Highway To The Sun

Het radioproject maakt heel goede vorderingen maar hij is nog niet af. Toen ik op het punt stond een testje te doen voordat ik de hele boel in elkaar wilde zetten, bleek maar één van de twee boxen geluid te geven. Om een lang verhaal kort te maken heb ik op de lastige manier geleerd dat je met een oude soldeerbout meer kapot kan maken dan je lief is. Die kan namelijk te heet worden waardoor het versterkerkaartje gefrituurd bleek. Ik moest dus op zoek naar een andere, die dan natuurlijk weer niet goed in de kast pastte. Een paar stappen terug dus.
Toen de eerste ergernis daarover voorbij was vond ik het eigenlijk wel leuk om ook te leren over solderen en electronica. Ook audiokabels blijken erg nauw te luisteren.
Ik heb nu een testopstelling die werkt, en de behuizing is ook grotendeels af. Maar helemaal afmaken kan ik de radio pas als mijn nieuwe soldeerbout aankomt, en die zit helaas ergens ver weg te wachten op wat dingen die niet op voorraad waren.
Net als vorige keer dus: wordt vervolgd, maar tot die tijd is het stil.

Bij het rommelen in oude audiospullen kwamen we ook nog een oud stereo-installatietje tegen dat ooit dienst gedaan heeft op onze studeerkamer. Die heeft Tristan nu op zijn kamer. Hij is er heel blij mee en trekt zich af en toe lekker terug op zijn kamertje om te luisteren en lekker mee te zingen.
Ook vindt hij het tegenwoordig leuk om af en toe koffie voor ons te zetten. Dan is hij even 'Tristan Coffee Company'.

We eten soms sushi als lunch, als we in het weekend ergens langs winkels moeten. Vooral Julian is daar dol op. Voor zijn verjaardag wil hij het als ontbijt, lunch, diner en toetje! Maar we kopen niet alleen lekkere dingen, Karla maakt ze soms ook. Zo had ze enorm lekkere ragout zelfgemaakt.
En mijn verjaardag zat natuurlijk in afgelopen maand, dus ook heerlijke appeltaart was weer present. Ik had als eten gekozen dat we naar de Duck Inn gingen, en dat deden we. We hebben er heerlijk zitten genieten van bier, eten en lieve kindjes. Die van ons waren lekker aan het spelen met twee andere kinderen, waarvan er eentje, een meisje van ongeveer zeven, opeens naar ons toekwam en vroeg: "zijn jullie Nederlands?". Bleek dat zij en haar ouders Nederlands waren, en met hun hebben we ook nog even gekletst.
Ook van overzee ben ik goed verwend, iedereen bedankt!

Onze jongens zijn over het algemeen een genot de laatste tijd en ik bedenk vaak met een beetje weemoed dat ze niet altijd zo zullen blijven. Ze ontwikkelen zich erg goed (ze hadden ook goede halfjaar-rapporten!) en vinden sociaal ook goed hun weg. Ze zijn sportief en beleefd, maar ook een beetje ondeugend, helemaal goed dus.
Ik ben een paar keer na school met ze naar het parkje geweest, Tristan kan niet genoeg krijgen van footy spelen en Julian had een vlieger ontdekt die we al een tijd in huis hadden maar nooit echt iets mee gedaan. Hij vond het heerlijk, lekker rennen met dat ding.

Er zat ook nog een lang weekend in de afgelopen periode, de extra dag hebben we doorgebracht in Victor Harbor. We kregen van iemand die het niet meer zou gebruiken nog een gratis ritje paardentram naar Granite Island ook, en het weer was prachtig.
Dat is inmiddels wel anders, het regent al weken veel en de vooruitzichten beloven geen verbetering. Ook is het koud, ons vuurtje brandt regelmatig lekker.

Met ons gaat het ook goed allemaal, mijn werk is wat uitdagender, wat wel leuk is. Karla werkt en sport zich suf, dus daar is weinig nieuws. Wel beginnen we het allebei te merken dat er geen uitslaapdag meer is, met zaterdagochtend zwemles en zondagochtend footywedstrijd. Het footyseizoen van de kinderen duurt nog drie weken en we kijken wel uit naar het einde om die reden. Verder vinden de jongens het erg leuk, en wij eigenlijk ook wel.

Afgelopen zaterdag waren hier verkiezingen, waar wij niet aan mee mogen doen. Of hoeven te doen eigenlijk, want het niveau van de politiek is behoorlijk bedroevend. Niemand denkt aan het landsbelang, niemand werkt samen. De belastingcenten worden gebruikt om op zo creatief mogelijke wijze de tegenpartij zwart te maken. Dat mag ook met leugens, als het maar werkt.
Karla hielp met de worstjesverkoop, de school van de jongens is stemlokaal en in Australië horen daar worstjes bij na het stemmen.

Met de moeheid zal het voorlopig niet beter gaan, want de Tour is begonnen! De kaart met de route hangt in de kamer, maar de eerste dagen ben ik er nog niet voor opgebleven. In onze tijdzone betekent dat een groepje vluchters van 22:00 tot 00:30 en dan een massasprint. Zelfs ik blijf daar niet voor op.
Maar vandaag gaan we de bergen in!

Bekijk foto's
(niet chronologisch door verschillende camera's)

Het radioproject maakt heel goede vorderingen maar hij is nog niet af. Toen ik op het punt stond een testje te doen voordat ik de hele boel in elkaar wilde zetten, bleek maar één van de twee boxen geluid te geven. Om een lang verhaal kort te maken heb ik op de lastige manier geleerd dat je met een oude soldeerbout meer kapot kan maken dan je lief is. Die kan namelijk te heet worden waardoor het versterkerkaartje gefrituurd bleek. Ik moest dus op zoek naar een andere, die dan natuurlijk weer niet goed in de kast pastte. Een paar stappen terug dus.
Toen de eerste ergernis daarover voorbij was vond ik het eigenlijk wel leuk om ook te leren over solderen en electronica. Ook audiokabels blijken erg nauw te luisteren.
Ik heb nu een testopstelling die werkt, en de behuizing is ook grotendeels af. Maar helemaal afmaken kan ik de radio pas als mijn nieuwe soldeerbout aankomt, en die zit helaas ergens ver weg te wachten op wat dingen die niet op voorraad waren.
Net als vorige keer dus: wordt vervolgd, maar tot die tijd is het stil.

Bij het rommelen in oude audiospullen kwamen we ook nog een oud stereo-installatietje tegen dat ooit dienst gedaan heeft op onze studeerkamer. Die heeft Tristan nu op zijn kamer. Hij is er heel blij mee en trekt zich af en toe lekker terug op zijn kamertje om te luisteren en lekker mee te zingen.
Ook vindt hij het tegenwoordig leuk om af en toe koffie voor ons te zetten. Dan is hij even 'Tristan Coffee Company'.

We eten soms sushi als lunch, als we in het weekend ergens langs winkels moeten. Vooral Julian is daar dol op. Voor zijn verjaardag wil hij het als ontbijt, lunch, diner en toetje! Maar we kopen niet alleen lekkere dingen, Karla maakt ze soms ook. Zo had ze enorm lekkere ragout zelfgemaakt.
En mijn verjaardag zat natuurlijk in afgelopen maand, dus ook heerlijke appeltaart was weer present. Ik had als eten gekozen dat we naar de Duck Inn gingen, en dat deden we. We hebben er heerlijk zitten genieten van bier, eten en lieve kindjes. Die van ons waren lekker aan het spelen met twee andere kinderen, waarvan er eentje, een meisje van ongeveer zeven, opeens naar ons toekwam en vroeg: "zijn jullie Nederlands?". Bleek dat zij en haar ouders Nederlands waren, en met hun hebben we ook nog even gekletst.
Ook van overzee ben ik goed verwend, iedereen bedankt!

Onze jongens zijn over het algemeen een genot de laatste tijd en ik bedenk vaak met een beetje weemoed dat ze niet altijd zo zullen blijven. Ze ontwikkelen zich erg goed (ze hadden ook goede halfjaar-rapporten!) en vinden sociaal ook goed hun weg. Ze zijn sportief en beleefd, maar ook een beetje ondeugend, helemaal goed dus.
Ik ben een paar keer na school met ze naar het parkje geweest, Tristan kan niet genoeg krijgen van footy spelen en Julian had een vlieger ontdekt die we al een tijd in huis hadden maar nooit echt iets mee gedaan. Hij vond het heerlijk, lekker rennen met dat ding.

Er zat ook nog een lang weekend in de afgelopen periode, de extra dag hebben we doorgebracht in Victor Harbor. We kregen van iemand die het niet meer zou gebruiken nog een gratis ritje paardentram naar Granite Island ook, en het weer was prachtig.
Dat is inmiddels wel anders, het regent al weken veel en de vooruitzichten beloven geen verbetering. Ook is het koud, ons vuurtje brandt regelmatig lekker.

Met ons gaat het ook goed allemaal, mijn werk is wat uitdagender, wat wel leuk is. Karla werkt en sport zich suf, dus daar is weinig nieuws. Wel beginnen we het allebei te merken dat er geen uitslaapdag meer is, met zaterdagochtend zwemles en zondagochtend footywedstrijd. Het footyseizoen van de kinderen duurt nog drie weken en we kijken wel uit naar het einde om die reden. Verder vinden de jongens het erg leuk, en wij eigenlijk ook wel.

Afgelopen zaterdag waren hier verkiezingen, waar wij niet aan mee mogen doen. Of hoeven te doen eigenlijk, want het niveau van de politiek is behoorlijk bedroevend. Niemand denkt aan het landsbelang, niemand werkt samen. De belastingcenten worden gebruikt om op zo creatief mogelijke wijze de tegenpartij zwart te maken. Dat mag ook met leugens, als het maar werkt.
Karla hielp met de worstjesverkoop, de school van de jongens is stemlokaal en in Australië horen daar worstjes bij na het stemmen.

Met de moeheid zal het voorlopig niet beter gaan, want de Tour is begonnen! De kaart met de route hangt in de kamer, maar de eerste dagen ben ik er nog niet voor opgebleven. In onze tijdzone betekent dat een groepje vluchters van 22:00 tot 00:30 en dan een massasprint. Zelfs ik blijf daar niet voor op.
Maar vandaag gaan we de bergen in!

Bekijk foto's
(niet chronologisch door verschillende camera's)