg leuk is van die camping, is dat ze een paar strobalen uit elkaar trekken en daar 3.500 chocolade eitjes in gooien. De tientallen kinderen mogen die er dan weer uit zien te krijgen. Chaos en plezier!
De terugweg hebben we zoals altijd uitgesmeerd, deze keer met een rommelmarkt en een brouwerij.

Little Athletics is inmiddels afgelopen, de laatste keer was uitdelen van wat prijzen voor wie vaak meegedaan had. Tristan had zich daar erg op verheugd, een heuse trofee. Maar het werd toch een moeilijke dag voor hem omdat Julian behalve zijn trofee ook nog een prijs kreeg omdat hij de beste was van zijn leeftijdsgroepje en Tristan liep die prijs net mis, oei... Hij vatte het sportief op door er eerst fijntjes op te wijzen dat de prijs maar van plastic was en daarna het zadel van zijn eigen fiets veel hoger te zetten dan Julian aan zou kunnen, om even duidelijk te maken wie van de twee de senioriteit bezat. Het vereiste wat ouderschap voor gevorderden om Tristan weer tevreden te krijgen met zichzelf, zijn broer en de wereld in het algemeen.
Het fietsje van Julian was wel te klein aan het worden en hij is na een test op Tristans fiets nu groot genoeg voor dezelfde maat. Dus hij heeft nu een mooie nieuwe fiets, dezelfde als Tristan maar met andere kleuren.
Ik heb ook wat nieuwe spullen. Ik gebruik al jaren muziekapparaten die op het netwerk met elkaar verbonden zijn, maar die worden niet meer gemaakt en er zijn al twee stukgegaan. Nu blijkt dat de open source community software heeft geschreven die zo'n apparaat nadoet. Die software draait op een klein en goedkoop Linux-computertje, de Raspberry Pi. Nou is mijn Linux-ervaring zeer gering maar dat ding aan de praat krijgen was een leuke puzzel.
En wat ik ook nieuw heb is een leesbril! Dat was even slikken, na 45 jaar perfect zicht zonder glas. Maar ik kwam steeds erg moe thuis van werk en lezen ging alleen nog in goed licht.
Overigens is er niks mis met mijn ogen, mijn armen zijn gewoon te kort.

Nu atletiek klaar is zijn de jongens begonnen met Footytraining (Australian Rules Football). Over een paar weekenden komen daar wedstrijden bij. Je raadt het al: nieuwe spullen nodig. Noppenschoenen, sportkousen en mondbeschermer.
Het moet me echt van het hart: de jongens gaan verschrikkelijk goed en zijn heel erg lief. Waar ik de eerste jaren hoopte dat ze maar snel zouden groeien, merk ik dat ik nu hoop dat het niet te hard gaat. Het is wel heerlijk dat ze wat zelfstandiger worden maar straks zijn die lekkere knuffeltjes nooit meer klein!
Ik heb gesprekjes gehad met de juffen van allebei en ook die zeggen dat ze erg goed gaan. Tristan is goed in alles: lezen, rekenen en sport. En nog beleefd en populair ook. Ik liep gllimmend van trots het lokaal uit.
Julian blinkt niet echt uit in theoretische vakken maar is erg goed in sport en hij is een echte charmeur en grapjas. De afwezigheid van voortanden helpt bij het schattigheidsniveau.
Luisteren is nog steeds niet zijn sterkste kant maar het is heel veel beter dan eerst en hij gaat ook veel beter om met tegenslag en zelfbeheersing. En gelukkig begint hij lezen nu een beetje leuk te vinden, wat een heleboel scheelt als je niet echt een keus hebt of je het moet leren of niet.
Het is echt een genot die twee knulletjes mee te maken nu. Meestal.
Ook een genot is Karla, mijn lot uit de loterij. Ze is ook nog steeds lief en sportief en regelt wat regelen behoeft. Helaas voelt ze zich al een paar dagen niet zo lekker, hopen maar dat dat gauw beter wordt.
Mede omdat het volgende weekend alweer in het teken staat van... kamperen!

Bekijk foto's